ทำออกมาดีในพาร์ทละคร แต่อย่างอื่นไม่ไหวจริง ๆ เหมือนตัวหนังช่วงแรกถึงกลางมันคือการต่อสู้ทัศนคติของการทำหนังหรือทำละครรวมไปถึงการทำสื่อมันต้องมีคุณค่าสิ ไม่ใช่แค่ทำน้ำเน่าไปเฉย ๆ สังคมไม่ได้อะไร แต่พอท้ายเรื่องกลับโดนโยนทิ้งไปเฉย ๆ เหมือนกลายเป็นว่าการที่ทำหนังประเด็นเป็นตัวร้ายของเรื่องนี้ เหมือนเป็นคนบ้าอย่างตังละคร ’โจ๊ก‘ สุดท้ายหนังเรื่องนี้ก็ไม่ได้นำไปสู่อะไรที่ดีกว่าเดิมหรือขับเคลื่อนการทำสื่อให้มีคุณค่า อย่างที่ตัวหนังเองก็เป็นแบบนั้น (ยายบ้านสังกะสีก็ถูกยึดบ้านไปเฉย ๆ) หรือมันคือความจริงที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้? จริงเหรอ
