Film gerçekten iyiydi. Hikayeye eklemeler çok güzel ama efsanede zaten var olan oryantalizmi de perçinlemiş. Nosferatu; Yunanca nosophoros, veba taşıyıcı kelimesinden geliyor. Aynı zamanda doğuştan vampir olanlara verilen isim. Bu anlamda filmdeki hikaye özünü yakalıyor. Ama özündeki oryantalizmi de iyice açığa vuruyor. Güzel ve temiz Almanya'yı egzotik Doğu'dan gelen ve beraberinde veba getiren bir tehdit bastı. Yoksa Avrupalıların ne işi olur vebayla falan.

Yeni nesil korku sinemasında esasen yapısöküme, radikal fikirlere ve ideolojik yıkıcılığa aşığım. İşte o yüzden Ari Aster…

SPOİLERLAR İÇERİR

İrlanda İç Savaşına verdiği güçlü referanslar ortada. Filmin sonunda iki arkadaş ne küs ne barışık. "Bazı şeyler hiç bitmez". Tıpkı iç savaş sonrası gibi bir ateşkes durumundalar. Halbuki biri evsiz kaldı, diğeri ise evinde yalnız kaldı. Yine tıpkı Kuzey ve Güney İrlanda gibi.

Ancak film bundan çok daha fazlasını anlatıyor. Varoluşsal bir derdi var sanki. O iki arkadaş bir bütünün parçaları. Ben kavgalarını izlerken onların benliğimin iki parçası olduğunu hissettim. Çünkü benim de bir tarafım umutsuz ve bunalımda.…

Pearl bu senenin en sevdiğim korku filmi oldu. Karakterle acayip özdeşleştim. Çocukluğu hayallerinden ödün vererek geçmiş, biraz da baskı altında büyümüş herkes izlemeli. Terapi gibi geldi.

Ti West'in filmlerini hep izlerdim ama hiçbirinden böyle etkilenmemiştim. Bu kez gerçekten gol olmuş sanki.

*hafif spoiler*

Pearl sıklıkla Carrie ile kıyaslanıyor. Ancak Carrie'den veya X'in takip ettiği slasher filmlerden farklı olarak Pearl epey belirsiz bir karakter.

Yani ne iyi, ne kötü, ne de gri bir karakter. Kimisi bunu filmin zayıf noktası olarak görse…