Ao mellor foi un erro ver de primeiras o Director's cut, notei moitos problemas de ritmo que probablemente non terían existido coa versión proxectada nos cines. Por outro lado, como opinión persoal, non me termina de convencer o lado cómico e caricaturesco da película.
O mellor: a enorme profundidade da personaxe de Salieri cunha moi acertada voz en off
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
Despois de ver isto quero que a crítica me explique tantas cousas...
"Graciosísima comedia, no puedes parar de reir", cando é típico humor de comedia de sobremesa, recordando moito a "El cuarto pasajero" (aínda que a española é bastante máis graciosa e orixinal). Por non falar de que a metade das cousas das que se ríe a xente meten bastante medo.
"Príncipe azul", cando non recordo unha escea del sobrio e sen ser un completo desfeito. Entendo que hai certa…
A frustración pola falta de sensibilidade no mundo, o contraste entre o que amosamos superficialmente e o que realmente levamos dentro, a envexa que temos pola imaxe idealizada doutra persoa... tantas cousas plasmadas en tan só 90 minutos de película.
Tremendo Kieran Culkin interpretando novedosamente a unha personaxe que na maioría de películas se amosa cunha tristeza moito máis constante (o cal é igual de válido).
A escena da cea e o piano do mellor que vin en moito tempo.
