Who the hell am I?
Favorite films
Recent activity
AllRecent reviews
More-
Christine 1916
ვერ ვიჯერებ იმ პერიოდში ისედაც არაფრად აგდებდნენ ქალებს და ისინი ამ ფილმის ნახვის შემდეგ ხომ საერთოდ შეშინებულები ივლიდნენ ყველაგან ( თუ იმ დროს ქალები ფილმებს ნახულობდნენ და საშუალება ქონდათ). ფილმში ჩანს ქალის არასწორ გზაზე დადგომას თუ რა სავალალო შედეგები მოყვება და ეს ისე მკაცრად არის აღწერილი, რომ გმირი ყოველთვის არჩევანის გარეშე რჩება. კარგი მიღწევაა პირველი მხატვრული ფილმისთვის, მაგრამ საწყალი ქალი და საწყალი იმ დროინდელი ქალები. მე რომ იმ დროს მეცხოვრა და ეს მენახა ზოგადად ცხოვრების შიშის ქვეშ ვიქნებოდი. ჩემთვის ეს ფილმი ქალების ცხოვრებაზე კონტროლის ამსახველი ფაქტია, სადაც ნაჩვენებია ის ყველაფერი თუ რა მოუვა ქალს თუ არასწორ გზას დაადგება, ერთგვარი შელამაზებული გაფრთხილებაა.
Translated from by -
Umbrella 1966
ქოლგა- გვიცავს წვიმისგან, მზისგან. არაქვს მნიშვნელობა რა ფერია, როგორი ხელი აქვს, ყველა ქოლგა ერთნაირია, მათი მთავარი მიზანი ამ სამყაროში ჩვენი დაცვაა.
ქოლგა- ბედნიერების სიმბოლო.
არ არსებობს ყოველთვის ბედნიერება, ის ოდესღაც გაგექცევა და რაც უფრო შეეცდები მის დაჭერას, მით უფრო სწრაფად გაფრინდება. მოთმინება უნდა ყველაფერს, ქოლგა(ბედნიერება) მხოლოდ მაშინ მიდიოდა წყვილთან, როდესაც ყურადღებას არ აქცევდნენ, ეს უყურადღებობა ყალბი იყო, ისინი კვდებოდნენ ქოლგის ინტერესით, თუმცა რაც მთავარია ქოლგის მოტყუება შეძლეს. ბედნიერება მათთან მივიდა და მიეჩნივნენ, დატკბნენ, თუმცა ვერ შეინარჩუნეს. ბედნიერების დაკარგვის შემდეგ გოგონამ…Translated from by
Popular reviews
More-
The Plea 1967
პოეტი გახლავთ ადამიანი რომელიც ემოცუებით დახუნძლულია და შეუძლია საერთოდ ყველაფერი განიცადოს. ფსიქოლოგები იმასაც კი ამბობენ, რომ პოეტები ადამიანის განვითარების საფეხურზე ყველაზე მაღლა დგანან, რადგან მათ უდიდესი ემოციური ინტელექტი გააჩნიათ.
თენგზ აბულაძე უდაოდ შესანიშნავი რეჟისორია, “ვედრება” საკმაოდ რთული იქნებოდა გადმოსაცემად, მაგრამ მან მაინც შეძლო პოეტის (თან როგორი პოეტის, ვაჟა-ფშაველას) ემოციების ჩაქსოვება ამ ფილმში. დაწერო ლექსი რთულია, თუმცა გადაიღო ფილმი ლექსზე და გადმოცე იქ ჩაქსოვილი აზრები ესე ოსტატურად, რეალისტურად, ემოციურად თითქმის შეუძლებელია.
Translated from by -
Somebody Else's Children 1958
“სახლი მაშიმ გაქვს თუ ვინმე გელის” და რა გამოდის სახლი მაინც? შენობა თუ ადამიანი?
ყველას გვყავს სახლი, რომლისკენაც მიგვიწევს გული და მას ვერავინ ვერ შეცვლის. დათო სახლში მიდიოდა ყოველ დღე, მაგრამ სახლში ვერ მიდიოდა, აი შორიდან დანახული სულიერი სახლი კი მას ისე იზიდავდა, რომ ყველაფრის მიტოვება გადააწყვეტინა. მიტოვებული ბავშვები მამას არ გაკიდებიან როცა გაიქცა, ისინი მხოლოდ დეიდა ნატოს გაეკიდნენ, რადგან მათთვის სახლი დეიდა ნატო იყო.
Translated from by
