Insight is the keyword for this one.
We get to watch not just the crimes that have been happening for a year now with the blessings of the West, but a glimpse to the identity of the Palestinian people, our common features, the collective trauma spanning decades and ultimately their natural inclination towards the light.

Ώριμα και εμπεριστατωμένα μιλώντας, το πρώτο μισό* ήταν εξαιρετικό και Αντώνη αγόρι μου... παίζε σε μια ταινία το μήνα, την εβδομάδα, τη μέρα. Θα τη βλέπουμε.

*Το δεύτερο μισό το τάισα ένα αστέρι

Τι ωραίο.
Τόσο απαραίτητο, ευαίσθητο, to-the-point, συμπαγές και εφευρετικό. Από το παζλ των συνεντεύξεων μέχρι την κοινωνικοπολιτική τοποθέτηση των ΑΚΟΕ & ΑΜΦΙ στο ελληνικό και ευρωπαϊκό timeline, κι από την αμεσότητα της προσωπικής αφήγησης στο ανακουφιστικά φρέσκο παιχνίδι του animated illustration, το doc του Ιωσήφ Βαρδάκη ήταν στα 70 λεπτά του πολύ λίγο (γιατί θα βλέπαμε άνετα κι άλλο) και ταυτόχρονα τόσο πολύ (μα πολύ, σημαντικό).

Μα τι ωραίο.