O kadar güzeldi ki🥺🥺🥺 Görüntüler, ima yoluyla ilerleyen ve asssla rahatsız etmeyen kısa diyaloglar, sahnenin ruhunu sonuna kadar dolduran müzikler, oyuncuların aşırıya kaçmadan hayat verdikleri karakterler... Hayatın içinden doğal bir hikaye olduğunu karakterlerin yaşadıkları duyguların daha önce sizin de yaşadığınız duygular olduğunu fark ettiğiniz anda aslında “acı” bir şekilde öğreniyorsunuz. Bu sayede de karakteri çok derinden bir yerden anlayabiliyorsunuz. Kitabından çok çok daha iyi bir iş bu arada.
