Φοβερός κύκλος γύρω από το πένθος με όποιο τρόπο το βιώνει ο καθένας (ο χαμένος παππούς, η χαμένη αθωότητα μετά από απρόσμενες αποκαλύψεις, μια χαμένη αγάπη, μια μνήμη που δεν επανέρχεται, άνθρωποι που έχουν χάσει ανθρώπους κλπ) και πώς μπορεί να αντιδράσει ο κάθε έμβιος οργανισμός μπροστά στις προκλήσεις που δέχεται. Το δεύτερο μέρος ήταν το αγαπημένο μου αλλά αφού το είδα, κατανόησα περισσότερο το πρώτο και έδωσα απαντήσεις σε όλα τα "γιατί" που είχα για τη Μαργαρίτα.
Τοπ σκηνές - οι αγαπημένες και του ίδιου του Πάσχου - το τραγούδι και η σκηνή στο αυτοκίνητο.
*Το κορόμηλο βέβαια ήταν βανίλια
