The IT Crowd’dan tanıdığım Richard Ayoade’nin yönetmenlik konusunda bu kadar güçlü olduğunu bilmiyordum. İlk filmi olmasına rağmen atmosfer yaratma konusundaki ustalığı beni şaşırttı. Tabii ki bunda başrol Craig Roberts’in etkisi büyük. Yaşadığı olaylar karşısındaki o donuk, duygu geçişleri belli belirsiz suratı, karakterle kusursuz bir uyum içinde.
Filmde en sevdiğim sahnelerden biri, sevgilisiyle ayrıldıktan sonra yatağa uzandığında, yatağın yavaşça bir kayığa dönüşmesi ve etrafının sonsuz bir denize yayılmasıydı. O sahne, yalnızlığın ve melankolinin görselleştirilmesi açısından çok etkileyiciydi. Bir de şu replik…
