Uzun bir zamandır bu filmi izlemek için çırpınıyorum. Karşıma çıkan o tatlı mı tatlı, hüzünlü mü hüzünlü sahnelerden sonra her yerde aradım. Sinemaya gideceğim gün bir de baktım ki tarihi geçmiş. Sonra hiçbir yerde bulamadım ve en sonunda bir yerde karşıma çıktı. Ve bende tam da gördüğümde hissettiğim o buruk hüznü bıraktı...
Mahin'in ilk sahnelerdeki yalnızlığı içimi öyle bir burktu ki... Bahçesini sulayışı, aynanın karşısında gözlerine far sürüşü, televizyondaki romantik filmlere bakışları... İçime öyle bir işledi ki bu yalnızlık. Zaten…
