Şu ana kadar izlediğim en iyi kara mizah yapımı sanırım. Yakın tarihe biraz da olsa ilgisi olan herkese öneririm.

İnsan yaşamayı öğrenmeli. Bunun için her gün alıştırma yapıyorum. En zor olan kim olduğumu bilmemem. Bu nedenle bir kör gibi ilerliyorum. Eğer birisi beni olduğum gibi severse, belki o zaman kendimi kabul edebilirim.

Hükûmetlerin itibarlarını korumak için masum insanları nelerle suçlayabildiğini, yanıldıklarını anladıklarında ise bu durumu örtbas etmek amacıyla nasıl çaba sarf ettiklerini anlatan, Daniel Day-Lewis'in muhteşem oyunculuğuyla akılda kalacak bir film.
Mahkeme salonunda Gerry Conlon'ın sıraların üstüne çıkarak özgürlüğüne yaptığı yürüyüş ve tüm hapishanenin parçası olduğu görsel şölen de filmin gücüne güç katan sahneler olmuş.
Tüm bunların yanında özellikle filmin çözülme sürecine girdiği anlarda anlatımın biraz kopuklaştığını düşünsem de sürenin makul tutulması açısından anlaşılabilir olduğunu söyleyebilirim.
Ek olarak Jimi Hendrix, Bob Dylan, Thin Lizzy içeren soundtrack'i ya da hücre duvarlarında göreceğiniz Led Zeppelin, Manchester United ve de George Best posterleri filme sizi biraz daha bağlayabilir, şimdiden uyaralım.

Bullshit

Julie Delpy'nin film boyunca söylediği öyle cümleler var ki her izleyişte insanı kendine hayran bırakıyor. Özellikle arabada geçen diyaloglar zihne kazınacak cinsten. Duru, kısa ve de serinin en iyi filmi.

Muhteşem bir büyükanne ve yeryüzündeki en iyi eye of the tiger coverı.
"Herkesin daima bir seçeneği vardır".

Brendan Gleeson parmaklarını kesmek yerine gözünü çıkartsaydı keşke... Alastor Moody'i özlemiştim.

Eminem nerde?

Daniel Day-Lewis, Al Pacino'nun gözümdeki yerini çalmış olabilir.

Bullshit!

Mark knopfler için film izledim evet