This review may contain spoilers. I can handle the truth.
arabayla takip edilecek kadar kan akmasına rağmen hayatta kalması, yanında ateş yanıyorken bıçağı çakmakla ısıtması, cesedin direkt önüne çıkması, aniden iyileşen yara, sırtından saplanan odunun göbeğinde iz bırakması ama sırtında iz bile olmaması vs vs.
çok kötü film. yönetmenin the substance seviyesine çıkmış olmasına sevindim ve şaşırdım. body-horror bile değil, saçma sapan bi şey.
daha mı iyi kurgulanabilirdi, belki evet. ama uzun zaman sonra bir türün bu şekilde geri dönelebileceğini ve benim üzerimde bu kadar etki bırakabileceğini düşünmüyordum. yılın en iyi filmlerinden birisi olmuş . reality+ ile bize bu seviyeye çıkabileceğini gösteriyordu coralie fargeat. çoğu kişinin de hissettiği gibi cronenberg geri dönüşünü güzel yapmış.
İzlediğim en iyi savaş filmlerinden birisiydi. Savaş sahnelerinin 15 dakikayı geçmemesine rağmen anlamsız askeri disiplini diyaloglarla sunması mükemmeldi. Aynı zamanda Kirk Douglas oyunculuğu filmi başka bir boyuta taşımış.
Mahkeme sahnesinde geçen bir söz:
“İnsan olduğumdan utandığım anlar olmuştur. İşte bu da o anlardan birisidir.”
