Arrested while a student in university, Yusuf is released from prison after ten years. He returns home and is welcomed by his sick and elderly mother. Soon he will meet Eka, a beautiful Georgian girl who is a sex worker, and love becomes a final desperate attempt to grasp life and elude loneliness.
Outono, Autumn - Sonbahar, Есен, Φθινόπωρο, 秋天, შემოდგომა
Switzerland
Locarno Film Festival
USA
Turkey
Greece
Greece
Switzerland
Turkey
USA
oslo 31 adam gel de turkıye depresyonu gor
her daim düşleri peşinde koşan sabırsızlık zamanının güzel çocuklarına
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
ne yazacağımı bilemiyorum, yalnızca ağlamak istiyorum ve ağlayacağım da bu film her aklıma geldiğinde. çok güzeldi, çok gerçekçiydi.
yusuf'un öleceğini bilidiğinden, artık "özgür" de olsa hayatı bırakma çabası, 12 yıllık travmalarının onu rahat bırakmayışı, yine de kendini eskiye, eski arkadaşlarına, eski fotoğraflara, eskiden çıktığı yaylaya bakmaktan alıkoymadığı ve hayatının ellerinden nasıl kayıp gittiğini film boyunca izleyip kayıtsız kalmak zorunda olması karadenizin havası, müziği, sisi ile müthiş derecede güzel birleşmiş.
yusuf'un annesinin, mikail'in, elka'nın yusuf kadar- ya da yusuftan daha fazla mutsuz, üzgün, hapiste hisssettiğini gördüm biraz. belki yusuf da gördü, emin değilim. karadenizin kasveti herkesi içine alıyor, o dağlarda insan biraz yaşayınca ya yusufun annesine, ya mikaile ya da yusufa benziyor.
filimdeki karga detayı çok iyiydi, halk arasında karganın öttüğü…
türk filmlerinde orospularla dertleşme merasimini ilk kim başlattı?
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
filmin ilk sahnelerinde annenin yusuf’a “belki büyümüşsündür oğul bilmiyorum” demesi bir insanın belki de hayatında en kuvvetli bağ kurduğu kişiden yıllarca bihaber kalmasının çaresiz dışavurumuydu. insan anlaşılmayı sever, anlaşılmaya ihtiyaç duyar bu bazen ideolojilerden de öte coğrafyaya da muhtaç bırakır. yusuf döndüğünde mikailin karadeniz türküsü söylemesinden bile mutlu olmuştu. buna rağmen yine de hiçbir yere ait olamıyor yusuf. yusuf öğretilenlerden sıyrılıp sosyalizmin peşinde koştu bu uğurda yıllarca memleketinden, ailesinden, sevgilisinden uzak kaldı. bu uğurda hasta oldu. döndüğünde de hiç kimseye ve hiçbir yere ait olamadı. ne zaman bunalsa yusufu bir manzaranın önünde görüyoruz keza yaylaya çıkmak istiyor. belki de sadece doğayla ağaçla memleketiyle bir bütün olmak istiyor. sadece bu sırada bir şeyle bütünleşmiş hissediyordu. aynı zamanda aşık olduğu eka da…
Köye gelirken yanında getirdiği ve sonra duvarda asılı gördüğümüz Gustave Courbet - Yaralı Adam tablosu olması...
starts off as a typical candidate for the greyish, slothish cinema of miserablism. nice landscape shots (reflecting the inner psychic landscape of course, blah blah), wooden actors. mister protagonist looking sad for two hours straight. okay.
widely into the film (in fact far into the second half) this ultra-depressive piece becomes actually an obvious movie about depression. unembellished, relentless, bitter. more than this Autumn is a film about hopelessness. one that takes hopelessness very serious. no denial, all confrontation.
any character can't relate to each other. there's a sensible alienation that can't get overcome, by no one. the traditional mum, the detached prostitute, the melancholic political victim - everyone is trapped in his own solipsistic world of sadness. worst of…
"You know, you seem like you don't live in the present.
It's like you've walked off the pages of a Russian novel.
Yusuf, you know what I've been thinking?
I wish I could leave everything behind
and set off on a long journey with you."
senin için bahar olmadığını biliyordun da oğul
o yüzden mi kışın yaylaya çıktın oğul
peki sen en güzel yılları sosyalizm istedin de hapiste yattın? sen delisin.
Kiminle izlemeli : Tek basina
Ne yenmeli : Tarhana corbasi veya anneanne sarmasi
Ne zaman izlemeli : En umutsuz zamanda
Adam aynı ben filmlerine ekliyorum knk
