Faruk, who is over 90 years old, increasingly becomes the protagonist in the film his daughter is making about the impending demolition of his block of flats in Istanbul. A story about gentrification and a complex father-daughter relationship.
法鲁克, Фарук
Germany
Berlin International Film Festival
Switzerland
Zurich Film Festival
Germany
Switzerland
-spoiler-
Ah Aslı vah Aslı, senin yatacak yerin yok Aslı. Adamı yapayalnız bıraktığın, doğum gününde bile yanına gitmediğin gibi bir de adamın evini sattın Aslı. Bir de gittin film borcunu kapamışsın parasıyla, adam dımdızlak bıraktın Aslı. Bir de utanmadan telefonda özledim diyorsun Aslı. Allah cezanı vermesin Aslı.
yaşlı insanların effortlessly funny oluşunu seviyorum
Bayıldım ya. Maşallah Faruk amcaya allah uzun ömürler versin ya harika harika biriydi. Başrollerin başrolüsün Faruk amca. Filmde filmi izlemeyi zaten çok seviyorum, olmayınca da sıkılıp kalkıyorum, bayıldım o yüzden bu konsepte. Dedemi hatırlattı bir de. 5-6 sene önce şöyle aile arası göçle ilgili röportajlar çekeyim istemiştim, dedeme demiştim böyle böyle dedem yarın çekim var diye. Bana anlattıklarını anlatsan yeter de artar diye. Ertesi gün geldiğimde tam takım giyinmişti 5 tel saçını ıslatıp yana ayırmış tarıyordu. Kamera karşısına geçince de sorduğum ne varsa yanıtlamadı. Kendi istediklerini anlattı. Ben de farkettim ki aslında ben de dedemin ağzından flaşlı cümleler istiyorum sadece, oysa o öyle biri değildi tek bir mağduriyet lafı çıkmadı-ki neler yaşamış biriydi-eski okulundaki öğrencilerini, babaannemi, akrabalarını anlatmıştı uzun uzun.…
I can’t believe Faruk had an Avengers endgame moment at the Berlina. It’s just like when captain America lifted the hammer. Here it’s just an old guy showing off he passed the mental fitness exam and everyone in the theatre cheered and clapped
1928li (🧿) bi amcayla relatable hissetmem normal mi?
o ses turkiye ersin korkut duvar performansi caught me off guard
faruk amca gel birlikte özgürlük parkına yakın, birinci katta, balkonlu ve kombili bir eve çıkalım hayattan beklentilerimiz aynı
Çıplak Faruk sürpriz oldu
Yönetmenin daha çok konuşulması gereken önemli bir konuya yanlış açıdan yaklaştığını düşünüyorum. O nedenle konu olarak çok sevdim ama işlenişini hiç sevemedim. En sevdiğim yanı müziği oldu. Faruk amca özel olarak sevgiyi hak ediyor. Yine de yaşlılığa dair yapılmış en iyi filmlerden biri.
Aslı Özge didn't know if she wanted to make an accusing documentary or a fictional drama about her dad. Eventually it became a shallow, lukewarm fast-food parody about life as a wealthy 90-year-old landlord in Istanbul who can't catch up with the speed and transformation of the corrupt city/regime.
Might have liked it if it wasn't in the same melodramatic, soap-opera-like, camp-ish tone as almost any piece of art that touches upon the destructive nature of Turkey's Status Quo. A tone so bitterly blaming the "elite" without any sense of individual responsibility or self-efficacy. Just feeling tired of this crybaby mentality and I'm saying this as someone who has a Turkish family and lived in İstanbul just recently.
There are…
çok daha iyi bir şey beklemiştim. ayrıca babanızla izlemeyin tribe giriyor evi üzerinize aldırıp satıp film çekceksiniz diye
faruk amca ve çevresindekiler konuşunca rahatladığın, yönetmenin hem yönetmen hem de faruk amcanın kızı olarak dahil olduğu her anda rahatsız hissettiğin bir film. kentsel dönüşümü imajlaştırıp, müteahhit firmasının ismini "saray" olarak belirleyerek faruk amcanın yaşayabileceği (ya da yaşadığı) sert gerçekliği ıskalamış film.
