Favorite films
Don’t forget to select your favorite films!
Don’t forget to select your favorite films!
قسمت برجستهش برای من صحنهای بود که مینا (در آلمان) وارد استخر میشه و زنان چادریای رو میبینه که نگاههای معنادارشون پردهٔ زمان و مکان رو دریده و سالها بعد و حتا در یک قارهٔ دیگه به دنبالش اومدن تا بهش احساس شرم بدن. یک زن ایرانی هرجا بره، هزار چشم رو با خودش میبره؛ هزار نگاه، هزار زخم.
I want everyone to sing for me and gloriously call me a clown on my wedding day too.😭😭😭😭
هشدار: این دیدگاه حاوی خشمی غیرقابلاجتناب و برانگیخته از یک ترومای جمعی است.
جنبش ز.ز.آ به قدری بزرگ، تکاندهنده و گیرا هست که نیازی نباشه به داستانسرایی و قصهگویی. دراماتایز کردن و بدتر از اون، رمنتسایز کردن این جنبش، کمی تهوعآوره راستش. متوجه نمیشم چرا راجعبه این موضوعی که میشه سالها دربارهش مستند ساخت و هنوز در بازگویی کل ماجرا عاجز موند، روی آوردهند به قصه و فاصله گرفتهند از ماوقع.
قدرت داستانسرایی در روایت تاریخ رو نادیده نمیگیرم؛ فقط سوالم اینه که «در این برههٔ حساس، اولویت کارگردان نشون دادنِ این زاویه از ماجرا بود؟ واقعا؟»