Graiwoot

Graiwoot

Favorite films

  • Shara
  • Haunted Houses
  • Melancholia
  • Birth of the Seanema

Recent activity

All
  • A Girl at My Door

    ★★★★

  • The Parenting

    ★★★

  • Belle de Jour

    ★★★★★

  • A Real Pain

    ★★★½

Recent reviews

More
  • A Girl at My Door

    A Girl at My Door

    ★★★★

    A very strong debut feature -- the director was very precise for the kind of films she wanted to make. The always-impressive Bae Doona shows a range of emotions without using words. And of course, I saw this film today because of Kim Sae-ron. It's very sad that in the film her character is saved by the kindness of a stranger, but in reality, no one saved her.

  • The Parenting

    The Parenting

    ★★★

    เพื่อนๆ ในเฟซบุคชอบสร้าง my imaginary film ขึ้นมา แต่เรื่องนี้มันดันเป็นหนังจริงๆ
    The stars from SUCCESSION!
    FRIENDS!
    THE WHITE LOTUS!
    THE SOPRANOS!
    BREAKING BAD!
    13 REASONS WHY!
    ทุกคนมารวมกันใน หอแต๋วแตก!

Popular reviews

More
  • Taklee Genesis

    Taklee Genesis

    หลังจากเลิกเป็นนักวิจารณ์ ก็ไม่ได้เขียนถึงหนังไทยมานานแล้ว ส่วนนึงคือถ้าไม่รักก็ไม่เขียน อีกส่วนคือเอาเวลาไปเขียนอย่างอื่นที่สำคัญกับตัวเราดีกว่าเพราะเราไม่ใช่นักวิจารณ์หนังแล้ว มันไม่ได้มีภาระหน้าที่ทางสังคมที่ต้องเขียนถึงหนัง แต่เราเป็นนักวิชาการ มันมีภาระหน้าที่ที่ต้องเขียนงานในแบบอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับบทบาท

    แต่ก็ตัดสินใจที่จะเขียนถึงหนังเรื่องนี้ เพราะ 1. รักมะเดี่ยว 2.อยากซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง ในแง่ว่า เราเองบางทีก็เบื่อที่พอหนังไทยเรื่องนึงที่มันน่าสนใจ พอมันไม่ได้เงิน คนก็จะเกรงใจในการออกความเห็น ซึ่งเรียกว่าเกรงใจก็อาจไม่ใช่ แต่เป็นความหวังดี ความเอาใจช่วย การรู้ในข้อจำกัดต่างๆ มันทำให้การเขียนถึงหนัง (จากคนที่อยู่ในอุตสาหกรรม) บางทีมันก็มีแต่ความหวังดีให้กันไปหมด แต่ไม่ค่อยมีการพูดอย่างที่ใจคิดจริงๆ ซึ่งคนในวงการเขาก็ไม่ผิด แต่ตรงนี้แหละคือหน้าที่ของนักวิจารณ์ที่มาเติมเต็ม นักวิจารณ์จึงไม่ควรเอาบทบาทของตัวเองไปทับซ้อนกับบทบาทของเพื่อนคนทำหนัง-คนรู้จัก-กองเชียร์

    หลายคนเขียนถึง Taklee Genesis ว่า “มันเป็นหนังที่ทะเยอทะยาน แต่มีก็มีแผล” แต่คนก็ไม่เขียนถึงแบบจริงๆ จังๆ ว่าแผลมันคืออะไร ซึ่งตรงนี้ในระยะยาวอาจไม่ดีกับคนทำหนังเอง เพราะเขาจะรู้ไหมว่าตกลงแผลมันคืออะไรในความคิดเห็นของคนดู รวมทั้งทีมงานต่างๆ รวมทั้งคนดู และคนที่อยากทำหนังในอนาคต เขาจะได้เรียนรู้ หรืออย่างน้องก็ได้เช็คว่าคิดตรงหรือไม่ตรงกันอย่างไร

    เราขอแบ่งการเขียนถึง Taklee Genesis ออกเป็นสามส่วน คือ 1. สิ่งที่ดีมากๆ ของหนัง 2. สิ่งที่ดีในแง่ concept แต่ execution ยังไม่ลงตัว และ 3.สิ่งที่ไม่เวิร์คในหนัง

    1. สิ่งที่ดีมากๆ ในหนัง คือ การออกแบบ narrative และ storytelling และเล่าเรื่อง(ขนาดยาวมาก)จนหนังมันเสร็จได้

    Taklee Genesis อาจเป็นหนังไทยเรื่องเดียวไหมในรอบหลายสิบปี ที่มันเป็นหนังในแบบที่เราเรียกได้ว่ามันมีความเป็น epic คือมันเป็นเรื่องราวขนาดใหญ่มาก และมันเป็นเรื่องของคนธรรมดา ไม่ใช่เรื่องของตำนานเรื่องเล่าในประวัติศาสตร์ และมันก็ไม่ได้หนังแบบที่นักวิชาการจีนเขาเรียกว่าหนัง IP (คือหนังที่สร้างจากทรัพย์สินทางปัญญาอื่นๆ…

  • Memoria

    Memoria

    ★★★★½

    สถานะของอภิชาติพงศ์ใน thai film culture ตอนนี้เหมือนเป็นสถานะที่แตะต้องวิจารณ์ไม่ได้รึเปล่า แบบเป็น god of thai independent cinema ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลย เหมือนที่ครั้งนึง ingmar bergman ก็เป็น god (และส่งผลให้เกิด generation ของคนทำหนังสวีเดนที่เกลียด ingmar bergman สุดๆ) วันนี้ก็เลยพยายามจะหามุมวิจารณ์ memoria เสียหน่อย

    เราว่าสิ่งนึงที่ tilda swinton ทำไม่ได้ หรือเป็นร่างทรงให้อภิชาติพงศ์ไม่ได้เต็มร้อย ก็คือการที่เธอมีสถานะ non-political agent กล่าวคือ ทั้งที่พลังของ memoria ในจุดที่เราสนใจก็คือพลังที่เกิดจาก solidarity ของ global south (ไทย-โคลอมเบีย) พลังแห่งการเมืองของชนชาวโลกที่สามที่มีประวัติศาสตร์ความทรงจำอันโหดร้ายนานัป จนแค่เห็นคนหกล้มกลางสี่แยกเพราะกลัวโดนปืนยิง เราก็เข้าใจ/รู้สึกรู้ซาบ meaning/affect นี้ได้โดยที่กรูไม่ต้องเข้าใจประวัติศาสตร์ลึกซึ้งใดใด แต่กรู empathize ได้ (empathy = ฉันรู้สึกได้จากมุมมองของเธอ) ไอ้พลังอันนี้แหละที่มันทำให้เวลาอภิชาติพงศ์ยืนกับเดียน่า และแผงหน้ากระดานของคนทำหนังไทย โคลอมเบียน โกลเบอเซาธ์ ทั้งที่ในคานส์และในภาพจากเอสเอฟซีเนม่าเมื่อสัปดาห์ก่อนมันทรงพลังมาก

    แต่ความทรงพลังนี้เป็นความทรงพลังนอกหนัง เพราะในหนังนั้น ทิลด้า --ไม่ว่าจ.เจ้ยจะใช้เทคนิคสารพัดในการลดความเป็นเทพียูโรเปียนขาวหยวกของเธอ เช่น ถ่ายเธอแค่ long shot, ย้อมผมเธอ, เอาเสื้อแขนยาวปิดผิวเธอ, ให้เธอพูดสแปนิช-- แต่เธอก็ไม่ได้เป็น political agent ืที่เป็นตัวแทนของ solidarity นี้ได้อย่างเต็มที่ สิ่งทีเ่ธอเปล่งแสงมากกว่าคือการเป็น agent แห่ง art cinema ที่มารับฟังความทุกข์ของโลกและสรรพสัตว์ น้ำตาของเธอมันไม่ได้มาจากน้ำตาในแบบว่า กูเข้าใจมึงมากๆเพราะกูก็ผ่านมาเหมือนกัน แต่มันเป็นน้ำตาของเทพีปวดหัวที่เสด็จฟังความทุกข์ของโลกและเสียงสรรพสัตว์พืชผี