*Öncelikle şunu açıklığa kavuşturayım. Korku filmlerini izlemeyi çok severim ama bu konuda son derece seçiciyimdir de. İçerisinde psikolojik ve/veya sosyolojik gerilim unsurları barındırmayan, amacının izleyiciyi sadece oturduğu yerde zıplatmak olan filmlerden hiç haz etmem. Psikolojik gerilim en sevdiğim film türlerindendir. Korktuğumuz şeylerin aslında bize bir şeyler anlattığını vurgulayan filmler kalbimin hazine sandığındaki yerlerini bulurlar.
Bazı şefkatli yönetmenler vardır: Filmleri aracılığıyla bize “Travmanızla yüzleşirseniz, korkularınızdan kurtulursunuz” derler. Örneğin; Jennifer Kent: The Babadook (2014), Mike Flanagan: Before I Wake (2016)... Böyle yönetmenleri çok…