Hai pouco máis dun ano, o meu amigo Pau levoume ao D’A á estrea dunha película. Ese día presentoume á directora de fotografía, e non me volvín separar dela.
Hoxe sae en cines Un Sol Radiant. Non vos podo asegurar que vaiades atopar o amor se a ides ver, pero eu creo merece a pena.
Estou no teatro Victoria Eugenia coa Júlia e vexo a Ana Torrent entregarlle o premio Donostia Saria a Victor Erice, que fala da primera vez que a súa irmá o levou ao cine a ver unha de Fellini. E a gala acaba e o filme vai comezar e a porta que está ao noso carón ábrese e entra Erice, e eu collo a man da Júlia e póñoa no meu peito porque o meu corazón está a piques de saírse,…
“los pokemones” “cuales son los pokemones” “los pokemones son unos que se peinan así, así, y andan de negro ellos también” “oye, me parece que los pokemones se dedican mucho al ponceo” “al ponceo…” “claro, el ponceo…” “quién sabe qué es” “besuqueo” “besuqueo porque lo otro llega hasta decir el término más feo, que es tirar”
Poucas cousas hai máis bonitas que o concepto da alma, non si?
Normalmente cústame bastante crer en certos conceptos, a veces miro a xente como John Darnielle ou Stephen Colbert e sinto un pouco de envexa por ser incapaz de crer tanto nalgo coma eles cren na relixión, por exemplo. Sinto que me gustaría ter algo máis, algo ao que aferrarme.
Se hai algo no que si que quero crer con todas as miñas forzas, é na existencia da alma.…
