no to już rozumiem czemu to tyle leżało w czyścu.
fatalne, naprawdę fatalne. jak jakiś skecz polityczny z ery Busha, któremu nikt nie powiedział kiedy skończyć. i ten monolog. po co?????
każda metafora którą się tu próbuje stworzyć wypierdala się na ryjec i traci sens, albo gorzej - obnaża centrystyczne skróty myślowe które okazują się dużo mniej progresywne niż byśmy chcieli.
lubię kiedy Robert robi śmieszne dźwięki, ale to była zdecydowanie za wysoka cena.
immersja to za małe słowo na to czego tu doświadczyłam i co film oferuje. wciąż się zastanawiam nad decyzją twórców, aby przemoc została gdzieś poza kadrem, za ścianą, w opowieściach i czy mi to coś zabrało, czy właśnie zostawiło miejsce na coś innego.
to jak ten perspektywiczny styl zdjęć splata się z historią i dają sobie nawzajem znaczenie i ciężar zostanie ze mną długo.
była to przejażdżka, bo długo nie pozwalał na komfort i określanie gatunkowe. Stan i Pearson to świetny duet.
