I'm 26* and I make movies and music.
*Not anymore.
Cústame describir o que é, pero durante as escenas máis cotiás atopaba no meu ventre ganas de vomitar. Aquelas na que a cicatriz da cesárea sangra, ou nas que se esboza a posibilidade dun accidente son, quizáis, das máis suaves.
Pero cando Maria está facendo café, cando escribe sentada no váter co bebé no cuarto adxacente... Esas revolvianme algo que non sei describir. Removiame no meu asento incomodamente, e son as 2 da mañá e aquí sigo, na cama, xirando.…
Tengo una discrepancia ideológica tremenda con Sorogoyen. A los hombres de Madrid había que prohibirles hacer cine sobre el rural gallego.
Kassovitz's Fierrot le pou is a somewhat strange little short film. Depending on how you read into this, it could mean something else to you.
To me though, the commentary is as follows: basketball was (and still is, in some countries, for that matter) referred to as a sport only black people are good at. That thought is carried out through Kassovitz's character, who imagines himself to be black in order to be good at basketball.
I do believe, however,…