coping mechanism olarak miyazaki filmlerini tekrar izlemek....
yansıtmak istediği her duyguyu iliklerinize kadar hissettirmeyi o kadar iyi başarıyor ki izlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz bile. gerçek bir usta.
coping mechanism olarak miyazaki filmlerini tekrar izlemek....
yansıtmak istediği her duyguyu iliklerinize kadar hissettirmeyi o kadar iyi başarıyor ki izlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz bile. gerçek bir usta.
8 bölüm sonunda bile hala kim haklı kim haksız karar veremiyorum çünkü birbirlerini mahvettiler.
bazıları deniz'e, bazıları barış'a üzülmüş. "her erkek bir barış mıdır bilemem ama her kadın bir nebze deniz’dir." denmiş ama benim bu dizide en çok üzüldüğüm ve kendimi gördüm diyebileceğim karakter gün oldu. çok şeyi görmezden geldi, kırılmış olmasına rağmen tek kelime bile etmedi, can'ı çok sevdi, birlikte mutlu olmak kolay biz birlikte mutsuz da oluruz düşüncesindeydi. barış'ın ve deniz'in ona yaşattığı hiçbir şeyi de zerre hak etmedi açıkçası.
1 yıldızı barış'ın annesinin salaklığından, yarım yıldızı da sonunu mutlu bitireceğiz diye mala döndürdükleri için kırdım.