دوستانم گفته‌بودند قراره با یک اثر ازویی روبه‌رو بشم. اما به نظرم فیلم بیشتر به سبک آنتونیونی نزدیک بود.
یک قطعه زیبا از ستایش روزمرگی، در خارج از قالب قصه کلاسیک.
چیزی که انتونیونی و وندرس مشترکا تصویر می‌کنند، تغییر بدون عاملیت نقطه اوج و اتفاق بزرگ است. آدم‌ها در بستر یک زندگی آرام و و به تدریج درونیات خود را اشکار می‌کنند و با «خود» روبه‌رو می‌شوند
Favorite films
Recent activity
AllRecent reviews
More-
Perfect Days 2023
Translated from by
