ترسناک‌ترین اتفاقی که می‌تونه برای یه فیلمساز بیفته.
مهم‌ترین نکته‌ی این فیلم برای من، دیدن پروسه‌ایه که کامران شیردل در فیلمسازیش طی کرده.
خیلی باورش سخته که شیردل به عنوان یکی از خلاف جریان‌ترین فیلمسازهای قبل از انقلاب، تبدیل به یه ویدیوساز تبلیغاتی تلویزیونی شده باشه.
با این‌حال از تماشای این مستند آزاردهنده اصلاً پشیمون نیستم، چون در عین آزاردهنده بودن، تصویر جالبی به آدم ارائه می‌ده. این فیلم، تصویر زوال یه فیلمسازه.
یه تراژدی بزرگ، باورنکردنی و -باید دوباره تاکید کنم- آزاردهنده
پ.ن: متوجه لحن کنایه‌آمیزش توی خیلی از بخش‌ها هستم، اما این چیزی رو تغییر نمی‌ده
