Nattaphan1987

Nattaphan1987

Favorite films

  • Scream
  • Ichi the Killer
  • Shame
  • Malignant

Recent activity

All
  • Presence

    ★★★

  • Cells at Work!

    ★★★★

  • The Red Envelope

    ★★★★

  • Grafted

    ★★★

Recent reviews

More
  • Presence

    Presence

    ★★★

    เรื่อง 'คนเป็น' มองเห็นผ่าน 'คนตาย'
    .
    มีคำศัพท์หนึ่งที่มักถูกใช้ในตำราสอนการเล่าเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นสายวรรณกรรม และสายภาพยนตร์ เราเรียกการเล่าเรื่องที่ผู้ประพันธ์รับรู้ ล่วงรู้ถึงความเป็นไปของเหตุการณ์ รวมถึงความรู้สึกนึกคิดภายในของตัวละคร ว่า God's-eye view ผู้ประพันธ์มีสถานะเหมือนพระเจ้าที่อยู่เบื้องบน รับรู้ความเป็นไปของสรรพสิ่งในจักรวาล หากแต่มุมมองแบบพระเจ้ามักจะเว้นระยะห่างระหว่าง "ผู้ชม" กับ "ตัวละคร" หรือ "ผู้ชม" กับ "วัตถุ" เอาไว้ เสมือนว่าตัวตนของผู้อ่านจะไม่ก้าวล่วงเข้าไปสู่พื้นที่ความเป็นส่วนตัวของเรื่องราว
    .
    ในขณะเดียวกัน หนังอย่าง Presence เลือกที่จะ shift focus จาก God's-eye view สู่ Ghost's eye view ซึ่งในหนัง น่าจะถูกเรียกว่าเป็นมุมมองของเจ้าบ้าน หรือผีเจ้าที่ ที่สอดส่ายสายตารับรู้ความเป็นไปของลูกบ้าน
    .
    Steven Soderbergh ซึ่งเป็นทั้งผู้กำกับ และตากล้องของหนังเรื่องนี้ จึงมีสถานะไม่ต่างจากพระเจ้า และผีเจ้าที่ในเวลาเดียวกัน ทั้งในฐานะคนสร้างสรรค์เรื่องราว และตามสอดส่องลูกบ้าน... หากมุมมองของพระเจ้าคือความยิ่งใหญ่จาก Higher Being เบื้องบนทอดพระเนตรลงมา มุมมองของผีกลับเป็นมุมมองในระนาบการมองเห็นแบบมนุษย์ทั่วไป เพราะจริง ๆ ผีก็คือมนุษย์ เพียงแค่อยู่ในคนละมิติ หากแต่แชร์พื้นที่ร่วมกัน ดังนั้นผีเจ้าที่ในเรื่อง จึงไม่ได้เป็นพระเจ้าที่ล่วงรู้ทุกอย่าง แต่พวกเขาคือตัวแทน "สายตาคนดู" ที่พยายามทำความเข้าใจกับความเป็นไปของตัวละคร เรียนรู้ความรู้สึกนึกคิด ความกลัว กลัวปรารถนา ของมนุษย์ในเรื่องทีละคน
    .
    ในขณะที่ดู ผู้เขียนรู้สึกว่าหนังพยายามตั้งคำถามว่า "ถ้าเรารับรู้เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้ เราอยากจะเข้าไปแทรกแซงมันไหม"
    บทภาพยนตร์มีการกล่าวถึงเรื่องการ-ยึดอำนาจ-คืนอำนาจ-ควบคุม…

  • Cells at Work!

    Cells at Work!

    ★★★★

    หนังเรียกสติสำหรับคนไม่รักตัวเอง
    วันไหนที่รู้สึกไม่รักตัวเอง อยากให้พึงระลึกว่าคุณเซลล์เม็ดเลือดแดง คุณเซลล์เม็ดเลือดขาว คุณเซลล์ที คุณเอ็นเคเซลล์ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้เราอยู่รอดนะ
    .
    รู้สึกว่าหนังมาเวย์เดียวกับ shin-Godzilla ในการนำเสนอระบบโครงสร้างการทำงาน และทัศนคติของคนญี่ปุ่นในการรับมือกับภัยคุกคาม มันอาจจะดูเผิน ๆ เป็นหนังแอ็คชึ่นแฟนตาซีได้ แต่เราสามารถกะเทาะความคิดแบบชาตินิยมของคนญี่ปุ่นได้มาก ๆ เลย
    ทั้งความสามัคคี การตระหนักรู้ถึงหน้าที่รับผิดชอบ แนวคิดที่ว่าทุกคนมีความสำคัญในตัวเอง แม้จะเป็นเพียงฟั่นเฟื่อนเล็ก ๆ ในสังคม ไปจนถึงการกำจัดความเป็นอื่นที่นอกรีตจากวิถีปฏิบัติของคนหมู่มาก
    น่าสนใจทีเดียวว่า ถ้าผู้สร้างเลือกทำเวอร์ชั่นคนไทย ระบบการทำงานในร่างกายจะเป็นอย่างไร เป็นระบบชนชั้นไหม ระบบราชการรึเปล่า และร่างกายเราจะรับมือกับภาวะคอรัปชั่นในตัวได้อย่างไร

Popular reviews

More
  • Cracked

    Cracked

    ★★★★

    Ignorance is bliss น่าจะเป็นสำนวนที่นิยามตัวละครในเรื่องภาพหวาดได้ดีที่สุด
    .
    หากประเมินคุณค่าของภาพยนตร์เรื่องนึงที่ความละเอียด ปราณีตในการรังสรรค์ภาพและเสียง ก็ต้องถือว่าภาพหวาดเป็นงานที่สมบูรณ์สวยเนี้ยบ ทุกอณูที่ปรากฏบนจอ พิถีพิถันมาเป็นอย่างดี
    อย่างเดียวที่เสียดายคือ หนังมีศักยภาพที่จะวิปริตได้มากกว่านี้ ทั้งตัวบท และความทุ่มเทของนักแสดง เอื้อให้หนังวิตถารได้เตลิดเปิดเปิงยิ่งกว่า อยากเห็นอะไรที่ถ่อยกว่านี้ ฉาวโฉ่กว่านี้ เอาอีก เอาอีก สาดมาอีก!!! (สวมวิญญาณอ.เฉลิมชัย ตะโกนอยู่ในใจตอนท้ายเรื่อง)
    .
    สำหรับตอนนี้ ภาพหวาด จึงเป็นเพียงภาพวาดที่มาพร้อมองค์ประกอบสุดแรง แต่ศิลปินยั้งฝีแปรงไม่สะบัดให้เต็มเหนี่ยว มันเลยเป็นหนังสยองสวย ๆ แทนที่จะถูกจดจำในหนังสยองชวนช็อคเสียอย่างนั้น
    ป .ล. ไม่แน่ใจเจตนาของผู้เขียนบท แต่ฉากเฉลยทั้งการแขวนคอ, พยานเด็ก รวมถึงคำพูดตอกย้ำให้เมินเฉยสิ่งตรงหน้า มันทำให้นึกถึงภาพใต้ต้นมะขามอันลือลั่นของ 6 ตุลา 2519

  • SLR

    SLR

    ★½

    น่าชื่นชมในความทะเยอทะยานของหนังที่สรรหาวัตถุดิบแปลกประหลาดมาใช้ในการเล่าเรื่่อง แต่น่าเสียดายที่ไม่สามารถทำออกมาได้สนุกเท่าที่ควร เสมือนว่าตอนเกลี่ยบทก่อนถ่าย ลืมกระจายความสม่ำเสมอในการถ่ายทอดอารมณ์ หนังเลยมีแต่ความลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไม่เต็มที่ ไม่สุดสักอย่าง ช่วงต้นพยายามปูเรื่องความสัมพันธ์ก็อืด แต่ไม่เต็มอิ่ม บทสนทนาที่สื่อเรื่องความฝัน และศิลปินก็ช่างผิวเผิน เพราะตัวละครมันดูกลวง (อยากเป็นช่างภาพแนว documentary อยากเล่าความเรียลของคน แต่เวลาไปถ่ายรูป subject กลับไม่มีปฏิสัมพันธ์ พูดคุย เรียนรู้มนุษย์ อันเป็นพื้นฐานของการทำงานสารคดีเลย) ช่วงกลางจะเล่าเรื่องลึกลับ ก็เล่าแบบกั๊ก ๆ ตัดต่อแบบอมพะนำแทนที่จะชวนน่าสงสัย กลับรำคาญแทน ช่วงหลังเหมือนต้องรีบปล่อยของเพราะใกล้จบ เลยระเบิดทุกอย่างออกมาแบบโฉ่งฉ่างเสียอย่างนั้น

    ป.ล. หนังมิกซ์เสียงได้สั่นสะเทือนใจมาก ดูไปใจหวิว เหมือนโรงหนังจะถล่มมิถล่มแหล่

Following

12