Sinematografik anlamda tatmin edici bir yapım olmasına karşın, görsel yenilik açısından yönetmenin tarzını oldukça vasat bulduğumu söyleyebilirim. (bu durum, Robert Eggers'ın bir diğer filmi The Witch için de geçerli.) Film, 1922 versiyonunun güçlü mirasına yaslanırken, bu mirası yeniden yorumlamada yeterince cesur ya da özgün değil. Nosferatu karakteri, önceki versiyonlardaki gizemli ve tehditkâr havasından uzaklaşmış; bu kez, korkutmak amacıyla fazlasıyla sert ve acımasız bir şekilde sunulmuş. Karakter, gerçekçilikten uzak, saf bir kötülük olarak karşımıza çıkıyor. Oysa 1979 versiyonunda izlediğimiz Nosferatu, melankolik…
