ไม่เคยดูต้นฉบับใดๆ แล้วเอาเข้าจริงก็ไม่เข้าใจวิถีของตัวพระเอกเท่าไหร่ ดูการ์ตูนเกินไป แล้วเรื่องเจ้าหนี้กับผู้มีอิทธิพลนี่ก็สูตรไปหน่อย
แต่อีกด้านที่เป็นส่วนของตัวละครของญาญาคือดีมาก แสดงก็โครตดี ตัวละครติดลูปของความจนซ้ำจนซาก รวมถึงเส้นเรื่องของคนจนที่ชีวิตไม่มีทางหลุดพ้นกับดักหนี้ไปได้นี่ก็จริงจนเจ็บ
แล้วยิ่งตอนจบที่แอบอดคิดไม่ได้ว่ามึงคงเจ๊งแน่ๆก็ยิ่งทำให้รู้สึกรุนแรงขึ้นไปอีก
ดูแล้วก็เข้าใจเลยว่าทำไปขนบหนังแอ็คชั่นแบบเฉินหลงมันถึงโดดเด่น คือถ้าได้ดูในยุคนั้นคงโอโหแน่ๆ ทั้งเรื่องความตลกและแอ็คชั่นแบบเล่นใหญ่เจ็บจริงของมัน เอาแค่ซีนรถวิ่งลงเขาชนบ้านชาวบ้านกระจุยกระจายแค่นี้กูก็ยอมแล้วจ้าาา
งานโชว์เทคนิคและความกวน เสียดสียียวน ของ บองจุนโฮ ในประเด็นความหน้าไหวหลังหลอก มือถือสากปากถือศิล ของเหล่าอีลีต
ดูจบก็พบว่า พี่บองแกกัดอีลีตมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ใช่ค่ะ เพิ่งมาได้ดู แล้วก็เซอร์ไพร์สประมาณนึง จำได้วาเคยไปเห็นซักที่นึงเล่าเรื่องย่อสั้นๆประมาณว่า จางม่านอี้ เล่นเป็นตัวเอง อินบท Irma Vep ที่ต้องแสดงมากๆจนแยกตัวเองจากตัวละครไม่ออก แต่พอดูแล้ว อ่า ไม่เห็นมีอะไรแบบนั้นเลยนี่หว่า กลับกลายเป็นหนังที่พูดถึงการทำหนังของฝรั่งเศส เชิดชูวงการและคนทำงานในอุตสาหกรรม ตั้งคำถามถึงหนังอาร์ตที่มีแนวโน้มว่ากำลังจะตาย โดยมี จางม่านอี้ เป็นตัวแทนคนนอกที่เข้ามาสำรวจ รวมถึงความฉิบหายวายป่วงของการทำหนัง ชอบที่เธอก็ไม่ได้แคร์อะไรมากมายนักกับสิ่งที่เจอ
ชอบการโยนระเบิดของผู้กำกับสติแตกให้ออกมาเป็นหนังเหวอๆในตอนท้ายเรื่องมากๆ
