Yılmaz Güney'in en sert ve yalın eseri olduğunu söyleyebilirim. Öncelikle bu özelliğiyle izlemesi zor bir film.
Ülkenin gittikçe korkunçlaşan politik atmosferinden olsa gerek Yılmaz Güney'in bu filmde daha farklı, kızgın bir tavır takındığını düşünüyorum. Hapishanede geçen günler, dönemin sertleşen koşulları vesaire yönetmeni de etkilemiş. Önceki filmlerinde alt metinde tuttuğu konular, bu filminde kör göze parmak sokarcasına izleyicinin önüne koyuluyor ve derdini hiç sakınmadan, cesurca gösteriyor. Hatta bu öfkeli tavır, sanatsal anlatımı gölgesinde bırakmış.
Tüm bu kişisel tutuma rağmen film gerçekçi bir eksende kalıyor ve dönemin hapishanelerin çıplak bir tasviri olmayı başarıyor.
