Η καλύτερη ταινία στην οποία έχει παίξει ο Affleck, εξακολουθεί για εμένα να είναι το Dogma.

Καλό ήταν. Αλλά όταν αναφέρθηκαν στον Dumbledore, έτοιμη ήμουν να το κλείσω και να βάλω να δω Harry Potter. Το πρώτο μάλιστα, το κακό.

Δε λέω. Πολύ όμορφη ταινία. Ωραία αισθητική, χρώματα, μουσική, έξυπνη η αντίθεση μεταξύ της ρετρό ατμόσφαιρας και του ασαφούς μελλοντικού χρόνου στον οποίο εξελίσσεται, καθώς και καυστική η νωθρότητα που διαπνέει όλη την ταινία.

Αλλά, η Samantha και κατ' επέκταση η σχέση της με τον Theodore παρουσιάζεται εξαιρετικά απλοϊκά. Σίγουρα προκαλεί έναν τρόμο η φυσικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η σχέση τους, γεγονός που εντείνεται από το ότι προσομοιάζει τηλεφωνική σχέση από απόσταση. Αλλά μένει εκεί.

Μίλα ρε HAL...

Δεν ξέρω πόσα αστεράκια να της βάλω, όμως για δύο πράγματα είμαι σίγουρη. Ότι σύντομα δε θα θυμάμαι τίποτα από την 'πλοκή' της και ότι τη σκηνή με το μάτι, θα την θυμάμαι για πάντα.