Favorite films
Don’t forget to select your favorite films!
Don’t forget to select your favorite films!
it's amazing the clarity that comes either psychotic jealousy
This review may contain spoilers. I can handle the truth.
เปิดเรื่องมาด้วยอัลม่านั่งบนเก้าอี้และพูดถึงเรย์โนลด์ว่า “เขาเป็นคนเรื่องมากที่สุด“ และฉากต่อมาก็เป็นฉากแนะนำตัวละครเอกชายอย่างเรโนลด์ที่กำลังโกนหนวดอย่างพิถีพิถัน การกระทำของเขาต่อ ๆ มายิ่งตอกย้ำถึงคำพูดที่ว่าเขาเป็นคนเรื่องมากได้อย่างดี และยิ่งฉากต่อ ๆ มาหลังจากนั้นบนโต๊ะอาหารที่เรย์โนลด์เอาแต่คร่ำเคร่งอยู่กับแผ่นกระดาษในมือ ดูท่าเขาจะไม่พอใจขนมปังที่หญิงสาวที่ถือเป็น ‘muse’ ในตอนนั้นหยิบยกให้ยิ่งทำให้เห็นว่าเขาเป็นคนชอบอะไรที่ ’ย่อยง่าย’ และแน่นอนว่านั่นไม่ได้พูดถึงเพียงอาหาร
เรย์โนลด์ในภาพลักษณ์หนุ่มเจ้าสำอางค์ระเบียบจัดไปพบกับอัลม่า ในขณะที่เขานั่งหลังตรงแด่วพร้อมกับเสื้อเชิ้ตรีดเนี๊ยบและความโชกโชนผ่านแววตาและการกระทำเธอกลับผมฟูสะดุดล้มและดูใสซื่อราวกับเด็กสาวแรกเกิด เรย์โนลด์ดูถูกอกถูกใจที่ได้พบ ‘muse’ คนใหม่เสียที ดูท่าเธอจะแตกต่างจากคนก่อน ๆ ที่เคยพบมาอย่างสิ้นเชิง และแน่นอนว่าเธอคือคนที่เขาตามหามานานแสนนาน
เรย์โนลด์ต้องการคนที่เชื่องกับเขา คนที่ยอมเห็นด้วยว่าเดรสนี้เหมาะกับเนื้อผ้าแบบไหน แต่อัลม่าไม่เป็นอย่างนั้น เธอยืนกรานในสิ่งที่เธอชอบและนั่นคือสิ่งที่เรย์โนลด์ไม่เคยพบมาก่อนจนเขาเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา… ความรู้สึกที่พยายามซ่อนมันไว้ใต้พรมและพยายามไม่รู้สึกมาโดยตลอด
แน่นอนอัลม่าไม่ได้ว่าง่าย ไม่ได้นั่งหลังตรงแด่วตลอดเวลาทานข้าว ไม่ได้ชอบเนื้อผ้าทุกตัวของเขา และไม่ได้สงบเงียบเวลาทานอาหาร เธอไม่ได้นั่งรอเขาที่โต๊ะอาหารและเธอไม่ได้เลิกทำตัวหยุกหยิกเมื่อเขาบอกให้หยุด เรียกได้ว่าในชีวิตที่ดูสมบูรณ์แบบเหมือนผ้ารีดเรียบกริบของเรย์โนลด์ในตอนนี้อัลม่าเป็นเหมือนรอยยับที่ต่อให้ใช้เตารีดนาบไปกี่รอบตรงจุดนั้นก็ไม่กลับมาเรียบเหมือนเคย อีกทั้งยิ่งรีดก็ยิ่งไปทับจีบเดิมจนพาลทำให้รอยยับนั้นแข็งเข้าไปใหญ่
อัลม่าอาจจะดูแข็งและไม่ยอมใครแต่สุดท้ายเธอก็โอนเอนและปรับตัวเข้ากับเรย์โนลด์ เธอปาดครีมอย่างเงียบเชียบเพียงเพื่อให้เรย์โนลด์มีสมาธิกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ความรู้สึกที่รู้สึกมาตั้งแต่แรกถูกขมวดปมในตอนหน่อไม้ปรุงกับเนยที่ทำให้เรารู้ว่าเราหงุดหงิดเรย์โนลด์ที่เขาทำตัวเป็นเด็ก ๆ พูดคำย้ำ ๆ น่ารำคาญและทำตัวราวกับว่าในโลกใบนี้ไม่มีใครทำอะไรถูกใจเขาเลยหากเขาไม่ได้เป็นคนออกคำสั่งเอง ในตอนที่อัลม่าลุกขึ้นและเดินออกไปทำให้เราคิดจริง ๆ ว่าเธอคงจะหนีไปแล้ว ไปให้พ้น ๆ หน้าคนที่ไม่ว่าเธอจะขยับตัวทำอะไรก็โดนเขาติงอยู่เสมอ… แต่เปล่าเลย
ความสัมพันธ์นี้เป็นพิษเหลือเกิน เรย์โนลด์ออกปากไล่เธอไปแต่เธอก็ยังอยู่ และในที่สุดหลังเห็ดพิษได้ทำหน้าที่ของมัน เรย์โนลด์ก็ตกเป็นรองในสถานการณ์นี้ทันที อัลม่าไม่เคยเรียกร้องขออะไรเรย์โนลด์ไปมากกว่าความรัก เธอต้องการเป็นหนึ่งในสายตาของเขา… แต่นั่นคือสิ่งที่เรย์โนลด์ให้อัลม่าไม่ได้เพราะงั้นเธอถึงได้หาวิธีเพื่อให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเอง… ใครว่าเราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้? อัลม่ากำลังจะทำให้เห็นว่าเธอสามารถเปลี่ยนคน ๆ หนึ่งได้จริง ๆ และเธอทำไปทุกสิ่งก็เพื่อความรัก…
"พระเจ้าสอนให้รักศัตรู... แต่มันยากเหลือเกิน เพราะงั้นสิ่งที่ฉันทำได้คือการเล่าเรื่องจริง"
หนังความยาว 146 นาทีที่ไม่มีฉากไหนที่ทำให้รู้สึกนิ่งเลย อารมณ์เปลี่ยนไปตลอดเวลาตามที่ผู้สร้างตั้งใจเล่าเรื่อง ความยากลำบากของคนดำที่ถูกนำเสนอออกมาผ่านผู้เล่าที่แตกต่างกันไปแต่มีเป้าหมายเดียวกันคือการเล่าความจริง การกดขี่ การถูกแบ่งแยกและโดนรังเกียจจากสังคม น่าเศร้าที่ทุกวันนี้สิ่งเหล่านี้ก็ยังมีอยู่