Jennifer Lawrence ile film boyu aşk yaşamış ya da yaşamamış olabilirim. 5.0 sahnesinde patladım. İkisi de o kadar çocuk gibiydi ki tavırları, düşünme şekilleri, küsmeleri bile, çok tatlıydılar ama. Pat'in babası ona vakit ayıramadığı için ne kadar üzüldüğünü anlatırken ben de duygulandım. İnişli çıkışlıydı baya ama sonda verdiği huzur harbiden mutlu etti.

Felaket güldürdüğü sahneler vardı ya, güzeldi harbiden.

Sadece Pat'in sonda Tiffany'e verdiği mektubu beklemiyordum, tifin ona yalan söylediğini fark ettiği anda ondan nefret eder diye düşünüyordum, tekrar düşününce…

Abi rollercoaster. Bayıldığım sahneler var. Aşırı güldüğüm ve elimi ağzıma kapatıp şok içinde izlediğim sahneler var. Sonu çok şeydi zaten böyle, ağır çekimde kaos oluşur ve arkada opera çalar ya, işte. Sınıf farkı, iki apayrı yaşam şekli, "parazit" olarak resmedilmeye çalışılan ailenin nasıl da zenginlerin saf salaklığını kullanarak evin içine yerleştiği, yer altında yaşayan ilk parazit herifin orada yaşamaktan mutlu olduğunu falan söylemesi... Bi noktada harbiden bu aile kalkınabilir, 4 gelirleri var toplam ve sıçıp batırmazlarsa orta hale bile gelebilirler…