Completed in 38 mins.
Maybe I'm just an odd one.
There was NOTHING there. Absolutely nothing and here I go again with my broken record—I do believe Mari had a concept, perhaps even a vision at best. But, I cannot, in good faith, call him a true creative communicator.
Yes, he may be a writer, perhaps even a storyteller, but cinema demands more. It demands a mastery of its many dimensions, the ability to weave thought, emotion, and form into…
மணிரத்னம் அவர் திரைபடத்தை பார்க்க வந்த மக்களை ஒரே நேரத்தில், ஒன்று சேர்த்து, கையேடு கைகோர்த்து, “தமிழன்டா" என்ற உணர்ச்சி கருத்து கொண்ட நீண்ட வாளால் விளக்கெண்ணெய் கூட பூசமால் சுட சுட சூத்தடித்த தந்திரம் பாராட்டத்தக்கது! முன் வரிசை சீட்டில் அமர்ந்திருந்த வரதராஜனுக்கு பிறந்த பேய் புண்டையாண்டியாகிய நான், கொஞ்சம் பலமாகவே அடி வாங்கிவிடேன். உயிரில்லாத சுன்னியை ஒரு ஊமையன் அரை மணி நேரம், அந்தப்புரத்தில், அசுர வேகத்தில் ஊம்புவது போல் இருந்தது இந்த திரைப்படம்.
என்ன புண்டைக்குடா இப்படி மக்களை ஏமாத்தி படமெடுக்குறீங்க?
I truly believe fear and freedom are dynamically connected at their core. Neither fear nor the reasoning for freedom affected me in this film. Sticks, bombs and beatings are merely vehicles for spreading fear. In order to be free of fear, one must be able to release themselves from the notion of it. This concept was practically nonexistent or the least presented at a very basic level by Vetrimaaran, making his film seem amateurish and feel uninteresting.
The dialogues sound…
