This review may contain spoilers. I can handle the truth.
Ταινία σταθμός για την σειρά. Ταινία που κλείνει λογαριασμούς.
Κανείς δεν είναι άτρωτος. Και η εκδοχή του Μποντ που ενσάρκωσε αυτά τα δεκαπέντε χρόνια ο Κραιγκ, υπήρξε αναμφίβολα η πιο ανθρώπινη έκφανση του Μποντ. Ο πιο σκληρός πράκτορας που είδε η σειρά, μα ταυτόχρονα ο μόνος που μάτωσε, πληγώθηκε, προδόθηκε, πόνεσε τόσο πολύ. Ο Κραιγκ του Μποντ είναι ο πιο υπεράνθρωπος και ο πιο ανθρώπινος από όλους.
Ο Μποντ του Κραιγκ έχει μεγαλώσει. Έχει αποσυρθεί από την υπηρεσία και αναζητά…
Μπορείς να ζήσεις μια ζωή απών ζητιανεύοντας λέξεις..
και να χωρέσεις σε μια μέρα την αιωνιότητα που γλίστρησε από τα χέρια σου;
Την μέρα που κάποτε σου ζητιάνεψαν και εσύ τους την αρνήθηκες
Βλέπεται μετά τα Κουρέλια.
Μόνο που αυτή η γενιά δεν ηττήθηκε, απλά φτήνηνε και μίκρυνε. Και ενώ η μια σύρθηκε σιωπηλά στο περιθώριο παίρνοντας μαζί της για παρηγοριά μια ταπεινή μυθολογία, ετούτη εδώ πούλησε ό,τι μυστικό και άγιο και έπειτα έπιασε πρώτο τραπέζι πίστα: στα μπουζούκια, την τηλεόραση, την κλαδική.
Αυτή η ταινία είπε τόσα πολλά τόσο έγκαιρα. Σαν να το είχε δει το έργο.
"Δεν ξέρω πως, αλλά δε θα χαθώ. Δε θα χαθούμε ψιψίνα". Και εκεί που σκέφτεσαι ότι η ταινία έχει γεράσει έρχεται το τελευταίο εικοσάλεπτο να σου τανύσει τις πιο μύχιες χορδές.Κάτι πολύ παραπάνω από την Ελλάδα της φτώχειας και του φιλότιμου. Οι ζεστές καρδιές,τα αγκαλιάσματα, τα όνειρα, οι διαψεύσεις, η ανάγκη, η όμοια με χάδι μελωδία του Χατζιδάκι. Η αλληλεγγύη "Ντροπή ΜΑΣ να του πάρουν το αυτοκίνητο", η αλληλεγγύη ως αξία που δεν επανευφερίσκεται ευκαιριακά όπως προσπαθούμε σήμερα, αλλά ως…
