Faculty of Communication

Yeni toplumsal hareketler siyasal iletişim dili olarak mizahtan ve ironiden hayli geniş ölçekte yararlanmaktalar. Öte yandan kullandıkları mizah ağırlıklı olarak muktedir ya da popüler olanın söyleminin tersine çevrilmesi yoluyla geliştirilen bir ironiyi barındırıyor. Bu çalışmada İç Mihrak, Defter Kazıyıcılar Kooperatifi gibi anonim sanatçı ya da grafikerlerin oluşturdukları muhalif gruplarla, Genç Siviller adlı bir siyasi partiyle ilişkisi olmaksızın politik olma niteliği taşıyan başka bir grubun ve nihayet Doğa Derneği'nin çeşitli etkinliklerinde kullandıkları mizahi işler üzerinden toplumsal muhalefet gruplarının mizahla ilişkilerinin, bu grupların siyasal nitelikleri ve potansiyelleri hakkında ne söylediğini araştırmaya çalıştık. Son yıllarda giderek siyasi partilere dayalı kurumsal siyasal yapıyı dönüştürme potansiyeline sahip olduğu daha da çok düşünür ve yazar tarafından dile getirilen bu grupların, sahip oldukları siyasal potansiyeli ne şekilde değerlendirdikleri çalışmanın başlıca sorusunu oluşturdu. Bu amaçla, üretilen ironik dilin siyasi göndermelerinin yanı sıra söz konusu grupların ne türden izleyici kitleleri ya da gruplarıyla iletişim içerisinde oldukları yolundaki tahayyüllerini sorguladık.

The practices of participation and engagement are characterised by complexities and contradictions. All celebratory examples of uses of social media, e.g. in the Arab spring, the Occupy movement or in recent LGBTQ protests, are deeply rooted in human practices. Because of this connection, every case of mediated participation should be perceived as highly contextual and cannot be attributed to one (social) specific media logic, necessitating detailed empirical studies to investigate the different contexts of political and civic engagement. In this volume, the theoretical chapters discuss analytical frameworks that can enrich our understanding of current contexts and practices of mediated participation. The empirical studies explore the implications of the new digital conditions for the ways in which digitally mediated social interactions, practices and environments shape everyday participation, engagement or protest and their subjective as well societal meaning.

Basın sanayi, yüz yıldır büyük bir değişim içinde. Kalem, yerini daktiloya bırakmış, telefonun yerini teleks almış, baskı makinalarının yerini ise ofset tesisleri alıyor. Bilgisayarlar daktiloların, telekslerin ve baskı makinalarının pabuçlarını çoktan dama atmış. Uzaktan kumandalı bilgisayarlarla donanmış ofset tesisleri yine de kalemin yerini tutamaz.
Uğur Mumcu
Her devrin iletişim teknolojisi, yazı, hakikat ve gazetecilik mesleğinin pratiklerini dönüştürüyor. Uğur Mumcu, bu dönüşüme 1980’lerde çarpıcı şekilde işaret ediyordu. Günümüzde de yeni iletişim teknolojilerinin gelişmesi ve gazetecilikteki dijital dönüşüm, bir yandan gazetecilik için yeni olanaklar sunarken, yeni yeni eşitsizliklerin üretilmesi ile gazetecilerin sadık kalması gereken gerçeklerin itibarsızlaşmasına da yol açıyor. Yeni iletişim teknolojileriyle bir yandan bilgi hızla yayılabilirken, diğer yandan da yalan çabucak kitlelerin zihinlerini ele geçirebiliyor. İçinde bulunduğumuz tarihsel dönem, tam da bu nedenle yalanın belki de en itibar gördüğü dönem olarak değerlendirilebilir. Yine bu nedenle gerçekleri halka iletebilecek bir gazeteciliğe her zamankinden daha çok ihtiyaç var.
Gazetecilik mesleğindeki dönüşümün yol açtığı sorunların yanı sıra, Türkiye’deki mevcut siyasi iklim ve ekonomik zorluklar nedeniyle giderek işlevsiz hale gelen geleneksel ana akım gazeteciliğe alternatif olan yeni gazetecilik pratikleri arayışı da sürüyor. Bu durum, gazetecilik mesleğinde yeni sorunlara ve krizlere yol açarken, var olan etik tartışmalara yenileri ekleniyor.
Bu kitap, çok boyutlu bir yaklaşımla sayısal eşitsizlikleri ele alırken, gazeteciliğin geleceğini etik değerler, eğitimin niteliği, yeni gazetecilik modelleri ve yalan haberle mücadele temaları etrafında tartışıyor. Elbette bu tartışılan sorun alanlarına örneklerden yola çıkarak etkili çözüm önerileri de getiriyor.