Типичен план на катедрала. Апсидата е обележана во потемна боја
Апсида (латински: absis - свод, старогрчки: αψίδα - полукруг, арка) — термин во сакралната црковна архитектура која претставува полукружен простор засводен со полукупола или полуцилиндрично просторно проширување на одредена просторија. Апсидата има голема употреба кај верски објекти, најчесто христијански храмови (цркви) и тоа на источната страна, за во него да се смести олтарот и презвитериумот, или местото каде што свештениците седат[1]. Апсидата имала употреба уште во раното христијанство[2]. Освен во христијански, апсидата може да се сретне и во еврејски храмови, како на пример синагогата Маоз Хаим.
Претежно апсидата се однесува и на конхата и нишата заедно и таа е полукружна ниша со симболика на каналот низ кој се раѓа сонцето (источна апсида) и низ кој заоѓа сонцето (западна апсида). Покрај олтарска (источна апсида), постојат и певнички апсиди (јужна и северна). Помали апсиди, исто така, може да бидат и на други местоположби, особено на некои светилишта.[3]. Апсидата е одвоена од главниот дел на црквата преку трансептата[4].
Тројна апсида во Базилика ди Санта Џулија, Италија.
Апсида.
Внатрешност на апсидата.
