Pergi ke kandungan

Seni bina landskap

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Stourhead di Wiltshire, England, direka oleh Henry Hoare (1705–1785), "tukang kebun landskap pertama, yang menunjukkan kepintaran peringkat tertinggi dalam satu karya."[1]

Seni bina landskap ialah reka bentuk kawasan luar, tanda tempat dan struktur untuk mencapai hasil alam sekitar, tingkah laku sosial atau estetik.[2] Ia melibatkan reka bentuk sistematik dan kejuruteraan am pelbagai struktur untuk pembinaan dan kegunaan manusia, penyiasatan keadaan dan proses sosial, ekologi dan tanah yang sedia ada dalam landskap, dan reka bentuk campur tangan lain yang akan menghasilkan hasil yang diingini. Ruang lingkup profesion adalah luas, dan boleh dibahagikan kepada beberapa subkategori, termasuk arkitek landskap profesional atau berlesen yang dikawal selia oleh agensi kerajaan dan memiliki kepakaran untuk mereka bentuk pelbagai struktur dan bentuk muka bumi untuk kegunaan manusia; reka bentuk landskap yang bukan profesion berlesen; perancangan tapak ; pengurusan air ribut; kawalan hakisan; pemulihan alam sekitar; taman, rekreasi dan perancangan bandar; pengurusan sumber visual; perancangan dan penyediaan infrastruktur hijau; dan perancangan dan reka bentuk induk landskap dan kediaman persendirian; semuanya pada skala reka bentuk, perancangan dan pengurusan yang berbeza-beza. Seorang pengamal dalam profesion seni bina landskap boleh dipanggil arkitek landskap, namun dalam bidang kuasa yang memerlukan lesen profesional, selalunya hanya mereka yang memiliki lesen arkitek landskap yang boleh dipanggil arkitek landskap.

Definisi seni bina landskap

[sunting | sunting sumber]

Seni bina landskap ialah bidang pelbagai disiplin, menggabungkan aspek reka bentuk bandar, seni bina, geografi, ekologi, kejuruteraan awam, kejuruteraan struktur, hortikultur, psikologi alam sekitar, reka bentuk perindustrian, sains tanah, botani dan seni halus. Aktiviti seorang arkitek landskap boleh terdiri daripada penciptaan taman awam dan laluan taman kepada perancangan tapak kampus dan taman pejabat korporat; daripada reka bentuk estet kediaman kepada reka bentuk infrastruktur awam; dan daripada pengurusan kawasan hutan belantara yang besar kepada penambakan landskap yang rosak seperti lombong atau tapak pelupusan sampah. Arkitek landskap bekerja pada struktur dan ruang luaran dalam aspek landskap reka bentuk – besar atau kecil, bandar, pinggir bandar dan luar bandar, dan dengan bahan "keras" (dibina) dan "lembut" (ditanam), sambil menyepadukan kelestarian ekologi. Sumbangan paling berharga boleh dibuat pada peringkat pertama projek untuk menjana idea dengan pemahaman teknikal dan bakat kreatif untuk reka bentuk, organisasi dan penggunaan ruang. Arkitek landskap boleh memahami konsep keseluruhan dan menyediakan pelan induk, dari mana lukisan reka bentuk terperinci dan spesifikasi teknikal disediakan. Mereka juga boleh menyemak cadangan untuk memberi kuasa dan menyelia kontrak untuk kerja pembinaan. Kemahiran lain termasuk menyediakan penilaian kesan reka bentuk, menjalankan penilaian dan audit alam sekitar, dan berkhidmat sebagai saksi pakar dalam pertanyaan tentang isu penggunaan tanah. Sebahagian besar masa mereka berkemungkinan besar akan dihabiskan di dalam bangunan pejabat untuk mereka bentuk dan menyediakan model untuk pelanggan.[perlu rujukan]

Bidang aktiviti

[sunting | sunting sumber]
Reka bentuk bandar di dataran bandar. Ciri air di London, oleh Tadao Ando yang juga sepadan dengan landskap dan taman.

Kepelbagaian tugas profesional yang arkitek landskap bekerjasama adalah sangat luas, tetapi beberapa contoh jenis projek termasuk:[3]

  • Taman reka bentuk am dan infrastruktur awam
  • Pembangunan mampan
  • Pengurusan air ribut termasuk taman hujan, bumbung hijau, cas semula air bawah tanah, infrastruktur hijau, dan tanah lembap terdibina.
  • Reka bentuk landskap bagi fungsi pendidikan dan reka bentuk tapak untuk institusi awam dan kemudahan kerajaan
  • Taman, taman botani, arboretum, jalan hijau dan pemuliharaan alam semula jadi
  • Kemudahan rekreasi, seperti taman permainan, padang golf, taman tema dan kemudahan sukan
  • Kawasan perumahan, taman perindustrian dan pembangunan komersial
  • Perancangan dan reka bentuk landskap ladang dan kediaman
  • Landskap dan aksen di lebuh raya, struktur pengangkutan, jambatan dan koridor transit
  • Sumbangan kepada reka bentuk bandar, dataran bandar dan bandar, kawasan dermaga, skim pejalan kaki
  • Taman semula jadi, destinasi pelancongan, dan mencipta semula landskap bersejarah, dan kajian penilaian dan pemuliharaan taman bersejarah
  • Takungan, empangan, stesen janakuasa, penambakan aplikasi industri ekstraktif atau projek industri utama dan mitigasi
  • Penilaian alam sekitar dan penilaian landskap, nasihat perancangan dan cadangan pengurusan tanah.
  • Pembangunan dan mitigasi pantai dan luar pesisir
  • Reka bentuk ekologi (sebarang aspek reka bentuk yang meminimumkan kesan merosakkan alam sekitar dengan menyepadukan dirinya dengan proses semula jadi dan kemampanan)

Pereka bentuk bumbung hijau (atau lebih khusus, bumbung vegetatif) mereka bentuk taman bumbung yang luas dan intensif bagi pengurusan air ribut, seni bina mampan, estetika dan penciptaan habitat.[4]

Kaitan dengan perancangan bandar

[sunting | sunting sumber]
Gabungan berkebun landskap tradisional dan perancangan bandar yang baru muncul digabungkan memberikan seni bina landskap tumpuannya yang unik. Frederick Law Olmsted menggunakan istilah "seni bina landskap", dan menggunakannya itu sebagai profesion buat kali pertama apabila mereka bentuk Central Park.

Dalam abad ke-19, perancangan bandar menjadi tumpuan dan isu utama di bandar. Gabungan tradisi kebun landskap dan bidang perancangan bandar yang muncul menawarkan seni bina landskap sebuah peluang untuk memenuhi keperluan ini.[5] Pada separuh kedua abad ini, Frederick Law Olmsted menyiapkan satu siri taman yang terus mempunyai pengaruh yang signifikan terhadap amalan seni bina landskap hari ini. Antaranya ialah Central Park di New York City, Prospect Park di Brooklyn, New York dan sistem taman Emerald Necklace di Boston. Jens Jensen mereka bentuk taman bandar dan serantau yang canggih dan naturalistik di Chicago, Illinois, dan ladang persendirian untuk keluarga Ford termasuk Fair Lane dan Gaukler Point. Salah satu daripada sebelas ahli pengasas asal Persatuan Arkitek Landskap Amerika (ASLA), dan satu-satunya wanita, ialah Beatrix Farrand. Beliau ialah perunding reka bentuk terhadap lebih sedozen universiti termasuk: Princeton di New Jersey; Yale di New Haven, Connecticut; dan Arboretum Arnold bagi Harvard di Boston, Massachusetts. Banyak projek estet swasta beliau termasuk mercu tanda Dumbarton Oaks di kejiranan Georgetown di Washington, DC.[6] Sejak masa itu, arkitek lain - terutamanya Ruth Havey dan Alden Hopkins - mengubah elemen tertentu reka bentuk Farrand. 

Sejak tempoh ini, perancangan bandar telah berkembang menjadi satu profesion bebas yang berasingan yang telah menggabungkan sumbangan penting daripada bidang lain seperti kejuruteraan awam, seni bina dan pentadbiran awam. Perancang bandar layak untuk melaksanakan tugas bebas daripada arkitek landskap, dan secara amnya, kurikulum program seni bina landskap tidak menyediakan pelajar untuk menjadi perancang bandar.[7]

Profesion

[sunting | sunting sumber]

Di kebanyakan negara, institut profesional yang terdiri daripada ahli komuniti profesional wujud untuk melindungi kedudukan profesion dan mempromosikan kepentingannya, dan kadangkala turut mengawal amalan seni bina landskap. Piawai dan kekuatan peraturan undang-undang yang mengawal amalan seni bina landskap berbeza dari satu negara ke negara, dengan sesetengahnya memerlukan lesen untuk mengamalkannya; dan sesetengahnya mempunyai sedikit atau tiada peraturan. Di Eropah, Amerika Utara, beberapa bahagian Amerika Selatan, Australia, India dan New Zealand, seni bina landskap ialah profesion yang dikawal selia.[8]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Hyams, Edward (1971). A History of Gardens and Gardening. New York, Washington: Praeger Publishers. m/s. 239.
  2. ^ Sir Geoffrey Jellicoe, Susan Jellicoe, The Landscape of Man: Shaping the Environment from Prehistory to the Present Day ISBN 9780500274316
  3. ^ "Landscape Architecture - Your Environment. Designed". Asla.org. Dicapai pada 2013-04-06.
  4. ^ "Extensive Vegetative Roofs | Whole Building Design Guide". www.wbdg.org. Dicapai pada 2015-12-28.
  5. ^ Van Assche, K., Beunen, R., Duineveld, M., & de Jong, H. (2013). Co-evolutions of planning and design: Risks and benefits of design perspectives in planning systems. Planning Theory, 12(2), 177–198.
  6. ^ National Park Service (2000). Cultural Landscape Report: Dumbarton Oaks Park, Rock Creek Park. Washington, D.C.: U.S. Dept. of the Interior.
  7. ^ "Bulletin of Information for the AICP Comprehensive Planning Examination" (PDF). www.planning.org. Dicapai pada 2016-08-29. There are important distinctions between planners and allied professionals and between planning and related fields. Planners approach problems comprehensively, have a long-range perspective, and deal with unique place-based issues. Although people in related professions (e.g., law, architecture, landscape architecture, engineering, real estate development, etc.) and disciplines (humanities, psychology, etc.) often work with planners, they do not necessarily have the same knowledge base, skillset, and approach.
  8. ^ "The Ontario Association of Landscape Architects". Oala.on.ca. Diarkibkan daripada yang asal pada 11 October 2011. Dicapai pada 2013-04-06.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Seni_bina_landskap&oldid=5699257"