Wimbledon 2021

grandslamtoernooi

De 134e editie van de Wimbledon Championships vond plaats van maandag 28 juni tot en met zondag 11 juli 2021. Voor de vrouwen was dit de 127e editie van het graskampioenschap. Het toernooi werd gespeeld bij de All England Lawn Tennis and Croquet Club in de wijk Wimbledon van de Britse hoofdstad Londen.

Wimbledon Championships 2021
Centre Court
Officiële naam The Championships
Editie 2021 (134e editie)
Stad, land WimbledonVerenigd Koninkrijk
Locatie All England Lawn Tennis and Croquet Club
Datum 28 juni–11 juli
Auspiciën ITF
Categorie grandslamtoernooi
Prijzengeld £ 35.016.000[1]
Deelnemers 128S, 128Q, 64D, 48X
Ondergrond gras, buiten
Website www.wimbledon.com
Winnaars
Mannenenkel Vlag van Servië Novak Đoković
Vrouwenenkel Vlag van Australië Ashleigh Barty
Mannendubbel Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Kroatië Mate Pavić
Vrouwendubbel Vlag van Chinees Taipei Hsieh Su-wei
Vlag van België Elise Mertens
Gemengd dubbel Vlag van Verenigde Staten Desirae Krawczyk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Neal Skupski
Vorige: 2019     Volgende: 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het toernooi van 2021 trok 301.837 toeschouwers. Vanwege de coronapandemie werd in de eerste week slechts 50% van de bezoekerscapaciteit toegelaten. In de tweede week werd weer 100% van de bezoekerscapaciteit toegelaten.

Toernooisamenvatting

bewerken

Bij het mannenenkelspel was de Serviër Novak Djokovic titelverdediger. Hij slaagde erin zijn titel te prolongeren.

Het vrouwen­enkelspel werd in 2019 gewonnen door de Roemeense Simona Halep. Dit jaar ging de Australische Ashleigh Barty met de trofee naar huis.

Bij het mannendubbelspel ging in 2019 de titel naar de Colombianen Juan Sebastián Cabal en Robert Farah Maksoud. Dit jaar zegevierde het Kroatische duo Nikola Mektić en Mate Pavić.

Titelhoudsters bij de vrouwen waren de Taiwanese Hsieh Su-wei en de Tsjechische Barbora Strýcová. De Taiwanese prolongeerde haar titel, met de Belgische Elise Mertens aan haar zijde.

Titelhouders in het gemengd dubbelspel waren de Kroaat Ivan Dodig en de Taiwanese Latisha Chan. Het toernooi werd gewonnen door de Amerikaanse Desirae Krawczyk en de Brit Neal Skupski.

De Belg Joachim Gérard won het enkelspel bij de rolstoelmannen; de Nederlandse Diede de Groot deed dit bij de vrouwen.

Toernooikalender

bewerken

Bron:[2]

Wimbledon juni 2021 juli 2021
maa 28 din 29 woe 30 don 1 vrij 2 zat 3 zon 4 maa 5 din 6 woe 7 don 8 vrij 9 zat 10 zon 11
mannenenkelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde m
i
d
d
l
e

s
u
n
d
a
y
4e ronde kwart­finale halve finale finale
vrouwenenkelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde 4e ronde kwart­finale halve finale finale
mannendubbelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde kwart­finale halve finale finale
vrouwendubbelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde kwart­finale halve finale finale
gemengd dubbelspel 1e ronde 2e ronde 2e ronde 3e ronde kwart­finale halve finale finale

Enkelspel

bewerken
   
Winnaar bij de mannen, Novak Đoković
Winnares bij de vrouwen, Ashleigh Barty
  Zie Wimbledon 2021 (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In de vorige editie (2019) won de Serviër Novak Đoković de titel. Dit jaar slaagde hij erin zijn titel te verlengen tegen de Italiaan Matteo Berrettini. Het was zijn twintigste grandslamtitel, de zesde op Wimbledon.

Vrouwen

bewerken
  Zie Wimbledon 2021 (vrouwen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Roemeense titelhoudster Simona Halep kwam haar titel niet verdedigen, vanwege een kuit­blessure.[3] In de finale kon de Australische Ashleigh Barty pas in de derde set de Tsjechische Karolína Plíšková op de knieën krijgen – hiermee won Barty haar tweede grandslamtitel, de eerste op Wimbledon, vijftig jaar na de eerste Wimbledontitel die haar landgenote Evonne Goolagong in 1971 won.

Dubbelspel

bewerken
  Zie Wimbledon 2021 (mannendubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het duo dat vorige keer won, waren de Colombianen Juan Sebastián Cabal en Robert Farah Maksoud – zij sneuvelden in de kwartfinales. Het Kroatische duo Nikola Mektić en Mate Pavić won in de finale van de Spanjaard Marcel Granollers en de Argentijn Horacio Zeballos.

Vrouwen

bewerken
  Zie Wimbledon 2021 (vrouwendubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Van de titelhoudsters, de Taiwanese Hsieh Su-wei en de Tsjechische Barbora Strýcová, was de laatste intussen met pensioen gegaan. Hsieh speelde samen met de Belgische Elise Mertens, met wie zij in de halve finale het Japanse duo Shuko Aoyama en Ena Shibahara van zich af wisten te schudden, alvorens in een enerverende eindstrijd (tweeënhalf uur, 3–6, 7–5 en 9–7) tegen de Russinnen Veronika Koedermetova en Jelena Vesnina hun eerste gezamenlijke titel te veroveren.

Gemengd

bewerken
  Zie Wimbledon 2021 (gemengddubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Titelverdedigers waren de Taiwanese Latisha Chan en de Kroaat Ivan Dodig, die dit jaar niet verder dan de derde ronde kwamen. De trofee werd weggedragen door Desirae Krawczyk (VS) en Neal Skupski (VK) – in de finale versloegen zij het Britse duo Harriet Dart en Joe Salisbury. Gevoelig detail: nog maar vier weken eerder had Krawczyk de titel op Roland Garros gepakt met Salisbury, nu haar tegenstander, aan haar zijde.

Kwalificatietoernooi

bewerken

Algemene regels – Aan het hoofdtoernooi (enkelspel) doen bij de mannen en vrouwen elk 128 tennissers mee. De 104 beste mannen en 104 beste vrouwen van de wereldranglijst die zich inschrijven worden rechtstreeks toegelaten. Acht mannen en acht vrouwen krijgen van de organisatie een wildcard. Voor de overige ingeschrevenen resteren dan nog zestien plaatsen bij de mannen en zestien plaatsen bij de vrouwen in het hoofdtoernooi – deze plaatsen worden via het kwalificatietoernooi ingevuld. Aan dit kwalificatietoernooi doen nog eens 128 mannen en 128 vrouwen mee.

De kwalificatiewedstrijden werden gespeeld op het Bank of England Sports Centre in Roehampton[4] en zouden beginnen op maandag 21 juni. Doordat die dag totaal verregende, vonden de wedstrijden plaats van dinsdag 22 tot en met vrijdag 25 juni 2021.

De volgende deelnemers aan het kwalificatietoernooi wisten zich een plaats te veroveren in de hoofdtabel:

Junioren

bewerken

Meisjesenkelspel
Finale: Ane Mintegi del Olmo (Spanje) won van Nastasja Schunk (Duitsland) met 2-6, 6-4, 6-1

Meisjesdubbelspel
Finale: Kristina Dmitruk (Wit-Rusland) en Diana Sjnajder (Rusland) wonnen van Sofia Costoulas (België) en Laura Hietaranta (Finland) met 6-1, 6-2

Jongensenkelspel
Finale: Samir Banerjee (VS) won van Victor Lilov (VS) met 7-5, 6-3

Jongensdubbelspel
Finale: Edas Butvilas (Litouwen) en Alejandro Manzanera Pertusa (Spanje) wonnen van Daniel Rincón (Spanje) en Abedallah Shelbayh (Jordanië) met 6-3, 6-4

Rolstoeltennis

bewerken

Rolstoelvrouwenenkelspel
Finale: Diede de Groot (Nederland) won van Kgothatso Montjane (Zuid-Afrika) met 6-2, 6-2

Rolstoelvrouwendubbelspel
Finale: Yui Kamiji (Japan) en Jordanne Whiley (VK) wonnen van Kgothatso Montjane (Zuid-Afrika) en Lucy Shuker (VK) met 6-0, 7-6

Rolstoelmannenenkelspel
Finale: Joachim Gérard (België) won van Gordon Reid (VK) met 6-2, 7-6

Rolstoelmannendubbelspel
Finale: Alfie Hewett (VK) en Gordon Reid (VK) wonnen van Tom Egberink (Nederland) en Joachim Gérard (België) met 7-5, 6-2

Quad-enkelspel[5]
Finale: Dylan Alcott (Australië) won van Sam Schröder (Nederland) met 6-2, 6-2

Quad-dubbelspel
Finale: Andy Lapthorne (VK) en David Wagner (VS) wonnen van Dylan Alcott (Australië) en Sam Schröder (Nederland) met 6-1, 3-6, 6-4

Toeschouwersaantallen en bezoekerscapaciteit

bewerken
Toeschouwersaantallen per dag
Eerste week Tweede week
Maandag 21.104 29.031
Dinsdag 20.828 28.668
Woensdag 21.511 26.436
Donderdag 21.291 20.310
Vrijdag 21.166 24.572
Zaterdag 23.755 23.427
Zondag 19.738
Totaal 301.837
Capaciteit wedstrijdbanen
Baan Zitplaatsen Baan Zitplaatsen
Centre Court 14.974 Court No. 9
Court No. 1 12.345 Court No. 10
Court No. 2 4.063 Court No. 11 170
Court No. 3 1.980 Court No. 12 1.736
Court No. 4 170 Court No. 14 318
Court No. 5 Court No. 15 318
Court No. 6 Court No. 16
Court No. 7 114 Court No. 17
Court No. 8 170 Court No. 18 782
Totaal zitplaatsen 37.140
Bezoekerscapaciteit tennispark 42.000

Ticketprijzen

bewerken
Dag Show courts Ground Pass[a]
Centre Court Court No. 1 Court No. 2[b] Court No. 3[b] Court No. 12[b] Court No. 18[b] Gehele dag Na 17:00 uur
Maandag £ 70 £ 65 £ 44 £ 44 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Dinsdag £ 70 £ 65 £ 44 £ 44 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Woensdag £ 90 £ 80 £ 53 £ 53 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Donderdag £ 90 £ 80 £ 53 £ 53 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Vrijdag £ 115 £ 105 £ 72 £ 72 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Zaterdag £ 115 £ 105 £ 72 £ 72 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Zondag
Maandag £ 140 £ 125 £ 87 £ 87 £ 27 £ 27 £ 25 £ 18
Dinsdag £ 140 £ 125 £ 20 £ 14
Woensdag £ 170 £ 155 £ 20 £ 14
Donderdag £ 170 £ 70 £ 20 £ 14
Vrijdag £ 200 £ 45 £ 15 £ 11
Zaterdag £ 200 £ 40 £ 15 £ 11
Zondag £ 240 £ 35 £ 8 £ 5
  1. Een Ground Pass gaf toegang tot het tennispark. Met een Ground Pass had men vrije toegang om wedstrijden te bekijken op de niet-gereserveerde plaatsen op de show courts No.3, No.12 en No.18. Daarnaast gaf de Ground Pass toegang tot de buitenbanen No.4-No.11 en No.14-No.17, volgens het principe 'wie het eerst komt, het eerst maalt'.
  2. a b c d Deze tickets waren inclusief een Ground Pass en gegarandeerde een zitplaats voor de gehele dag op de betreffende baan.

Uitzendrechten

bewerken

In Nederland was Wimbledon te zien bij de officiële rechtenhouder Eurosport, die het toernooi uitzond via de lineaire sportkanalen Eurosport 1 en Eurosport 2 en via de online streamingdienst, de Eurosport Player. Daarnaast werd Wimbledon uitgezonden door Ziggo Sport (beschikbaar voor klanten van tv-aanbieder Ziggo) en betaalzender Ziggo Sport Totaal. Hiervoor werd een sublicentie gebruikt die bij Eurosport is gekocht. Omdat gedurende Wimbledon ook de wielerronde Tour de France op Eurosport werd uitgezonden, had Eurosport besloten om een sublicentie te verlenen aan Ziggo Sport. De sublicentie hield in dat Ziggo Sport alle wedstrijden van alle banen live mocht uitzenden, behalve de wedstrijd die op Eurosport werd uitgezonden. Eurosport had altijd de eerste keuze welke wedstrijden live uitgezonden werden.[6]

Verder kon het toernooi ook gevolgd worden bij de Britse publieke omroep BBC, waar uitgebreid live-verslag werd gedaan op de zenders BBC One en BBC Two.[7]

bewerken