Naar inhoud springen

Tom Pidcock

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tom Pidcock
Tom Pidcock, 2023
Tom Pidcock, 2023
Persoonlijke informatie
Volledige naam Thomas Pidcock
Geboortedatum 30 juli 1999
Geboorteplaats Leeds, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Nationaliteit Brits
Lengte 170 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg INEOS Grenadiers
Discipline(s) Veldrijden
Wegwielrennen
Mountainbiken
Ploegen
2017-2018
2018-2019
2018-2021
02/2021–heden
Telenet-Fidea (veld)
Wiggins Le Col (weg)
Trinity Racing (veld + weg)
INEOS Grenadiers
Beste prestaties
Milaan-San Remo 11e (2024)
Ronde van Vlaanderen 14e (2022)
Parijs-Roubaix 17e (2024)
Amstel Gold Race 1e (2024)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (2023)
Ronde van Frankrijk 13e (2023)
1 etappezege
WK op de weg 6e (2021)
Overige
Zeges:  
Brabantse Pijl
Strade Bianche
2021
2023
Medailleoverzicht
Mountainbiken
Evenement Goud Zilver Brons
Olympische Spelen 2 0 0
Wereldkampioenschappen 1 0 2
Europese kampioenschappen 1 0 0
Totaal (6 medailles) 4 0 2
Veldrijden
Evenement Goud Zilver Brons
Wereldkampioenschappen 1 1 0
Totaal (2 medailles) 1 1 0
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Thomas (Tom) Pidcock MBE (Leeds, 30 juli 1999) is een Brits wielrenner. Pidcock combineert zowel het veldrijden als het wegwielrennen met het mountainbiken. Sinds 1 februari 2021 komt hij uit voor de Britse World Tour formatie INEOS Grenadiers. Hij is regerend olympisch kampioen cross-country mountainbike.

Pidcock viel eind 2016 voor het eerst op door het Europees kampioen veldrijden bij de junioren te winnen.[1] Drie maanden later werd hij tevens wereldkampioen in het Luxemburgse Belvaux.[2] Hij klopte er met ruime voorsprong zijn twee landgenoten Dan Tulett en Ben Turner. Op de weg wist hij in 2017 zowel de juniorenversie van Parijs-Roubaix: Le Pavé de Roubaix, als de wereldtitel tijdrijden te winnen.

Tijdens het veldritseizoen 2017-2018 maakte Pidcock de overstap naar de Beloften. In zijn eerste beloften jaar won hij 10 wedstrijden en het eindklassement van de Wereldbeker. In de daaropvolgende veldritwinter slaagde hij er in om zowel de Wereldbeker, Superprestige, het Europees- en het Wereldkampioenschap bij de beloften te winnen. Hij won dat seizoen ook zijn eerste Britse titel veldrijden bij de elitecategorie. Tijdens het wegseizoen 2019 wist Pidcock Parijs-Roubaix U23 te winnen, twee jaar na zijn overwinning bij de junioren. Tevens won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van de Elzas. Dit was zijn eerste elite overwinning met een UCI classificatie.

Eind 2019 gaf Pidcock aan ook in het Cross-country mountainbiken actief te willen zijn.[3] In 2020 maakt hij zijn internationale debuut in deze discipline. hij won twee manches van de Wereldbeker en pakte de Wereldtitel bij de beloften. Op de weg won hij dat jaar op dominante wijze drie ritten en het eindklassement in de Girobio, de Ronde van Italië voor renners jonger dan 23 jaar.

De Wereldkampioenschappen veldrijden 2020 waren Pidcock zijn eerste groot kampioenschap bij de elite. Hij eindigde er als tweede achter de Nederlander Mathieu van der Poel. In het daaropvolgende veldritseizoen wist hij zijn eerste klassementscross te winnen. Half december 2020 won hij de zesde manche van de Superprestige, de Cyclocross Asper-Gavere.

Vanaf 1 februari 2021 komt Tom Pidcock uit voor de INEOS Grenadiers. Na een goed seizoensbegin met ereplaatsen in: Kuurne-Brussel-Kuurne en Strade Bianche won hij op 14 april de Brabantse Pijl voor Wout Van Aert. Vier dagen later tijdens de Amstel Gold Race werd Pidcock nipt tweede. In een millimetersprint verloor hij van Wout Van Aert. Het volgende doel van Pidcock was de cross-country mountainbike wedstrijd op de Olympische spelen in Japan. Eind mei wist hij zich onder meer dankzij winst in de wereldbeker van Nové Město als enige Brit te kwalificeren voor de spelen. Ondanks zijn verstoorde voorbereiding door een sleutelbreenbreuk begin juni 2021, wist Pidcock op 26 juli de gouden medaille te veroveren. [4]

Een volgende mijlpaal bereikte Pidcock begin 2022. In Fayetteville slaagde hij er in om als eerste Brit ooit wereldkampioen veldrijden te worden.[5] Op 14 juli 2022 kwam hij solo over de meet op Alpe d'Huez als winnaar van de koninginnenrit van de Ronde van Frankrijk.[6]

In 2023 begon hij het seizoen sterk met een etappezege in de ronde van de Algarve en zege in de klassieker, Strade Bianche. Na een valpartij in de Tirreno Adriatico moest hij enkele klassiekers laten vallen. In de Ardennenklassiekers sloot hij het voorjaar af met een derde plaats in de Amstel Gold Race. En scoorde hij zijn eerste podium in een monument, met een tweede plaats in Luik-Bastenaken-Luik. In augustus won hij, drie weken na zijn dertiende plaats in de Ronde Van Frankrijk, zijn eerste wereldtitel in het mountainbiken.

In 2024 won hij de Amstel Gold Race en prolongeerde zijn Olympisch titel mountainbiken.

Mountainbiken

[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Wereldbeker
cross-country
Wereldbeker
short-track

OS
Regenboogtrui
WK
Europese kampioenstrui
EK
Britse kampioenstrui
BK
Overige Totaal
aantal
zeges
Junioren
2017 NVT DNS DNS 5e 0
Beloften
2019 NVT DNS DNS Goud 1
2020 Nové Město I, Nové Město II NVT Goud DNS NVT Alpe d'Huez 4
Elite
2020 NVT NVT NVT NVT 3e, 4e en 5e rit Transmaurienne Vaunoise 3
2021 Nové Město Goud DNS DNS DNS Leukerbad 3
2022 Albstadt, Nové Město NVT 4e Goud DNS 3
2023 Nové Město, Mt.-St.-Anne Nové Město NVT Goud DNS DNS Chur 5
2024 Nové Město, Crans-Montana Crans-Montana Goud Brons DNS DNS La Nucía 5
Totaal 7 2 2 1 1 0 6 19
Seizoen Wereldbeker UCI OS WK EK BK
2020 NVT 29e NVT NVT NVT NVT
2021 18e 24e Goud DNS DNS DNS
2022 24e 28e NVT 4e Goud DNS
2023 9e 11e NVT Goud DNS DNS
2024 Goud Brons DNS DNS
Totaal 0 0 2 1 1 0

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Wereldbeker Superprestige X2O Trofee WK
Regenboogtrui
EK
Europeese kampioenstrui
BK
Britse kampioenstrui
Overige Totaal aantal zeges
Junioren
2015-2016 5e 8e DNF 0
2016-2017 Namen, Hoogerheide Zonhoven Hamme Goud Goud Goud Kruibeke, Hasselt, Hulst 10
Totaal 2 1 1 1 1 1 3 10
Beloften
2017-2018 Koksijde, Bogense, Namen, Zolder eindklassement Boom, Gavere, Diegem, Middelkerke Oudenaarde 15e Zilver Goud 10
2018-2019 Tabor, Koksijde, Namen, Pontchâteau eindklassement Boom, Gavere, Zonhoven, Diegem, Middelkerke eindklassement Lille Goud Goud Goud 13
2019-2020 Gieten, Boom, Gavere, Ruddervoorde, Zonhoven, Diegem, Middelkerke eindklassement NVT NVT NVT 7
Totaal 8 ( 2x eindklassement ) 16 ( 2x eindklassement ) 2 1 1 2 0 30
Elite
2017-2018 NVT NVT NVT Abergavenny 1
2018-2019 NVT NVT Goud 1
2019-2020 Zilver 8e Goud 1
2020-2021 Gavere 4e DNS NVT 1
2021-2022 Rucphen, Hulst Goud DNS DNS Gullegem 4
2022-2023 Boom Kortrijk DNS DNS DNS 2
2023-2024 Namen DNS DNS DNS 1
Totaal 3 2 1 1 0 2 2 11
Seizoen Wereldbeker Superprestige Trofee UCI WK EK BK
2018–2019 NVT 12e NVT 12e NVT NVT Goud
2019–2020 20e 6e 12e 9e Zilver 8e Goud
2020–2021 7e 11e 13e 10e 4e DNS NVT
2021–2022 11e 11e 12e 7e Goud DNS DNS
2022–2023 13e 7e 13e 16e DNS DNS DNS
2023–2024 18e 24e 22e 30e DNS DNS DNS
Totaal 0 0 0 0 1 0 2

Wegwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]
2016 - 1 zege
2017 - 5 zeges
2019 - 2 zeges
2020 - 4 zeges
2019 - 2 zeges
2021 - 1 zege
2022 - 1 zege
2023 - 2 zeges
2024 - 1 zege

Totaal: 7 zeges (waarvan 5 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2020
2021 67e  
2022 17e (1) 
2023 13e  
2024 opgave  
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Strade Bianche Dwars door Vlaanderen Brabantse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
2020 42e 495e (UWR)
2021 15e 41e Zilver ↑ 5e 43e Goud ↑ 6e 33e (UWR)
2022 opgave 67e 14e 11e 103e Brons ↑ 5e 76e (UWR)
2023 52e Brons ↑ Zilver ↑ Goud ↑ 11e 28e (UWR)
2024 11e 17e Goud ↑ 10e 4e 57e

Resultaten in kleinere rondes

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Tirreno-Adriatico Ronde van het Baskenland Ronde van Zwitserland Ronde van Groot-Brittannië
2020
2021
2022 opgave 2e Puntenklassement
2023 opgave 22e opgave
2024 9e opgave
  • Pidcock wordt sinds 2017 begeleid door de Belgische trainer en mentor Kurt Bogaerts.
Voorganger:
Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
2021
Regenboogtrui Wereldkampioen veldrijden Regenboogtrui
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock
2022
Opvolger:
Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
2023
Zie de categorie Thomas Pidcock van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.