Eddie Cochran
| Eddie Cochran | |||
 | |||
| Fødd | 3. oktober 1938 Albert Lea i Minnesota | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Albert Lea | ||
| Død | 17. april 1960 (21 år) Chippenham i Wiltshire i England | ||
| Dødsstad | Bath | ||
| Fødenamn | Edward Raymond Cochran | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | 1953–1960 | ||
| Sjanger | Rock and roll, rockabilly | ||
| Instrument | Gitar, vokal | ||
| Kjende instrument | Gretsch 6120 | ||
| Plateselskap | Liberty | ||
| Verka som | Songar, låtskrivar, musikar | ||
| Sambuar med | Sharon Sheeley | ||
| Prisar | Rock and Roll Hall of Fame | ||
Eddie Cochran (3. oktober 1938–17. april 1960) var ein amerikansk rock and roll-pioner som i den korte karrieren sin hadde ein liten men varig innverknad på rockemusikken gjennom gitarspelinga si. Rockabilly-songane til Cochran, som «C'mon Everybody», «Somethin' Else» og «Summertime Blues», fanga tenåringsfrustrasjonen og begjæret seint i 1950- og tidleg i 1960-åra.[1] Han døydde i ei trafikkulukke i London, der både forloveden og songaren Gene Vincent overlevde. Han rekte å gje ut tre album før han døydde, og ei rekkje tidlegare uutgjevne opptak har òg kome sidan.
På trass av den korte karrieren sin, har Cochran hatt ei stor tyding for rockemusikk sidan. Han var ei inspirasjonskjelde både for beat- og mod-rørslene på 1960-talet og punk-rørsla på 1970-talet. Songane hans har seinare vorte spelt av blant andre The Who, The Beach Boys, Sid Vicious, The White Stripes og Paul McCartney. I 1987 vart han innlemma i Rock and Roll Hall of Fame. Cochran var ein av dei største inspirasjonskjeldene til Joachim Nielsenog Jokke & Valentinerne-songen «Kong Eddie», frå albumet Frelst! er ein hyllestsong til ære for Eddie Cochran.
Diskografi
[endre | endre wikiteksten]Plasseringane er frå Billboard Hot 100.
Singles
[endre | endre wikiteksten]- «Sittin' In The Balcony» med «Dark Lonely Street» (Februar 1957) #18
- «Drive In Show» med «Am I Blue?» (Juli 1957) #82
- «Jeannie Jeannie Jeannie» med «Pocketful Of Hearts» (Januar 1958) #94
- «Summertime Blues» med «Love Again» (Juli 1958) #8
- «C'mon Everybody» med «Don't Ever Let Me Go» (Oktober 1958) #35
- «Teenage Heaven» med «I Remember» (Februar 1959) #99
- «Somethin' Else» med «Boll Weevil» (Juli 1959) #58
Amerikanske album
[endre | endre wikiteksten]- Singin' To My Baby Liberty LRP-3061 (November 1957)[2]
- 12 of His Biggest Hits Liberty LRP-3172 (April 1960) gjeve ut på ny som The Eddie Cochran Memorial Album (Mai 1960)
- Never To Be Forgotten Liberty LRP-3220 (Januar 1962)[2]
- Summertime Blues Sunset SUS-5123 (August 1966)
- Legendary Masters Series United Artists UAS 9959 (January 1972)
- The Very Best Of Eddie Cochran (1975)
- Singin' To My Baby (1981)
- Great Hits (1983)
- On The Air (1987)
- The Best Of Eddie Cochran (1987)
- Greatest Hits Curb Records (1990)
- Singin' to My Baby and Never To Be Forgotten EMI Records (1993)
Britiske album
[endre | endre wikiteksten]- Cherished Memories (Desember 1962)
- My Way (September 1964)
- The Legendary Eddie Cochran (Juni 1971)
- The Many Sides Of Eddie Cochran (1974)
- 20th Anniversary Album (Mars 1980)
- The Best Of Eddie Cohran Liberty-EMI U.K. (1985)
- The Very Best of Eddie Cochran (June 2008)
- Eddie Cochran Story (6 juli 2009)
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Eddie Cochran» frå Wikipedia på engelsk, den 30. september 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «Eddie Cochran Biography». The Rock and Roll Hall of Fame and Museum. Arkivert frå originalen 15. august 2018. Henta 30. september 2011.
- ↑ 2,0 2,1 CD liner notes: Eddie Cochran, Singin' To My baby & Never To be Forgotten, 1993 EMI Records
- Denne artikkelen bygger på «nb:Eddie Cochran|Eddie Cochran]]» frå nb], den 30. september 2011.