peniténcia

Occitan

Etimologia

Del latin paenitentia « repentiment, peniténcia » », de paenitens « pénitent », participi present actiu del vèrbe paeniteo (« plànher »).

Prononciacion

/peniˈtensjo̞/, /peniˈtensjo̞/ França (Bearn) : escotar « peniténcia »

Sillabas

pe|ni|tén|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
peniténcia	peniténcias
[peniˈtensjo̞]	[peniˈtensjo̞s]

penténcia femenin

1. Repentida seguida d’expiacion, pentiment d’aver ofensat Dieu.
   • Anar portar sos pecats al tribunal de la peniténcia.
2. Çò que lo prèire ordona en satisfaccion dels pecats que li foguèt confessats.
   • Son confessor li donèt per peniténcia un Pater e un Avè.
3. Austeritats que s’impausa volontàriament per l’expiacion de sos pecats.
   • La quaresma es un temps de peniténcia.
4. Punicion impausada per una deca.

Derivats

• penitencial
• penitenciari
• penitencièr

Parents

• penitent

Traduccions

alemand: Buße (de) anglés: penance (en) basc: penitentzia (eu) catalan: penitència (ca)

espanhòl: penitencia (es) francés: penitence (fr) italian: penitenza (it) portugués: penitência (pt)