Podobna pisownia Podobna pisownia: plaĉplačPláčpláč
 
plac (1.1)
wymowa:
IPA[plat͡s], AS[plac] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wydzielona część miasta, otoczona ulicami i budynkami, zwykle wyłączona z ruchu pojazdów; zob. też plac w Wikipedii
(1.2) określone miejsce
(1.3) daw. wolna przestrzeń, wolne miejsce[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na placu przed ministerstwem demonstrowali niezadowoleni.
(1.2) Na placu bitwy nie było już nikogo.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być na placu • iść / jechać na plac • plac budowy
synonimy:
(1.1) rondo, skrzyżowanie
antonimy:
(1.1) ulica, skwer, aleja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. placówka ż, placowe n, placowy m, placek m
zdrobn. placyk m
przym. placowy, plackowaty
związki frazeologiczne:
(1.1) plac bojuplac zabaw
etymologia:
(1.1) niem. Platz[2]
uwagi:
Niepoprawna jest forma dopełniacza liczby mnogiej „placy[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „plac” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.
  3. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X.
wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) plac
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. placo, placego, placeto, rondoplaco, urboplaco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) miejsce[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) môl
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.