Przejdź do zawartości

Marius Lindvik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marius Lindvik
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1998
Oslo

Klub

Rælingen SK

Debiut w PŚ

5 grudnia 2015 w Lillehammer (32. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

28 stycznia 2018 w Zakopanem (8. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

15 grudnia 2019 w Klingenthal (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen

Rekord życiowy

245,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 duża
Mistrzostwa świata
srebro Planica 2023 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2022 indywidualnie
brąz Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Kandersteg 2018 indywidualnie
złoto Kandersteg 2018 druż. miesz.
srebro Râșnov 2016 drużynowo
brąz Kandersteg 2018 drużynowo
Igrzyska olimpijskie młodzieży
srebro Lillehammer 2016 indywidualnie
srebro Lillehammer 2016 sztaf. miesz[a].
Igrzyska europejskie
srebro Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2021/2022
Turniej Czterech Skoczni
srebro 2. miejsce
2019/2020
srebro 2. miejsce
2021/2022
Raw Air
brąz 3. miejsce
2020
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2024
Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2017/2018
brąz 3. miejsce
2018/2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo[2]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Rælingen SK. Indywidualny mistrz olimpijski z 2022 ze skoczni dużej. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z 2022. Srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 w drużynie męskiej. Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2017/2018, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2018/2019.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Lata 2014–2017

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2014 zadebiutował w FIS Cup, w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę[3].

Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym. 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016[4], a także brązowy w sztafecie mieszanej[5]. 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 15. miejsce[4].

W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017, zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych[6].

Lata 2017–2019

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy[7]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu[8]. 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu w Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty[7].

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix, trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji[8]. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach w Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer[9].

Sezon 2019/2020

[edytuj | edytuj kod]

Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal, w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce[10]. W drugim konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, rozgrywanym w Ruce, początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon[11]. Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 w Klingenthal, gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie[10]. W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie z Dawidem Kubackim[12].

W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem. W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen. W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer[10], a Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami[12].

Sezon 2020/2021

[edytuj | edytuj kod]

W ramach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce[13]. Był początkowo zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, został jednak wycofany z tych zawodów[14]. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen[13]. W pozostałych konkursach nie wystąpił przez ból zęba, w związku z którym był hospitalizowany[15].

17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. pozycję[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami[12].

Sezon 2021/2022

[edytuj | edytuj kod]

Cztery konkursy Letniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku[16].

W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody 70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji[16] i w całym turnieju zajął 2. miejsce[12]. Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce[16].

W ramach Raw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Halvorem Egnerem Granerudem. Na zakończenie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy[16]. Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami[12].

Sezon 2022/2023

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata 2022/2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie sezonu, rozgrywanym 6 listopada 2022 w Wiśle. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował pozycje w drugiej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 20. pozycji z 393 punktami[12].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie męskiej, startując wraz z Johannem André Forfangiem, Kristofferem Eriksenem Sundalem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył srebrny medal[17].

Sezon 2023/2024

[edytuj | edytuj kod]

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 5. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, a w drużynie mieszanej, startując wraz z Anną Odine Strøm, Robertem Johanssonem i Eirin Marią Kvandal, zdobył srebrny medal[18].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium: 16 grudnia 2023 konkurs w Engelbergu ukończył na 2. pozycji, a 10 lutego 2024 w Lake Placid zajął 3. miejsce[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 8. pozycji z 854 punktami[12]. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[18].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 7. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 4. miejsce[c]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,5 m 102,5 m 260,7 pkt 14,3 pkt Ryōyū Kobayashi
8. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[b] 102,5 m 100,5 m 707,9 pkt (253,9 pkt) 293,6 pkt Słowenia
1. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 140,5 m 140,0 m 296,1 pkt –
4. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 121,0 m 126,5 m 922,1 pkt (215,9 pkt) 20,6 pkt Austria

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2021 Niemcy Oberstdorf – 14. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-120)
2023 Słowenia Planica – 22. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2021 Niemcy Oberstdorf – 6. miejsce (K-120)[d],
2023 Słowenia Planica – srebrny medal (K-125)[e]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
14. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 94,5 m 248,5 pkt 20,3 pkt Piotr Żyła
6. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 126,5 m 131,5 m 257,2 pkt 19,3 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[d] 117,0 m 133,0 m 974,1 pkt (239,2 pkt) 72,5 pkt Niemcy
22. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,0 m 93,0 m 233,5 pkt 28,3 pkt Piotr Żyła
19. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 128,0 m 129,5 m 249,7 pkt 37,8 pkt Timi Zajc
2.srebro 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[e] 125,5 m 131,5 m 1166,0 pkt (288,4 pkt) 12,9 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2022 Norwegia Vikersund – złoty medal
2024 Austria Tauplitz – 13. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2022 Norwegia Vikersund – brązowy medal[f]
2024 Austria Tauplitz – 4. miejsce[g]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
1.złoto 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 232,5 m 226,5 m 230,0 m 224,5 m 854,2 pkt –
3.brąz 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[f] 221,5 m 228,0 m 1559,6 pkt (425,7 pkt) 151,9 pkt Słowenia
13. 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 201,5 m 206,0 m 210,5 m –[h] 585,2 pkt 62,2 pkt Stefan Kraft
4. 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[g] 230,0 m 182,0 m 1502,9 pkt (367,9 pkt) 112,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2016 Rumunia Râșnov – 15. miejsce
2017 Stany Zjednoczone Park City – 16. miejsce
2018 Szwajcaria Kandersteg – złoty medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2016 Rumunia Râșnov – srebrny medal[i], 4. miejsce (drużyna mieszana)[j]
2017 Stany Zjednoczone Park City – 12. miejsce[k], 4. miejsce (drużyna mieszana)[l]
2018 Szwajcaria Kandersteg – brązowy medal[m], złoty medal (drużyna mieszana)[n]

Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
15. 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 90,0 m 88,0 m 218,4 pkt 30,2 pkt David Siegel
4. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[j] 89,5 m 93,0 m 828,2 pkt (213,0 pkt) 54,6 pkt Słowenia
2.srebro 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[i] 87,0 m 90,5 m 838,4 pkt (207,9 pkt) 28,3 pkt Niemcy
16. 1 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 88,0 m 238,5 pkt 24,7 pkt Viktor Polášek
12. 3 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[k] 95,0 m – 336,0 pkt (121,8 pkt) 596,3 pkt Słowenia
4. 5 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż. miesz.[l] 94,0 m 91,5 m 837,2 pkt (232,1 pkt) 88,1 pkt Słowenia
1.złoto 1 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 108,5 m 101,0 m 291,4 pkt –
3.brąz 3 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[m] 104,0 m 104,5 m 1037,0 pkt (287,0 pkt) 31,5 pkt Niemcy
1.złoto 4 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż. miesz.[n] 103,0 m 106,5 m 869,3 pkt (248,5 pkt) –

Igrzyska olimpijskie młodzieży

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2016 Norwegia Lillehammer – srebrny medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2016 Norwegia Lillehammer – 6. miejsce (drużyna mieszana)[o], srebrny medal (sztafeta mieszana)[p]

Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2. 16 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 98,5 m 94,0 m 251,0 pkt 11,8 pkt Bor Pavlovčič
6. 18 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. miesz.[o] 97,0 m 95,5 m 609,9 pkt (241,5 pkt) 99,6 pkt Słowenia
2. 19 lutego 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztaf. miesz.[p] 101,0 m 337,8 pkt (130,9 pkt) +21,1 s Rosja

Igrzyska europejskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2023 Polska Kraków/Zakopane[q] – 5. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2023 Polska Kraków/Zakopane[q] – srebrny medal (drużyna mieszana)[r]

Starty M. Lindvika na igrzyskach europejskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 29 czerwca 2023 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 100,0 m 101,5 m 254,7 pkt 15,6 pkt Daniel Tschofenig
2.srebro 29 czerwca 2023 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[r] 92,5 m 94,5 m 876,7 pkt (217,6 pkt) 62,6 pkt Austria
5. 1 lipca 2023 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 134,5 m 133,0 m 263,9 pkt 15,2 pkt Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2015 Austria Tschagguns – 18. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2015 Austria Tschagguns – 5. miejsce[s]

Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
18. 27 stycznia 2015 Austria Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 86,5 m 95,5 m 223,8 pkt 47,5 pkt Niko Kytösaho
5. 28 stycznia 2015 Austria Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 druż.[s] 92,5 m 89,5 m 921,3 pkt (220,7 pkt) 109,1 pkt Słowenia

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2017/2018 41.
2018/2019 44.
2019/2020 7.
2020/2021 10.
2021/2022 3.
2022/2023 20.
2023/2024 8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 1 stycznia 2020 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,5 m 136,0 m 289,8 pkt * TCS 2019/2020
2. 4 stycznia 2020 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt * TCS 2019/2020
3. 17 stycznia 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 145,5 m 296,5 pkt –
4. 8 stycznia 2022 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 133,5 m 139,0 m 291,7 pkt –
5. 16 stycznia 2022 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 294,6 pkt –
6. 30 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 140,0 m 144,5 m 243,8 pkt –
7. 5 marca 2022 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 131,0 m 270,4 pkt * RA 2022
8. 27 marca 2022 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 241,5 m 245,5 m 455,1 pkt * Loty 2021/2022

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2015/2016 – – – –
2016/2017 – – – –
2017/2018 – – – –
2018/2019 – – – –
2019/2020 2 1 2 5
2020/2021 1 1 3 5
2021/2022 5 2 3 10
2022/2023 – – 1 1
2023/2024 – 1 1 2
Suma 8 5 10 23

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,0 m 134,5 m 269,5 pkt 3. 7,5 pkt Ryōyū Kobayashi
2. 1 stycznia 2020 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,5 m 136,0 m 289,8 pkt 1. –
3. 4 stycznia 2020 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt 1. –
4. 6 stycznia 2020 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 139,0 m 137,0 m 289,4 pkt 3. 11,5 pkt Dawid Kubacki
5. 8 lutego 2020 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 140,0 m 143,0 m 262,4 pkt 2. 4,0 pkt Stephan Leyhe
6. 6 grudnia 2020 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,5 m 127,0 m 240,6 pkt 3. 0,9 pkt Halvor Egner Granerud
7. 29 grudnia 2020 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 126,5 m 135,5 m 285,2 pkt 3. 5,9 pkt Karl Geiger
8. 6 stycznia 2021 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,0 m 140,5 m 280,4 pkt 2. 20,3 pkt Kamil Stoch
9. 17 stycznia 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 145,5 m 296,5 pkt 1. –
10. 13 lutego 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 133,0 m 141,5 m 267,8 pkt 3. 1,1 pkt Ryōyū Kobayashi
11. 5 grudnia 2021 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 122,0 m 124,0 m 255,2 pkt 2. 6,7 pkt Jan Hörl
12. 12 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 126,0 m 141,0 m 256,6 pkt 3. 6,2 pkt Ryōyū Kobayashi
13. 19 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,0 m 138,5 m 293,5 pkt 3. 12,5 pkt Ryōyū Kobayashi
14. 5 stycznia 2022 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,5 m 135,5 m 286,6 pkt 2. 4,7 pkt Ryōyū Kobayashi
15. 8 stycznia 2022 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 133,5 m 139,0 m 291,7 pkt 1. –
16. 16 stycznia 2022 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 135,0 m 139,5 m 294,6 pkt 1. –
17. 29 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 137,0 m – 107,0 pkt 3. 8,6 pkt Ryōyū Kobayashi
18. 30 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 140,0 m 144,5 m 243,8 pkt 1. –
19. 5 marca 2022 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 131,0 m 270,4 pkt 1. –
20. 27 marca 2022 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 241,5 m 245,5 m 455,1 pkt 1. –
21. 6 listopada 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m 133,5 m 277,0 pkt 3. 10,0 pkt Dawid Kubacki
22. 16 grudnia 2023 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,0 m 135,5 m 315,1 pkt 2. 1,7 pkt Pius Paschke
23. 10 lutego 2024 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 121,5 m 133,0 m 277,8 pkt 3. 1,1 pkt Lovro Kos

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- 32 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - 0
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - - - - - - 8 - - - 21 30 25 37 32 - 49
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - 37 13 - - - - 47 44 q 47 q - - - - 32 33 dq 13 30 23 - - 49
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
14 29 12 34 3 5 7 10 1 1 3 dq 7 17 10 6 22 18 2 10 13 5 6 15 42 4 12 906
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
24 27 47 26 3 10 14 3 - - 2 8 5 1 33 6 26 41 dq 3 4 13 34 33 - 612
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
19 13 39 4 2 9 3 10 3 4 4 2 10 1 1 - - 3 1 11 13 21 1 17 6 q 13 1 1231
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
22 3 7 20 32 35 15 12 17 dq 6 19 8 19 18 32 11 10 33 32 14 11 - 15 33 23 39 - - - - - 393
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
23 34 10 6 13 18 2 8 5 7 15 24 14 14 11 5 3 7 13 15 10 16 4 12 9 14 11 9 26 29 5 9 854
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- - - 3 - - - -
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- - - - 1 6 6
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
2 4 2 4 1
Sezon
2020/2021 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
4 3 1 - 5
Sezon
2021/2022 		Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
6 3 5 2 4 - 2
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- 5 1 6 - - -
Sezon
2023/2024 		Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- - 3 - 1 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2018/2019 39.
2019/2020 11.
2021/2022 6.
2022/2023 23.
2023/2024 12.

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2019/2020 2.
2020/2021 36.
2021/2022 2.
2022/2023 25.
2023/2024 9.

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2018 30.
2019 23.
2020 3.
2022 14.
2023 38.
2024 21.

Willingen Six

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2019 38.
2020 3.
2021 7.

Planica 7

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2018 51.
2019 34.
2021 35.
2022 2.
2024 11.

Titisee-Neustadt Five

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2020 12.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2018 42.
2019 10.
2021 4.
2022 46.
2023 55.
2024 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 14 września 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 135,5 m 282,4 pkt
2. 15 września 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 139,5 m 131,5 m 284,3 pkt
3. 5 października 2024 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 274,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 5 października 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 148,0 m –[h] 136,6 pkt 2. 1,0 pkt Anže Lanišek
2. 5 września 2021 Kazachstan Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 97,0 m 89,0 m 249,2 pkt 2. 9,4 pkt Halvor Egner Granerud
3. 5 września 2021 Kazachstan Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 95,0 m 87,0 m 211,8 pkt 3.[t] 9,6 pkt Halvor Egner Granerud
4. 14 września 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,0 m 135,5 m 282,4 pkt 1. –
5. 15 września 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 139,5 m 131,5 m 284,3 pkt 1. –
6. 5 października 2024 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 274,9 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[20][19]
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
16 q 17 16 - - - - - 44
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
31 9 9 20 - - 11 2 173
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - 2 3 4 - 9 219
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 9 29
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 10 26
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - 1 1 - - - - 1 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[20][19]
2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
3 -
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
3 5 3
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
- - 1
2023 Klingenthal HS140 (mikst)
5
2024 Klingenthal HS140 (mikst)
2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2015/2016 57.
2016/2017 61.
2017/2018 1.
2018/2019 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 6 stycznia 2018 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 136,0 m 263,5 pkt
2. 10 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 137,0 m 135,5 m 291,5 pkt
3. 24 lutego 2018 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 133,0 m 271,5 pkt
4. 25 lutego 2018 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 282,6 pkt
5. 8 grudnia 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,5 m 131,0 m 256,9 pkt
6. 9 grudnia 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 140,0 m 280,2 pkt
7. 10 lutego 2019 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 124,5 m 133,5 m 271,6 pkt
8. 24 lutego 2019 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,0 m 278,2 pkt
9. 2 marca 2019 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 140,5 m 133,0 m 268,3 pkt
10. 3 marca 2019 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 124,0 m 128,5 m 222,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 grudnia 2017 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 97,0 m 100,5 m 264,0 pkt 3. 3,7 pkt Tomasz Pilch
2. 28 grudnia 2017 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,5 m 127,5 m 268,9 pkt 3. 7,4 pkt Ulrich Wohlgenannt
3. 6 stycznia 2018 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 136,0 m 263,5 pkt 1. –
4. 7 stycznia 2018 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m 135,5 m 275,1 pkt 2. 1,9 pkt David Siegel
5. 20 stycznia 2018 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 133,5 m 140,5 m 257,2 pkt 3. 11,4 pkt David Siegel
6. 20 stycznia 2018 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 136,0 m 135,0 m 282,9 pkt 2. 5,3 pkt Anže Lanišek
7. 10 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 137,0 m 135,5 m 291,5 pkt 1. –
8. 11 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 144,0 m 139,5 m 255,6 pkt 3. 8,2 pkt Halvor Egner Granerud
9. 24 lutego 2018 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 146,0 m 133,0 m 271,5 pkt 1. –
10. 25 lutego 2018 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 141,0 m 282,6 pkt 1. –
11. 4 marca 2018 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 139,0 m 135,0 m 291,0 pkt 2. 6,0 pkt Manuel Poppinger
12. 8 grudnia 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 129,5 m 131,0 m 256,9 pkt 1. –
13. 9 grudnia 2018 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 140,0 m 280,2 pkt 1. –
14. 6 stycznia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 130,0 m 218,9 pkt 3.[u] 14,9 pkt Tilen Bartol
15. 6 stycznia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,0 m – 116,5 pkt 3. 2,2 pkt Moritz Baer
16. 10 lutego 2019 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 124,5 m 133,5 m 271,6 pkt 1. –
17. 24 lutego 2019 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,0 m 278,2 pkt 1. –
18. 2 marca 2019 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 140,5 m 133,0 m 268,3 pkt 1. –
19. 3 marca 2019 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 124,0 m 128,5 m 222,8 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2015/2016
Rena HS111 Rena HS111 Rena HS139 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
44 6 16 - - 20 20 39 34 - - - - - - - - - - - - - - - 21 28 - - 90
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
50 46 - - - - - - - 14 4 - - - - - - - - - - - - - 26 27 - - - - 77
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
3 5 13 30 4 3 1 2 - - 3 2 - - - - - 1 3 8 11 1 1 4 2 - - - 1102
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
1 1 - - 8 18 3 3 - - - - - - - 15 4 1 - - 8 1 1 1 - - - - 863
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2015 69.
2016 96.
2017 93.
2018 53.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[20][19]
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - - 33 11 - - 24
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 28 31 - - - - - - 3
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
42 32 - - - - - 32 23 - - 50 45 8
2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 36 31 12 25 25 23 - - 42
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[19]
2014/2015 104.
2016/2017 67.
2017/2018 57.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][19]
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Kuopio Kuopio Einsiedeln Einsiedeln Planica Planica Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brattleboro Brattleboro Lake Placid Hinterzarten Hinterzarten punkty
- - - - - - - - - - - - - - 12 10 - - - - - - - - - - 48
Sezon 2016/2017
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Sapporo HS100 Sapporo HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - 13 5 - - - - - - 65
Sezon 2017/2018
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Whistler HS104 Whistler HS104 Notodden HS100 Notodden HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Breitenberg-Rastbüchl HS78 Breitenberg-Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 Falun HS100 Falun HS100 punkty
- - - - - - - - 10 4 - - - - - - - - - - - - 76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
  2. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik
  3. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson i Marius Lindvik
  4. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
  5. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud
  6. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
  7. ↑ a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
  8. ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen i Halvor Egner Granerud
  10. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth i Marius Lindvik
  11. ↑ a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard i Marius Lindvik
  12. ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm i Fredrik Villumstad
  13. ↑ a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik
  14. ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm i Marius Lindvik
  15. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro i Marius Lindvik
  16. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen i Vebjørn Hegdal
  17. ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  18. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik
  19. ↑ a b Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr i Jesper Ødegaard
  20. ↑ Ex aequo z Daniłem Sadriejewem
  21. ↑ Ex aequo z Piusem Paschke

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-02-28].
  2. ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  3. ↑ LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
  4. ↑ a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  5. ↑ Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  6. ↑ LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  7. ↑ a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  8. ↑ a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  9. ↑ a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
  10. ↑ a b c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).
  11. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].
  12. ↑ a b c d e f g LINDVIK Marius - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  13. ↑ a b c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
  14. ↑ Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].
  15. ↑ Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].
  16. ↑ a b c d LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
  17. ↑ a b LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
  18. ↑ a b c LINDVIK Marius - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  19. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Adam Kwieciński: LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-01].
  20. ↑ a b c d e f g LINDVIK Marius - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
  • Drużyny mieszane
Skocznia normalna
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Mistrzowie świata w lotach narciarskich
Indywidualnie
Drużynowo
Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Mistrzowie świata juniorów w skokach narciarskich
  • Indywidualnie
  • Drużynowo
  • Zawody mieszane
Zwycięzcy skoków narciarskich na Festiwalu Narciarskim w Holmenkollen
Zdobywcy Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich
Zwycięzcy
edycji zimowych
Zwycięzcy
edycji letnich
Mistrzowie Norwegii w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marius_Lindvik&oldid=75107614”