Antoni Hałko

Antoni Henryk Hałko

Antoni Hałko w lutym 1927
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1896 Władysławów
Data i miejsce śmierci	15 sierpnia 1967 Warszawa
Poseł na Sejm Litwy Środkowej
Okres	od 1922 do 1922
Przynależność polityczna	Związek Ludowy „Odrodzenie-Wyzwolenie”
Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1922 do 1927
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”
Odznaczenia

Grób Antoniego Hałki na cmentarzu Powązkowskim

Antoni Henryk Hałko (ur. 15 lipca 1896 we Władysławowie, zm. 15 sierpnia 1967 w Warszawie) – polski polityk ruchu ludowego, publicysta, poseł na Sejm Litwy Środkowej oraz na Sejm I kadencji w II RP.

Życiorys

Pochodził z rodziny chłopskiej. Uczęszczał i ukończył gimnazjum w Mariampolu, uzyskując maturę w 1914. Przez 4 lata studiował prawo na Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1919 w PZL „Odrodzenie” (członek zarządu głównego w Wilnie), a także w PSL „Wyzwolenie”, (sekretarz generalny tego ugrupowania na Ziemi Wileńskiej i Nowogródzkiej). Był także kierownikiem wydziału organizacyjnego partii oraz sekretarzem PSL „Wyzwolenie” (w latach 1922–1927).

W 1922 roku został posłem na Sejm Litwy Środkowej. Zasiadał w klubie Odrodzenie-Wyzwolenie. W 1922 został posłem na Sejm II RP z okręgu nr 64. W 1927 przeszedł do Stronnictwa Chłopskiego. W partii tej był jednym z rozłamowców prosanacyjnych, który miał miejsce w SCh w 1930. Hałko objął funkcję sekretarza Centralnego Komitetu Wykonawczego rozłamowego Stronnictwa. Wkrótce potem został jednak oskarżony o sprzeniewierzenia finansowe i wykluczony z ugrupowania.

Był także publicystą – od 1922 w kolegium redakcyjnym „Wyzwolenia Ludu” i „Wyzwolenia”, a od 1927 w „Gazecie Chłopskiej”.

Podczas II wojny światowej działał w konspiracji. Został za to aresztowany przez Niemców, którzy uwięzili go na Pawiaku.

Po 1945 był członkiem Stronnictwa Ludowego i Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Działał także w organizacjach samorządowych i gospodarczych. Był m.in. członkiem ZBoWiD.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 75-5-24).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966),
• Krzyż Walecznych
• Medalem Niepodległości (1937).

Bibliografia

• Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej. Jacek Majchrowski (red.). Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1994, s. 291. ISBN 83-7066-569-1.
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej