BAe ATP
BAe ATP SATA Air Açores | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
British Aerospace (BAe) |
Typ |
samolot pasażerski |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
6 sierpnia 1986 |
Lata produkcji |
1988 - 1996 |
Liczba egz. |
64 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x Silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PW126A |
Moc |
1978 kW każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość |
30,63 m |
Długość |
26,01 m |
Wysokość |
7,14 m |
Powierzchnia nośna |
78,3 m² |
Masa | |
Własna |
13 595 kg |
Startowa |
22 930 kg |
Zapas paliwa |
3778 dm³ |
Osiągi | |
Prędkość przelotowa |
496 km/h |
Pułap |
7 600 m |
Zasięg |
1 825 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
64 |
BAe ATP (ang. Advanced Turbo-Prop, zaawansowany turbośmigłowiec) – brytyjski samolot pasażerski przeznaczony do obsługiwania połączeń lokalnych, wyprodukowany w liczbie 64 egzemplarzy przez firmę British Aerospace.
Historia
[edytuj | edytuj kod]ATP był odpowiedzią wytwórni British Aerospace na rosnące zapotrzebowanie na niewielki, tani, turbośmigłowy samoloty do obsługi lokalnych połączeń. Miał on konkurować z samolotami ATR 42 i De Havilland Canada DHC-8 Dash-8. 1 marca 1984 roku firma ogłosiła swoje zamiary względem nowego samolotu turbośmigłowego. Aby obniżyć koszty projektowania i produkcji sięgnięto po istniejącą już konstrukcję, samolot Hawker Siddeley HS 748, jego wariant Super 748. Poddano go modyfikacji polegającej na wydłużeniu kadłuba o 5,03 m, silniki Rolls-Royce Dart zastąpiono bardziej ekonomicznymi Pratt & Whitney Canada PW126 z nowymi, sześciołopatowymi śmigłami zaprojektowanymi wspólnie przez firmy British Aerospace i amerykańską Hamilton Standard. ATP otrzymał całkowicie skomputeryzowane wyposażenie kabiny pilotów. Prototyp nowej maszyny swój pierwszy lot wykonał 6 sierpnia 1986 roku[1]. We wrześniu 1988 roku samolot otrzymał homologację amerykańskiej Federal Aviation Administration. Pierwszy seryjny samolot wszedł do służby w liniach lotniczych British Midland 9 maja 1988 roku[2].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Samolot jest dwusilnikowym, metalowym dolnopłatem. Wolnonośne, dwudźwigarowe skrzydła o obrysie trapezowym z niewielkim skosem krawędzi natarcia i dodatnim wzniosem, w zewnętrznych częściach umieszczone są integralne zbiorniki paliwa. Płaty wyposażone są w klapy Fowlera i lotki. Metalowy kadłub o konstrukcji półkskorupowej. Usterzenie klasyczne, wolnonośne, statecznik pionowy o skośnej krawędzi natarcia, ster kierunku i ster wysokości jednodźwigarowy. Ster wysokości zaopatrzony w klapki odciążające. Usterzenie poziome o obrysie trapezowym. Podwozie trójzespołowe, przednie dwókołowe chowane do przodu do wnęki w kadłubie, główne, również dwukołowe i chowane do przodu do wnęk w gondolach silników. Dwa silniki turbośmigłowe Pratt & Whitney Canada PW126A napędzające sześciołopatowe, kompozytowe śmigła[2]. .
Wersje[2]
[edytuj | edytuj kod]- ATP Freighter - wersja sześciu samolotów ATP z powiększoną kabiną ładunkową
- Maritime ATP - wersja zmilitaryzowana, przeznaczona do patrolowania obszarów morskich. Projekt nie doczekał się realizacji
- ATP-AEW - wersja zmilitaryzowana, będąca propozycją dla Sił Powietrznych Australii na samolot wczesnego ostrzegania. Projekt nie doczekał się realizacji
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Nowicki, British Aerospace Jetstream 31, "Lotnictwo", nr 7 (1992), s. 44, ISSN 0867-6763.
- Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.