Czarna Orawa

Czarna Orawa
	; Czarna Orawa na terenie wsi Jabłonka
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
	Rzeka
Długość	29 km
	Źródło
Miejsce	stoki Bukowińskiego Wierchu i Żeleźnicy
Współrzędne	49°31′00″N 19°50′30″E/49,516667 19,841667
	Ujście
Recypient	Jezioro Orawskie
Wysokość	~601 m n.p.m.
Współrzędne	49°27′21″N 19°38′47″E/49,455833 19,646389
	Położenie na mapie województwa małopolskiego źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście

Czarna Orawa – rzeka w południowej Polsce o długości 29 km. Jej źródła znajdują się na stokach Bukowińskiego Wierchu i Żeleźnicy. Rzeka przepływa przez Beskid Orawsko-Podhalański, Kotlinę Orawsko-Nowotarską i na samej granicy polsko-słowackiej uchodzi do sztucznego zbiornika wodnego – Jeziora Orawskiego^[1]. Górny bieg potoku (do ujścia Bukowińskiego Strumyka) nosi nazwę Orawka. Głównymi dopływami są: Bębeński Potok (uchodzi jeszcze do Orawki), Bukowiński Strumyk, Jasiowski Potok, Jędraszcz (uchodzi do Orawki), Piekielnik, Pietrzakowski Potok, Psi Potok, Psiarnia, Syhlec, Wisielec, Zubrzyca^[2].

Czarna Orawa należy do zlewiska Morza Czarnego. Do czasu powstania Jeziora Orawskiego końcowe 19 km dolnego biegu rzeki znajdowało się na terytorium Słowacji. Koło wsi Uście (obecnie słow. Ústie nad Priehradou) w okolicach Trzciany Czarna Orawa łączyła się z Białą Orawą, tworząc rzekę Orawę. Obecnie, po skróceniu biegu o tereny zalewowe zbiornika, rzeka w całości znajduje się w granicach Polski^[3].

Nad Czarną Orawą leżą orawskie wsie: Podszkle, Bukowina-Osiedle, Harkabuz, Podsarnie, Podwilk, Orawka i Jabłonka^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2014-04-01].
↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 7, 26, 94, 206, 207, 226, 282, 315, 332, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.

[geoportal-1] Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2014-04-01].

[2] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 7, 26, 94, 206, 207, 226, 282, 315, 332, ISBN 83-239-9607-5 .

[przewodnik-3] Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.

[1]

[2]

[3]