Przejdź do zawartości

Edward Sąsiada

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Edward Sąsiada (ur. 18 marca 1924 we Lwowie, zm. 23 lutego 1999 w Toruniu) – polski matematyk specjalizujący się w algebrze, w szczególności teorii pierścieni.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1947–1952 studiował matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1952 w Zakładzie Algebry Instytutu Matematycznego Polskiej Akademii Nauk w Toruniu. W 1959 uzyskał doktorat na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy O rozszczepialności grup mieszanych, dotyczącej problematyki grup abelowych - promotorem był Jerzy Łoś[1]. Habilitację uzyskał w 1961 na podstawie rozprawy Pierścienie proste i radykalne w sensie Jacobsona. W 1962 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha[2]. Walne Zgromadzenie Polskiego Towarzystwa Matematycznego nadało mu w 1995 tytuł Honorowego Członka PTM za wybitne zasługi dla matematyki polskiej. Ponadto w 1995 Senat Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu przyznał Sąsiadzie „Medal za zasługi położone dla rozwoju uczelni” z okazji pięćdziesięciolecia UMK[3]

Edward Sąsiada wypromował sześciu doktorów[1].

W 1960 Sąsiada podał jako pierwszy przykład prostego pierścienia łącznego bez jedynki, którego radykał Jacobsona jest nim całym (czyli tzw. prostego pierścienia radykalnego)[4] - pierścień ten jest nazywany w literaturze matematycznej pierścieniem Sąsiady.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Edward Sąsiada [online], Mathematics Genealogy Project [dostęp 2015-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-05] (ang.).
  2. Edward Sąsiada
  3. Edward Sąsiada (1924–1999). „Wiadomości Matematyczne”. Tom XXXVII, 2001. Stanisław Balcerzyk, Brunon Kamiński. Poznań: Polskie Towarzystwo Matematyczne. 
  4. Edward Sąsiada, Solution of the problem of existence of simple radical ring, Bull. Acad. Polon. Sci. 9 (1961), s. 257.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]