Francisco Javier Errázuriz Ossa

Francisco Javier Errázuriz Ossa

Kardynał prezbiter
Ut vitam habeant Aby mieli życie
Kraj działania	Chile
Data i miejsce urodzenia	5 września 1933 Santiago
Arcybiskup Santiago de Chile
Okres sprawowania	1998–2010
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	16 lipca 1961
Nominacja biskupia	22 grudnia 1990
Sakra biskupia	6 stycznia 1991
Kreacja kardynalska	21 lutego 2001 Jan Paweł II
Kościół tytularny	Santa Maria della Pace

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	6 stycznia 1991
Miejscowość	Rzym
Miejsce	Bazylika św. Piotra na Watykanie
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Giovanni Battista Re Justin Francis Rigali
Konsekrowani biskupi Gaspar Quintana Jorquera 1 lipca 2001 Andrés Arteaga 19 sierpnia 2001 Ignacio Ducasse 13 lipca 2002 Cristián Contreras Villarroel 21 czerwca 2003 Héctor Vargas 4 stycznia 2004 René Rebolledo 19 czerwca 2004 Bernardo Bastres Florence 22 kwietnia 2006 Carlos Pellegrín 29 kwietnia 2006 Marco Antonio Órdenes Fernández 18 listopada 2006 Jorge Patricio Vega Velasco 17 kwietnia 2010
Współkonsekrowani biskupi Paolo Mietto 22 października 1994 Ricardo Ezzati Andrello 8 września 1996 Santiago Silva Retamales 2 kwietnia 2002 Juan Ignacio González Errázuriz 22 listopada 2003 Pedro Ossandón Buljevic 12 grudnia 2008 Galo Fernández 10 maja 2014 Fernando Ramos 10 maja 2014 Cristián Roncagliolo 29 kwietnia 2017

Francisco Javier Errázuriz Ossa I.SchP (ur. 5 września 1933 w Santiago) – chilijski duchowny katolicki, należy do wspólnoty Ojców Szensztackich, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, emerytowany arcybiskup Santiago de Chile, kardynał.

Życiorys

Obronił dyplom z matematyki na Wydziale Inżynierii Katolickiego Uniwersytetu Chile w Santiago; w okresie studiów działał w ruchach młodzieżowych, wstąpił m.in. do grupy uniwersyteckiej powstającego Ruchu Szensztackiego. Wraz z zaprzyjaźnionym Mario Hiriartem (późniejszym Sługą Bożym) rozwinął w Chile Ruch Szensztacki. 16 lipca 1961 przyjął święcenia kapłańskie we Fryburgu, następnie studiował na tamtejszym uniwersytecie filozofię i teologię (obronił doktorat z teologii). W październiku 1962 poznał osobiście założyciela Ruchu Szensztackiego, ojca Josepha Kentenicha.

Po powrocie do Chile opiekował się katolickimi wspólnotami młodzieżowymi. W latach 1965–1971 był przełożonym regionalnym Instytutu Ojców Szensztackich w Chile, kierował także wspólnotami ruchu na Półwyspie Iberyjskim i w Ekwadorze. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Zakonów w Chile. Wraz z arcybiskupem Santiago de Chile, kardynałem Raulem Silvą Henriquezem, pracował nad rozwojem Ruchu Szensztackiego w tej archidiecezji. W latach 1971–1974 był członkiem Rady Generalnej Instytutu Ojców Szensztackich w Niemczech, w 1974 wybrany na przełożonego generalnego (ponownie wybierany w 1980 i 1986). Ze względu na pełnioną funkcję odbył szereg podróży duszpasterskich po Europie, Ameryce, Afryce i Australii.

22 grudnia 1990 został mianowany sekretarzem watykańskiej Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Wspólnot Życia Apostolskiego, otrzymał jednocześnie tytularną stolicę arcybiskupią Hólar; sakry biskupiej udzielił mu 6 stycznia 1991 w Watykanie Jan Paweł II. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie. We wrześniu 1996 został przeniesiony na biskupstwo Valparaiso (utrzymując tytuł arcybiskupa), a w kwietniu 1998 na arcybiskupstwo Santiago de Chile. Od 1998 pełni funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Chile, w latach 1999–2003 był pierwszym wiceprzewodniczącym, a w latach 2003–2007 był przewodniczącym CELAM - Rady Episkopatów Latynoamerykańskich. Nosi także tytuł wielkiego kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Chile w Santiago de Chile, w grudniu 2002 został wybrany w poczet członków Akademii Nauk Społecznych, Politycznych i Etycznych Chile.

21 lutego 2001 papież Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Santa Maria della Pace. 15 grudnia 2010 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z rządów w archidiecezji z powodu zaawansowanego wieku. Mianował też jednocześnie następcę, którym został Ricardo Ezzati Andrello.

Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku.

Decyzją papieża Franciszka od 13 kwietnia 2013 był członkiem grupy dziewięciu kardynałów doradców (Rada Kardynałów), którzy służą radą Ojcu Świętemu w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej. Dnia 12 grudnia 2018 został zdymisjonowany z tej funkcji przez papieża. Errázuriz jest oskarżany o tuszowanie skandalu pedofilii w Chile, a zwłaszcza czynów księdza Fernando Karadimy, który został uznany za seryjnego pedofila.

5 września 2013 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do czynnego udziału w przyszłych konklawe.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Francisco Javier Errázuriz Ossa [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-24]  (ang.).