Przejdź do zawartości

Grandeus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Grandeus (801,8 m) – podłużne bezleśne wzniesienie we wsi Łapsze Wyżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Łapsze Niżne[1]. Jest najdalej na południe wysuniętym wzniesieniem Pienin Spiskich. W kierunku południowo-zachodnim jego stoki opadają do Trybskiej Przełęczy (745 m) oddzielającej go od Magury Spiskiej wchodzącej w skład Pogórza Spisko-Gubałowskiego[1][2]. Wzniesieniem Magury Spiskiej położonym najbliżej Trybskiej Przełęczy jest Kuśmierzów Wierch (814 m)[1].

Grandeus znajduje się po północnej stronie zabudowanego obszaru Łapsz Wyżnych. Ma formę grzbietu wydłużonego z zachodu na wschód. Południowe zbocze góry opada do doliny rzeki Łapszanki w Łapszach Wyżnych i dolinki jej dopływu – potoku Śmietaniak. Grandeus ma dwa wierzchołki; zachodni 801,8 m i wschodni 795,2 m. W kierunku północnym do Dursztyna z Grandeusa biegnie pokryty polami uprawnymi grzbiet z wzniesieniami o wysokości 786 i 781 m[1].

Według niektórych źródeł nazwa wzniesienia pochodzi od mniejszego wierzchołka o wysokości 795 m n.p.m.[3] Zbudowano na nim potężny maszt przekaźnika radiowo-telewizyjnego i telefonii komórkowej. Z Grandeusa można zobaczyć widoki na Tatry oraz na Kuraszowski Wierch (1040 m) w Magurze Spiskiej. Ze strony północnej można dostrzec Gorce, wschodniej – Pieniny z Trzema Koronami[4].

Szlak turystyczny

[edytuj | edytuj kod]
szlak turystyczny czerwony Dursztyn – Wierch Dursztynek – Kalotów Wierch – Grandeus – Łapsze Wyżne. Czas przejścia 45 min, z powrotem 1 h[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-25].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. Stanisław Figiel, Polski Spisz, Warszawa: PTTK „Kraj”, 1999, ISBN 83-7005-396-3.
  4. Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
  5. Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]