Przejdź do zawartości

Jan Železný (sportowiec)

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też: inne osoby nazywające się Jan Železný.
Jan Železný
Ilustracja
Jan Železný (2015)
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1966
Mladá Boleslav

Wzrost

185 cm[1]

Informacje klubowe
Klub

AŠK Dukla Banská Bystrica
TJ Dukla Praha
SSK Vítkovice
AC Start Karlovy Vary[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechosłowacja
Igrzyska olimpijskie
złoto Barcelona 1992 lekkoatletyka
(rzut oszczepem)
srebro Seul 1988 lekkoatletyka
(rzut oszczepem)
Mistrzostwa świata
brąz Rzym 1987 rzut oszczepem
Reprezentacja  Czechy
Igrzyska olimpijskie
złoto Atlanta 1996 lekkoatletyka
(rzut oszczepem)
złoto Sydney 2000 lekkoatletyka
(rzut oszczepem)
Mistrzostwa świata
złoto Stuttgart 1993 rzut oszczepem
złoto Göteborg 1995 rzut oszczepem
złoto Edmonton 2001 rzut oszczepem
brąz Sewilla 1999 rzut oszczepem
Mistrzostwa Europy
brąz Helsinki 1994 rzut oszczepem
brąz Göteborg 2006 rzut oszczepem
Odznaczenia
Medal Za Zasługi III stopnia (Czechy)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Železný (ur. 16 czerwca 1966 w Mladej Boleslavi) – czeski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem, który w pierwszych latach kariery startował w barwach Czechosłowacji.

Trzykrotny złoty medalista igrzysk olimpijskich (Barcelona 1992, Atlanta 1996 oraz Sydney 2000) oraz jednokrotny srebrny (Seul 1988)[2]. Mistrz świata z 1993, 1995 i 2001 oraz brązowy medalista z 1987 i 1999 roku – osiągnięcia te czynią go najbardziej utytułowanym w swojej konkurencji w historii światowego czempionatu[3]. Zdobył dwa brązowe (w 1994 i 2006) medale mistrzostw Europy[4][5]. Zwyciężał w pucharze świata[6] oraz finale Grand Prix IAAF[7]. Železný pięć razy poprawiał rekord świata[8] – jest aktualnym rekordzistą globu w rzucie oszczepem – wynik 98,48 (25 maja 1996, Jena) jest więc także rekordem Europy[9] oraz najlepszym wynikiem w historii czeskiej lekkoatletyki[10]. W swojej karierze Czech ustanawiał także rekord swojego kraju w kategorii młodzieżowców. Jest pierwszym w historii oszczepnikiem, który wywalczył trzy razy z rzędu mistrzostwo olimpijskie oraz jednym, który posiada aż cztery medale igrzysk[2][11][12][13]. Jako pierwszy w historii rzucił oszczepem nowego typu ponad 94 metry[14]. 52 razy w karierze rzucił oszczepem nowego typu ponad 90 metrów – to więcej niż wszyscy pozostali oszczepnicy w sumie[15], a w 246 startach od 1986 roku 210 razy posłał oszczep na odległość ponad 80 metrów[16]. W latach 1991–2001 wygrał 106 ze 135 konkursów, w których startował[15]. Powszechnie uważany jest za największego zawodnika w historii rzutu oszczepem[1][17].

Syn Jaroslava i Jany – oboje rodzice byli w młodości czynnymi lekkoatletami i uprawiali rzut oszczepem[17] (jego matka była rekordzistką Czechosłowacji juniorek[18]). Zdobył dwa złote medale mistrzostw Czechosłowacji[19] oraz dwukrotnie był mistrzem Czech[20]. W 2001 został odznaczony Medalem za Zasługi III Stopnia[21]. Jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[22][23].

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

W szkole podstawowej osiągał bardzo dobre wyniki w rzucie piłeczką palantową (ok. 78 metrów), a jego głównym rywalem był późniejszy hokeista NHL Michal Pivoňka[18]. Pierwszym sportem, który zaczął uprawiać była piłka ręczna[17]. W okresie nauki zajmował się także hokejem na lodzie oraz tenisem ziemnym[18].

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

W rzucie oszczepem zaczął startować w 1982 roku, a jego trenerem był ojciec[24] – 14 września tego roku w Kladnie uzyskał wynik 57,49[24]. W kolejnym sezonie w Bańskiej Bystrzycy uzyskał wynik 74,34[24], a następnie – mając 17 lat – zajął szóstą lokatę w rozegranych w Austrii mistrzostwach Europy juniorów[25]. Rok 1984 rozpoczął od zajęcia, z wynikiem 73,06, pierwszego miejsca na zawodach we Wrocławiu[24]. 28 sierpnia w Pradze uzyskał najlepszy rezultat sezonu – 77,72[24]. W pierwszym starcie w sezonie 1985 uzyskał wynik 84,68 jednak na rozegranym w końcu sierpnia tego roku w Chociebużu juniorskim czempionacie Starego Kontynentu uplasował się tuż za podium na czwartym miejscu z rezultatem 75,10[26].

1986–1988

[edytuj | edytuj kod]

Rok 1986 był pierwszym w seniorskiej karierze zawodnika – w Bratysławie zdobył pierwsze mistrzostwo Czechosłowacji[19][24], natomiast w swoim debiucie na seniorskich mistrzostwach Europy, w Stuttgarcie, odpadł w eliminacjach[27].

Na początek sezonu 1987 Železný 31 maja w Nitrze wynikiem 87,66 pierwszy raz w karierze ustanowił rekord świata[8], a następnie zajął trzecie miejsce w finale pucharu Europy[28]. Na rozgrywane na Stadio Olimpico mistrzostwa świata jechał w roli faworyta – w eliminacjach osiągnął rezultat 79,20 i zajmując piąte miejsce awansował do finału[29]. Finał zawodów odbył się 30 sierpnia, a Czech z wynikiem 82,20 zajął w nim trzecie miejsce zdobywając swój pierwszy medal na dużej imprezie międzynarodowej – mistrzem globu został wówczas Fin Seppo Räty, a wicemistrzem Wiktor Jewsiukow ze Związku Radzieckiego[3][30].

Sezon 1988 rozpoczął od dwóch startów w Nowej Zelandii – 20 lutego wygrał w Hamilton z wynikiem 82,20, a tydzień później w Auckland z rezultatem 83,38[24]. W całym roku wystartował dziesięciokrotnie przegrywając tylko dwa razy – 30 czerwca w Helsinkach był szósty, a 25 września zajął w Seulu drugą lokatę na igrzyskach olimpijskich[2][24].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988

[edytuj | edytuj kod]

W eliminacjach, które odbył się 24 września Czech osiągnął najlepszy wynik spośród wszystkich biorących udział w zawodach – 85,90[31]. Finał zmagań podczas igrzysk zaplanowano na 25 września. Początkowo w konkursie prowadził Tapio Korjus, a Železný po niemierzonej pierwszej próbie po drugim rzucie awansował na trzecie miejsce[32]. W trzecie serii na prowadzenie, dzięki rzutowi na odległość 83,26 wyszedł Seppo Räty – pierwszą lokatę w czwartej kolejce rzutów odebrał mu Czech osiągając 83,46[32]. Sytuacja ta utrzymała się przez piątą kolejkę, a dopiero w ostatniej – szóstej – serii złoty medal zapewnił sobie Korjus wynikiem 84,28[32]. Železný poprawił się jeszcze w ostatniej próbie jednak wynik 84,12 dał mu tylko srebrny medal[2]. Brąz zdobył Seppo Räty[2].

1989–1992

[edytuj | edytuj kod]

Rok 1989 rozpoczął od startów w maju w Japonii[24]. W swoim czwartym występie, 14 czerwca w Bratysławie, rzucił 84,74 – swój najlepszy wynik w sezonie[24]. Największym sukcesem Czecha w 1989 roku było zajęcie w Gateshead drugiej lokaty w finale pucharu Europy[28].

13 czerwca 1990 roku w Oslo rzucił 86,02, a 22 lipca w Pradze zdobył drugi w karierze tytuł mistrza Czechosłowacji[19][24]. Był faworytem rozgrywanych w końcu sierpnia mistrzostw Europy jednak podczas tej imprezy uzyskał w eliminacjach wynik 77,64 i nie wywalczył awansu do finału[33].

W sezonie 1991 Železný prezentował bardzo równą formę – 4 czerwca w Bratysławie rzucił 90,40, a 10 lipca w Lozannie na mityngu Athletissima poprawił swój najlepszy wynik osiągając odległość 90,72[24]. Dziesięć dni później stracił miano rekordzisty świata gdy w Londynie Steve Backley rzucił 90,98[8]. Wygrał zawody finałowe pucharu Europy[28]. Czech w ostatnim starcie przed mistrzostwami globu uzyskał w Zurychu wynik 88,78[24] jednak podczas samego czempionatu w Tokio z wynikiem 76,26 zajął odległą 18. lokatę w eliminacjach i nie awansował do finału[34]. Po niepowodzeniu w Japonii Železný zakończył sezon startami w Sheffield (z wynikiem 89,58) oraz Barcelonie (z wynikiem 87,76)[24].

Sezon olimpijski rozpoczął od zwycięstwa – z wynikiem 79,78 – na zawodach w Pradze 20 czerwca 1992, a cztery dni później w Ostrawa uzyskał wynik 90,02[24]. W całym 1992 przegrał tylko jeden raz – 14 sierpnia w Sheffield był drugi z wynikiem 85,92[24]. Na koniec sezonu zwyciężył we wrześniu w pucharze świata, który rozegrano w Hawanie[6].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1992

[edytuj | edytuj kod]

Konkurs oszczepników na igrzyskach w Barcelonie odbył się 8 sierpnia[35]. Czech w rundzie eliminacyjnej z wynikiem 83,96 zajął pierwsze miejsce i wywalczył awans do finału[35]. W finale już w pierwszym rzucie uzyskał swój najlepszy rezultat – 89,66 – poprawiając jednocześnie rekord olimpijski[36]. W kolejnych seriach Czech nie poprawił już swojego wyniku i zdobył pierwsze w karierze złoto[12]. Srebro z wynikiem 86,60 przypadło Finowi Seppo Räty, a brąz zawodnikowi Wielkiej Brytanii Steve’owi Backleyowi[2].

1993–1996

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym starcie w sezonie – 6 kwietnia 1993 w południowoafrykańskim Polokwane – trzeci raz w karierze poprawił rekord świata uzyskując wynik 95,54 (poprzednim rekordzistą był Steve Backley, który w 1992 rzucił 91,46)[8][24]. Wygrał konkurs oszczepników podczas zawodów superligi pucharu Europy[28]. Na mistrzostwach świata w Stuttgarcie w eliminacjach rzucił 83,22 i z pierwszego miejsca awansował do finału[37]. Finał czempionatu odbył się w poniedziałek 16 sierpnia – Železný wynikiem 85,98 ustanowił nowy rekord mistrzostw oraz pokonując Kimmo Kinnunena z Finlandii i Brytyjczyka Micka Hilla zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrza świata[3][38]. Po sukcesie w Niemczech na zawodach w Sheffield, 29 sierpnia, poprawił drugi raz w sezonie rekord świata rzucając 95,66[8]. Był to pierwszy lekkoatletyczny rekord świata ustanowiony w tej miejscowości[39].

Główną imprezą 1994 roku był rozgrywane w Helsinkach mistrzostw Europy[4]. Sezon Czech zaczął wcześnie startując 29 stycznia w Auckland – wygrał z wynikiem 80,70[24]. Ponownie w tym nowozelandzkim mieście wystąpił 29 marca osiągając rezultat 85,42[24]. Granicę 90 metrów pierwszy raz w 1994 roku przekroczył 4 czerwca 1994 na memoriale Kusocińskiego[40] rzucając w Lublinie 91,50 – później w 1994 jeszcze dwa razy osiągał lepsze wyniki – 91,68 w Gateshead oraz 91,82 w Sheffield[24]. 10 lipca zdobył pierwszy z dwóch złotych medali mistrzostw Czech[20]. Na czempionacie Starego Kontynentu osiągnął w eliminacjach wynik 83,88, a w finale – w drugiej serii rzutów – uzyskał 82,58 i ostatecznie zdobył brązowy medal[4]. Zawody wygrał wówczas Steve Backley, a srebro przypadło Seppo Räty[41].

Pierwsze starty w 1995 roku Železný miał w maju – na początku miesiąca zwyciężył z wynikiem 81,26 w Santiago, a 14 maja wynikiem 88,20 zapewnił sobie wygraną na zawodach w São Paulo[24]. Kolejne starty m.in. w Bratysławie, Ostrawie i Warszawie przynosiły mu zwycięstwa[24]. Najważniejszymi zawodami roku były rozegrane w Göteborgu mistrzostwa świata[3]. Eliminacje podczas czempionatu odbyły 11 sierpnia, a Czech w drugiej próbie osiągnął rezultat 90,12 i wygrał rundę kwalifikacyjną[42]. Finał zawodów miał miejsce na stadionie Ullevi w niedzielę 13 sierpnia[43]. Po pierwszej serii zawodów prowadził Niemiec Raymond Hecht, a Železný był czwarty[42]. Na prowadzenie reprezentant Czech wyszedł w przedostatniej kolejce dzięki rzutowi na odległość 88,92, który to rezultat poprawił jeszcze w ostatniej próbie rzucając 89,06[42]. W ostatecznej klasyfikacji zawodów czeski oszczepnik – zdobywając drugi z rzędu medal światowego czempionatu[3] – pokonał drugiego Backleya oraz trzeciego Borisa Henry’ego z Niemiec[43].

Pierwszy start w sezonie olimpijskim 1996 Czech wygrał rzucając 4 kwietnia w Polokwane 90,24[24]. Cztery dni później zwyciężył w zawodach w Pretorii z wynikiem 91,50[24]. 25 maja na stadionie w Jenie podczas mityngu EAA rzutem na odległość 98,48 ustanowił nadal aktualny rekord świata (seria: 87,76–92,88–98,48–91,44–x–87,88[44]) w rzucie oszczepem mężczyzn[8][17][45]. W kolejnym starcie na zawodach Zlatá Tretra w Ostrawie uzyskał wynik 94,64[24]. We wrześniu zdobył drugi i zarazem ostatni w karierze tytuł mistrza Czech[20], a sezon ukończył w Tokio wygrywając 16 września zawody z wynikiem 89,32[24].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1996

[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje rzutu oszczepem na igrzyskach w Atlancie odbył się 2 sierpnia[46]. Uzyskując wynik 86,52 Železný zajął w kwalifikacjach ostatecznie drugą lokatę przegrywając jedynie z Grekiem Konstadinosem Gatsiudisem[46]. Finał olimpijskich zmagań oszczepników odbył się 3 sierpnia[47]. Po pierwszej kolejce rzutów na czele był Brytyjczyk Steve Backley, który rzucił 87,44, a Czech plasował się wówczas na ostatniej pozycji ponieważ oddał niemierzoną próbę[47]. W drugiej kolejce Železný wysunął się na czoło dzięki swojej najlepszej próbie 88,16[24][47]. Ostatecznie zawody zakończyły się zwycięstwem czeskiego miotacza, który zdobył drugie z rzędzu mistrzostwo olimpijskie[2] – wcześniej sztuka ta udała się tylko Szwedowi Ericowi Lemmingowi, który wygrywał w 1908 i 1912 roku[2]. W Atlancie srebro zdobył Backley (z wynikiem 87,44), a brąz wywalczył Seppo Räty, który w ostatniej próbie posłał oszczep na odległość 86,98[47].

1997–2000

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 sezon Czech zaczął od wygrania 26 marca zawodów w Stellenbosch, podczas których uzyskał rezultat 94,02[24]. Granicę 90 metrów pokonał jeszcze dwa razy wygrywając mityngi Kapsztadzie 8 kwietnia (91,24) oraz w Ostrawie 28 maja (92,42). Najważniejszymi zawodami w roku były odbywające się na początku sierpnia w Atenach mistrzostwa świata[3]. Eliminacje rozegrane 3 sierpnia Czech z wynikiem 83,66 zakończył na pierwszym miejscu[48]. Finał zawodów odbył się 5 sierpnia – po dwóch pierwszych niemierzonych próbach w trzecie kolejce uzyskał wynik 82,04 i zajął ostatecznie dziewiątą lokatę[49]. Złoto podczas czempionatu przypadło wówczas niespodziewanie zawodnikowi z RPA Mariusowi Corbettowi (wygrał z wynikiem 88,40), srebro zdobył Steve Backley, a brąz reprezentant gospodarzy Konstandinos Gatsiudis[3][49][50]. Mimo niepowodzenia na światowym czempionacie Železný zdołał jeszcze na koniec sezonu wygrać w japońskiej Fukuoce zawody finałowe cyklu Grand Prix IAAF uzyskując rezultat 89,58[7].

W kwietniu 1998 doznał na treningu urazu prawego ramienia i poddał się operacji[51]. Z powodu kontuzji nie startował przez cały sezon[24][52] i nie mógł wystąpić w mistrzostwach Starego Kontynetntu, które wygrał trzeci raz z rzędu Steve Backley[4][53].

Do sportu wrócił w 1999 wygrywając 8 maja zawody w Osace z wynikiem 87,57[24]. W kolejnych startach Czech prezentował stabilną formę, a najlepszy rezultat w sezonie osiągnął na zawodach w Paryżu – 21 lipca posłał oszczep na odległość 89,06[24]. W ostatnich dniach sierpnia w hiszpańskiej Sewilli odbywały się mistrzostwa świata[54]. Eliminacje rozegrano 27 sierpnia, a Železný osiągnął w nich trzecią odległość – 84,31[55]. Finałowy konkurs podczas czempionatu rozegrano 29 sierpnia[56]. Po pierwszej kolejce prowadził Konstandinos Gatsiudis, a Czech zajmował czwartą lokatę[55]. W drugiej próbie miotacz rzucił 87,67 i wysunął się na drugie miejsce – wszystkie kolejne próby przekroczył, a w piątej został dodatkowo pokonany przez Aki Parviainena i ostatecznie zajął trzecie miejsce zdobywając brązowy medal[3][55][56]. Mistrzem świata został w Sewilli Parviainen z wynikiem 89,52, a srebro przypadło Gatsioudisowi, który rzucił 89,18[3]. Po czempionacie, na zakończenie sezonu Czech uplasował się jeszcze na drugiej lokacie w finale Grand Prix[7].

Wynikiem 90,59 uzyskanym 24 marca 2000 na zawodach w Pretorii rozpoczął sezon olimpijski[24]. W kolejnym starcie, 5 czerwca w Pradze osiągnął 90,56 – wynik ten w 2000 roku powtórzył jeszcze 28 lipca na Bislett Games w Oslo[24].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2000

[edytuj | edytuj kod]

Rywalizację oszczepników na igrzyskach olimpijskich w Sydney otworzyły eliminacje, które odbyły się 22 września[57]. Czech w swojej pierwszej eliminacyjnej próbie uzyskał wynik 89,39 i zajął pierwszą lokatę w kwalifikacjach[57]. Finał rozegrano 23 września[58]. W pierwszej kolejce rzutów Železný wyszedł na prowadzenie dzięki wynikowi 89,41 – w drugiej serii lepszy wynik osiągnął jednak Steve Backley, który rzucił 89,85 i poprawił rekord olimpijski[58]. Czech w swojej trzecie próbie oddał jednak lepszy rzut niż Backley i wynikiem 90,17 zapewnił sobie historyczny trzeci złoty medal igrzysk olimpijskich[2][12] oraz ustanowił rekord olimpijski[2]. Ostatecznie srebro zdobył Backley, a brąz przypadł w udziale zawodnikowi rosyjskiemu Siergiejowi Makarowowi[58].

2001–2004

[edytuj | edytuj kod]

Najlepszy rezultat w pierwszej części sezonu 2001 osiągnął na zawodach Żywiec Cup w Poznaniu, podczas których wygrał z wynikiem 91,23[24]. Barierę 90 metrów przekroczył później jeszcze dwukrotnie na mistrzostwach świata w Edmonton[24]. Zawody w Kanadzie odbyły się w połowie sierpnia – eliminacje rzutu oszczepem rozegrano 10 sierpnia[59]. Czech w pierwszym swoim rzucie w kwalifikacjach osiągnął odległość 90,76 i ustanawiając nowy rekord mistrzostw awansował do finału[60], który przeprowadzono 12 sierpnia[61]. Po pierwszej serii rzutów na prowadzeniu był broniący złota z 1999 roku Aki Parviainen, który osiągnął wynik 91,31[60]. Železný w swojej pierwszej próbie uzyskał 81,76, a w drugiej wynikiem 92,80 zapewnił sobie trzeci w karierze tytuł mistrza świata oraz ustanowił rekord czempionatu[3][60][61]. Srebro w Edmonton zdobył Parviainen, a brąz wywalczył Konstandinos Gatsiudis[3]. Uzyskany przez Czecha na mistrzostwach wynik jest rekordem świata weteranów kategorii powyżej 35 roku życia[62]. Po sukcesie w Kanadzie Czech wystartował w mityngach w Europie[24], a następnie pojechał startować do Australii. 6 września z wynikiem 87,52 zwyciężył w Brisbane w igrzyskach dobrej woli[63], a trzy dni później na stadionie w Melbourne rzucając 88,98 zajął pierwsze miejsce w finałowych zawodach cyklu Grand Prix[7].

Rok 2002 zaczął od wygrania z wynikiem 86,66 zawodów w Ostrawie[24]. 30 czerwca uzyskał swój najlepszy wynik w sezonie rzucając w Sheffield 87,77[24]. Na mistrzostwach Europy w Monachium w eliminacjach uzyskał w trzeciej próbie wynik 82,44 i awansował do finału[64]. Oszczepnicy o medale rywalizowali 9 sierpnia – Czech oddał trzy niemierzone rzuty i ostatecznie nie został sklasyfikowany[64], a czempionem Starego Kontynentu został, czwarty raz w karierze, Steve Backley[4]. Po nieudanych mistrzostwach Železný nie wystartował już w żadnych zawodach do końca sezonu[24].

24 maja 2003 roku na tradycyjnym mityngu rzutowym Erdgas Werfertage w Halle w Niemczech rozpoczął sezon wygrywając zawody z wynikiem 87,92[24][65]. Później zwyciężył między innymi w Ostrawie[24], a także na mityngu cyklu Golden League w Paryżu[66]. W połowie sierpnia wygrał jeszcze zawody w Zurychu[67], a następny start miał w końcu miesiąca na mistrzostwach świata. Eliminacje, podczas czempionatu, odbyły się w piątek 29 sierpnia[68]. Ustalone na poziomie 81 metrów minimum kwalifikacyjne Czech osiągnął rzucając w pierwszej próbie na odległość 82,88 – ostatecznie do finału awansował z drugim wynikiem (lepszy miał Boris Henry – 83,43)[68]. Oszczepnicy o medale na Stade de France rywalizowali w niedzielę 31 sierpnia[68]. Od pierwszej kolejki, po rzucie na odległość 85,44 prowadził Rosjanin Siergiej Makarow[68]. Železný swój najlepszy rzut oddał w trzeciej kolejce gdy posłał oszczep na odległość 84,09[68] – wynik ten pozwolił czeskiemu lekkoatlecie na zajęcie ostatecznie czwartego miejsca w konkursie[69]. Pierwsza trójka zawodów pozostawała niezmienna od pierwszej kolejki – złoto zdobył Makarow, srebro wywalczył Estończyk Andrus Värnik z rezultatem 85,17, a brąz przypadł reprezentantowi Niemiec Borisowi Henriemu, który rzucł 84,74[3][68][69]. W ostatnim starcie sezonu Czech był drugi w światowym finale lekkoatletycznym[70].

Sezon olimpijski 2004 Czech zaczął od startu w Dosze, gdzie podczas Qatar Athletic Super Grand Prix zajął czwarte miejsce z wynikiem 77,46[71]. 8 czerwca w Ostrawie uzyskał swój najlepszy rezultat w sezonie rzucająć na odległość 86,12[24]. W ostatnim starcie w 2004 był trzeci w finale IAAF w Monako[70].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2004

[edytuj | edytuj kod]

Eliminacyjny konkurs rzutu oszczepem na igrzyskach olimpijskich w Atenach rozegrano 26 sierpnia[72]. W swoim pierwszym rzucie Czech osiągnął odległość 81,18 (minimum kwalifikacyjne wynosiło 81 metrów) i z dziewiątym rezultatem awansował do finału[72]. Kwalifikacje wygrał Breaux Greer z USA, który opuścił stadion kulejąc[72][73]. Finałowe zmagania oszczepników odbyły się 28 sierpnia[74]. Po pierwszej serii rzutów Železný zajmował z wynikiem 76,77 dziewiątą lokatę[75]. W drugiej kolejce Czech poprawił swój wynik rzucając 79,98 jednak i tak spadł na dziesiątą lokatę[75], a w trzeciej próbie uzyskał rezultat 80,59, który pozwolił mu zająć dziewiątą pozycję[12], ale nie dał awansu do wąskiego finału[74][75]. Medale w Atenach zdobyli Andreas Thorkildsen (złoto), Vadims Vasiļevskis (srebro) oraz Siergiej Makarow (brąz)[2][74][75].

2005–2006

[edytuj | edytuj kod]

Po ateńskich igrzyskach w roku 2005 Železný nie był w najwyższej formie[24]. 17 lipca wygrał zawody w Salonikach osiągając wynik 83,43[76]. Czech startował później w Oslo (piąta lokata) oraz w Zurychu (czwarte miejsce)[24]. 28 sierpnia wygrał mityng w Rieti, a 10 września w Monako zajął czwartą pozycję w światowym finale lekkoatletycznym uzyskując najlepszy wynik w sezonie – 83,98[24][77].

Ostatnim sezonem w karierze czeskiego lekkoatlety był rok 2006[78]. Na początku maja był drugi w Dosze, osiągając jednocześnie najlepszy wynik w sezonie – 86,07[24][79]. Później startował w Ostrawie i Sztokholmie zajmując odpowiednio trzecie i drugie miejsce[24]. Najważniejszymi zawodami w sezonie były rozgrywane w szwedzkim Göteborgu mistrzostwa Europy, przed którymi Czech z wynikiem uzyskanym w Katarze zajmował na listach europejskich piąte miejsce[5][80]. Eliminacje podczas czempionatu odbyły się w poniedziałek 7 sierpnia[80]. Železný awans do finału zapewnił sobie rzutem na odległość 80,60, który oddał w pierwszej serii[80]. W finale, rozegranym 9 sierpnia, Czech już w pierwszej kolejce osiągnął swój najlepszy wynik – 85,92 – i zajmował w konkursie drugie miejsce za Finem Tero Pitkämäkim[80]. Wszystkie pozostałe próby Železný miał przekroczone[17][80], a rzutem w ostatniej kolejce na odległość 88,78 pierwszy w karierze tytuł mistrza Starego Kontynentu zapewnił sobie Andreas Thorkildsen[5]. Ostatecznie Czech zajął trzecie miejsce, zdobył drugi w karierze brąz mistrzostw Europy – w dniu finału miał już 40 lat i 42 dni[1]. Uzyskany przez Železnego wynik w finale europejskiego czempionatu jest aktualnym rekordem świata weteranów w kategorii sportowców powyżej 40 roku życia[81]. Po mistrzostwach zajął siódmą lokatę w zawodach Weltklasse Zürich[82] oraz był szósty w światowym finale lekkoatletycznym[83]. Ostatni raz w karierze wystąpił podczas pokazowych zawodów w swoim rodzinnym mieście – Mladej Boleslavi – 19 września[16][24]. Oszczepnik wygrał wówczas z wynikiem 82,19 osiągając ten rezultat w swoim ostatnim w karierze rzucie (seria: 81,92 – X – 81,99 – 82,19), który oddał o godzinie 17:53 czasu środkowoeuropejskiego[16][84]. Czech planował ostatni start podczas mityngu w Jokohamie, jednak silny ból ścięgna achillesa zmusił go do odwołania tego występu[16].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 wybrany został Lekkoatletą roku IAAF[85]. W organizowanym od 1993 roku przez European Athletics plebiscycie European Athlete of the Year Trophy zwyciężył w 1996 oraz 2000 roku[86]. Jan Železný był wybierany najlepszym lekkoatletą Czech w 1993, 1994, 1995, 1996, 2000 oraz 2001 roku, a w 1991 został najlepszym lekkoatletą Czechosłowacji[23]. Po sezonie 2012 znalazł się w gronie 51 europejskich trenerów uhonorowanych przez European Athletics nagrodą European Atletics Coaching Awards[87].

Po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

Od 1999 związany jest z Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim[23]. Od 2010 Železný pełni funkcję dyrektora mityngu Zlatá Tretra w Ostrawie[88]. Jest trenerem oszczepników, a wśród jego podopiecznych znajdują się reprezentanci Czech: mistrzyni olimpijska Barbora Špotáková[89], Petr Frydrych[90] – aktualny młodzieżowy rekordzista Czech i posiadacz trzeciego w historii czeskiej lekkoatletyki wyniku w rzucie oszczepem (88,23)[91] oraz Vítězslav Veselý mistrz Europy z 2012 roku[92]. W 2011 oraz 2012 został wybrany lekkoatletycznym trenerem roku w Czechach[93][94]. W 2011 dołączył do grona trenerów utytułowanego fińskiego oszczepnika Tero Pitkämäkiego[95].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zawody Miejsce Pozycja Rezultat Źródło
1983 Mistrzostwa Europy juniorów Austria Schwechat 6. miejsce 71,26[96] [25]
1985 Mistrzostwa Europy juniorów Chociebuż 4. miejsce 75,10[96] [26]
1986 Mistrzostwa Europy Stuttgart el. – 18. miejsce 75,90 [27]
1987 Finał A pucharu Europy Czechosłowacja Praga 3. miejsce 81,18 [28]
1987 Mistrzostwa świata Włochy Rzym 3. miejsce 82,20 [3][30]
1987 Finał Grand Prix IAAF Belgia Bruksela 3. miejsce 79,26 [7]
1988 Igrzyska olimpijskie Korea Południowa Seul 2. miejsce 84,12 [2]
1989 Finał A pucharu Europy Wielka Brytania Gateshead 2. miejsce 79,44 [28]
1990 Mistrzostwa Europy Split el. – 13. miejsce 77,64 [33]
1991 Finał A pucharu Europy Niemcy Frankfurt nad Menem 1. miejsce 82,84 [28]
1991 Mistrzostwa świata Japonia Tokio el. – 18. miejsce 76,26 [3][34]
1991 Finał Grand Prix IAAF Hiszpania Barcelona 1. miejsce 87,76 [7]
1992 Igrzyska olimpijskie Hiszpania Barcelona 1. miejsce 89,66 [2]
1992 Puchar świata Kuba Hawana 1. miejsce 88,26 [6]
1993 Superliga pucharu Europy Włochy Rzym 1. miejsce 89,84 [28]
1993 Mistrzostwa świata Niemcy Stuttgart 1. miejsce 85,98 [3][38]
1993 Finał Grand Prix IAAF Wielka Brytania Londyn 1. miejsce 88,28 [7]
1994 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 3. miejsce 82,58 [4]
1995 Mistrzostwa świata Szwecja Göteborg 1. miejsce 89,58 [3][43]
1995 Finał Grand Prix IAAF Monako Monako 1. miejsce 92,28 [7]
1996 Igrzyska olimpijskie Stany Zjednoczone Atlanta 1. miejsce 88,16 [2]
1997 Mistrzostwa świata Grecja Ateny 9. miejsce 82,04 [50]
1997 Finał Grand Prix IAAF Japonia Fukuoka 1. miejsce 89,58 [7]
1999 Mistrzostwa świata Hiszpania Sewilla 3. miejsce 87,67 [3][56]
1999 Finał Grand Prix IAAF Niemcy Monachium 2. miejsce 87,71 [7]
2000 Igrzyska olimpijskie Australia Sydney 1. miejsce 90,17 [2]
2001 Mistrzostwa świata Kanada Edmonton 1. miejsce 92,80 [3][61]
2001 Igrzyska Dobrej Woli Australia Brisbane 1. miejsce 87,52 [63]
2001 Finał Grand Prix IAAF Australia Melbourne 1. miejsce 88,98 [7]
2002 Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium – NM[97] [64]
2003 Mistrzostwa świata Francja Paryż 4. miejsce 84,09 [69]
2003 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako Monako 2. miejsce 84,33 [70]
2004 Igrzyska olimpijskie Grecja Ateny 9. miejsce 80,59 [1]
2004 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako Monako 3. miejsce 82,01 [70]
2005 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako Monako 4. miejsce 83,98 [77]
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 3. miejsce 85,92 [5][80]
2006 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 6. miejsce 81,61 [83]

10 najlepszych rezultatów

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Data Miejsce
98,48 WR 1996-05-25 25 maja 1996(dts) Niemcy Jena
95,66 1993-08-29 29 sierpnia 1993(dts) Wielka Brytania Sheffield
95,54 1993-04-06 6 kwietnia 1993(dts) Południowa Afryka Polokwane
94,64 1996-05-31 31 maja 1996(dts) Czechy Ostrawa
94,02 1997-03-26 26 marca 1997(dts) Południowa Afryka Stellenbosch
92,80 2001-08-12 12 sierpnia 2001(dts) Kanada Edmonton
92,42 1997-05-28 28 maja 1997(dts) Czechy Ostrawa
92,28 1995-09-09 9 września 1995(dts) Monako Monako
92,12 1995-08-27 27 sierpnia 1995(dts) Wielka Brytania Londyn
92,12 1995-09-15 15 września 1995(dts) Japonia Tokio

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Jan Železný [online], olympedia.org [dostęp 2022-10-23] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Olympic Games (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r IAAF World Championships in Athletics [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  4. ↑ a b c d e f European Championships (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  5. ↑ a b c d EC Göteborg SWE 7 – 13 August / 19th European Championships, Ullevi Stadium – Javelin Throw Men [online], tilastopaja.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  6. ↑ a b c IAAF World Cup in Athletics [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k IAAF Grand Prix Final [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  8. ↑ a b c d e f World Record Progress – Javelin Throw Men [online], tilastopaja.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  9. ↑ Area Outdoor Records – Men – EUROPE [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  10. ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007.
  11. ↑ Jan Zelezny Supreme javelin champion [online], olympic.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  12. ↑ a b c d The Only Three-Time Javelin Winner [online], beijing2008.cn [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-26] (ang.).
  13. ↑ Olympic Games, National Stadium – „Bird’s Nest” Beijing CHN 15 – 24 August 2008 [online], tilastopaja.org [dostęp 2010-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-23] (ang.).
  14. ↑ Javelin Throw All Time [online], iaaf.org [dostęp 2016-06-15] (ang.).
  15. ↑ a b Jan Żelezny [online], znanisportowcy.pl [dostęp 2010-10-22] (pol.).
  16. ↑ a b c d Alfons Juck, Zelezny’s last spear lands at 82.19 metres [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-04] (ang.).
  17. ↑ a b c d e Ian Willoughby, Javelin legend Jan Zelezny, 40, wins medal in dream farewell in Gothenburg [online], radio.cz [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  18. ↑ a b c Karoline Kempf, Nejat Kok, Till Luft, Tamara Paul, Hans-Gunter Sauerbrey: European Athletics Yearbook 96-97. Darmstadt: European Athletics Association, 1997, s. 35–37.
  19. ↑ a b c Czechosovakian Championships [online], gbratletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  20. ↑ a b c Czech Championships [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  21. ↑ Odznaczeni Medalem za Zasługi (od 1994) [online], Pražský hrad (www.hrad.cz) [dostęp 2010-08-03] (cz.).
  22. ↑ David Miller: Historia igrzysk olimpijskich i MKOl Od Aten do Pekinu 1894 – 2008. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2008, s. 497. ISBN 978-83-7510-279-6.
  23. ↑ a b c Mr Jan Zelezny [online], olympic.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  24. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av Asko Koski, Jan Zelezny, CZE 16.6.1966 [online], kolumbus.fi [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  25. ↑ a b European Junior Championships 1983. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  26. ↑ a b European Junior Championships 1985. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  27. ↑ a b XIV European Athletics Championships in STUTTGART GER 1986 – Javelin Men [online], koti.welho.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-19] (ang.).
  28. ↑ a b c d e f g h European Cup A Final and Super League (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  29. ↑ 1987 IAAF World Championships in Athletics – Results – JAVELIN THROW – Men – Qualification [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-18] (ang.).
  30. ↑ a b 1987 IAAF World Championships in Athletics – Results – JAVELIN THROW – Men – Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-25] (ang.).
  31. ↑ Athletics at the 1988 Seoul Summer Games: Men’s Javelin Throw Qualifying Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-18] (ang.).
  32. ↑ a b c Athletics at the 1988 Seoul Summer Games: Men’s Javelin Throw Final Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  33. ↑ a b XV European Athletics Championships in SPLIT YUG 1990 – Javelin Men [online], koti.welho.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-19] (ang.).
  34. ↑ a b 1991 IAAF World Championships in Athletics – Results – JAVELIN THROW – Men – Qualification [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-28] (ang.).
  35. ↑ a b Athletics at the 1992 Barcelona Summer Games: Men’s Javelin Throw Qualifying Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-18] (ang.).
  36. ↑ Athletics at the 1992 Barcelona Summer Games: Men’s Javelin Throw Final Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  37. ↑ 1993 IAAF World Championships in Athletics – Results – JAVELIN THROW – Men – Qualification [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  38. ↑ a b 1993 IAAF World Championships in Athletics – Results – JAVELIN THROW – Men – Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-28] (ang.).
  39. ↑ World Records Set in Britain [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-24] (ang.).
  40. ↑ Andrzej Szaniawski i Izydor Wiejak, Z dziejów lubelskiej lekkoatletyki (19) [online], lublin.gazeta.pl [dostęp 2010-10-23] (pol.).
  41. ↑ XVI European Athletics Championships in HELSINKI FIN 1994 – Javelin Men [online], koti.welho.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-19] (ang.).
  42. ↑ a b c Todor Krastev, Men Javelin World Championship 1995 Goteborg (SWE) [online], todor66.com [dostęp 2010-08-23] (ang.).
  43. ↑ a b c 1995 IAAF World Championships in Athletics – Results – JAVELIN THROW – Men – Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-08-08] (ang.).
  44. ↑ Roberto Quercetani, Giuseppe Mappa: Men’s All TIme World List. Monako: IAAF, 1998.
  45. ↑ Present-day celebrites – Jan Železný [online], czech.cz [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  46. ↑ a b Athletics at the 1996 Atlanta Summer Games: Men’s Javelin Throw Qualifying Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  47. ↑ a b c d Athletics at the 1996 Atlanta Summer Games: Men’s Javelin Throw Final Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  48. ↑ Official Results – JAVELIN THROW – Men – Qualification [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-03] (ang.).
  49. ↑ a b Todor Krastev, Men Javelin World Championship 1997 Athens (GRE) [online], todor66.com [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  50. ↑ a b 1997 IAAF World Championships in Athletics – Official Results – JAVELIN THROW – Men – Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-27] (ang.).
  51. ↑ Lekkoatletyka w 1998. Sportpress, 1999, s. 8. ISBN 83-910012-1-0.
  52. ↑ Jan Zelezny – all-time great [online], sportinglife.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2001-06-17] (ang.).
  53. ↑ Matti Rasilainen, XVII European Athletics Championships in BUDAPEST HUN 1998 – Javelin Men [online], koti.welho.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-19] (ang.).
  54. ↑ 7th IAAF World Championships in Athletics [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-15] (ang.).
  55. ↑ a b c Todor Krastev, Men Javelin World Championship 1999 Sevilla (ESP) [online], todor66.com [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  56. ↑ a b c 1999 IAAF World Championships in Athletics – Official Results – JAVELIN THROW – Men – Final [online] [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-10] (ang.).
  57. ↑ a b Athletics at the 2000 Sydney Summer Games: Men’s Javelin Throw Qualifying Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  58. ↑ a b c Athletics at the 2000 Sydney Summer Games: Men’s Javelin Throw Final Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  59. ↑ 2001 IAAF World Championships in Athletics – Official Results – JAVELIN THROW – Men – Qualification [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
  60. ↑ a b c Todor Krastev, Men Javelin World Championship 2001 Edmonton (CAN) [online], todor66.com [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  61. ↑ a b c 2001 IAAF World Championships in Athletics – Official Results – JAVELIN THROW – Men – Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-28] (ang.).
  62. ↑ Mirosław Łuniewski, Weterani lepsi od Polaków [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-09] (pol.).
  63. ↑ a b Goodwill Games [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  64. ↑ a b c Matti Rasilainen, XVIII European Athletics Championships in MÜNCHEN GER 2002 – Javelin Men [online], koti.welho.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-19] (ang.).
  65. ↑ Hallesche Leichtathletik-Freunde Hallesche Werfertage 2003 am 24./25.05.2003 in Halle – Sportzentrum Brandberge [online], hallesche-werertage.de [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (niem.).
  66. ↑ Gaz de France Paris Saint-Denis (Paris Saint-Denis, 04 Jul 2003) – Javelin Men [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  67. ↑ Weltklasse Zürich (Zürich, 15 Aug 2003) – Javelin Men [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  68. ↑ a b c d e f Todor Krastev, Men Javelin World Championship 2003 Paris (FRA) [online], todor66.com [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  69. ↑ a b c 2003 IAAF World Championships in Athletics – Javelin Throw – M Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-29] (ang.).
  70. ↑ a b c d IAAF World Athletics Final [online], gbrathletics [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  71. ↑ Qatar Athletic Super Grand Prix (Doha, 14 May 2004) – Javelin Men [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  72. ↑ a b c Athletics at the 2004 Athina Summer Games: Men’s Javelin Throw Qualifying Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-01] (ang.).
  73. ↑ 2004 Summer Olympic – Men’s Javelin Throw – Qualification Round [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  74. ↑ a b c Olympic Games 2004 – Javelin Throw – M Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-08-07] (ang.).
  75. ↑ a b c d Athletics at the 2004 Athina Summer Games: Men’s Javelin Throw Final Round [online], sports-reference.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-16] (ang.).
  76. ↑ Thessaloníki 2005 – Javelin Men [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  77. ↑ a b 2005 World Athletics Final – Javelin Throw – M Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  78. ↑ Zelezny officially announces that he will retire at end of 2006 [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2006-04-26] (ang.).
  79. ↑ Qatar IAAF Super Tour 2006 – Javelin Men [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  80. ↑ a b c d e f Matti Rasilainen, XIX European Athletics Championships in GÖTEBORG SWE 2006 – Javelin Men [online], koti.welho.com [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-26] (ang.).
  81. ↑ Records Outdoor Men [online], world-masters-athletics.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  82. ↑ Weltklasse Zürich (Zürich, 18 Aug 2006) – Javelin Men [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  83. ↑ a b 2006 World Athletics Final – Javelin Throw – M Final [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] (ang.).
  84. ↑ Mladá Boleslav CZE 19 September 2006 [online], tilastopaja.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-08] (ang.).
  85. ↑ The International Athletic Foundation [online], iaaf.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-09] (ang.).
  86. ↑ Janusz Rozum, Lekkoatleta Europy '10: 1. Lemaitre, 8. Małachowski, 9. Lewandowski [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-08] (pol.).
  87. ↑ „Inside Track”, 2/2012 October. Baar (Szwajcaria): European Athletics. (ang.). 
  88. ↑ 49th Ostrava Golden Spike [online], euromeetings.org [dostęp 2010-10-24] (ang.).
  89. ↑ Jörg Wenig, Spotakova: Zelezny’s Olympic triple is the next goal [online], iaaf.org [dostęp 2012-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-14] (ang.).
  90. ↑ 20. Mistrzostwa Europy, 27.07-01.08 Barcelona. „Magazyn lekkoatletyczny”, s. 10, wrzesień – październik 2010. Kobyłka: Lama Production. ISSN 2081-8939. 
  91. ↑ Frydrych brings back happy memories for Czech Javelin fans [online], european-athletics.org [dostęp 2010-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-29] (ang.).
  92. ↑ Czech javelin star Veselý throws world-leading 88.11m in Oslo [online], European Athletics [dostęp 2012-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (ang.).
  93. ↑ Vláda Špotákové nad českou atletikou pokračuje [online], atletika.cz [dostęp 2011-11-06] (cz.).
  94. ↑ Michal Procházka, Potvrzeno. Atletickou královnou nadále Špotáková [online], atletika.cz [dostęp 2012-11-11] (cz.).
  95. ↑ Jan Zelezny Pitkämäen valmennustiimiin [online], yle.fi [dostęp 2011-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-29] (fiń.).
  96. ↑ a b Stary model oszczepu.
  97. ↑ Żadna z prób nie została uznana za ważną.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Medaliści olimpijscy w rzucie oszczepem
Złoto
Srebro
Brąz

Mistrzowie świata w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie Pucharu Interkontynentalnego IAAF w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

Lekkoatleta roku World Athletics
Europejski lekkoatleta roku
Występ roku w rzucie oszczepem
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Železný_(sportowiec)&oldid=75208542”