Przejdź do zawartości

Konkurs Piosenki Eurowizji 1999

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Piosenki Eurowizji 1999
Informacje ogólne
Finał

29 maja 1999

Miejsce

Międzynarodowe Centrum Kongresowe,
Jerozolima (Izrael)

Nadawca

Israel Broadcasting Authority (IBA)

Prowadzący

Dafna Dekel
Sigal Szachamon
Jigga’el Rawid

Informacje dodatkowe
Reżyser

Hagai Mautner

Kierownik wykonawczy

Christine Marchal-Ortiz

Producent wykonawczy

Amnon Barkai

Występ interwałowy

Dana International – „Free”

Uczestnicy
Powrót

 Austria
 Bośnia i Hercegowina
 Dania
 Islandia
 Litwa

Rezygnacja

 Grecja
 Finlandia
Macedonia Północna Macedonia
 Rumunia
 Słowacja
 Szwajcaria
 Węgry

Łącznie

23 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca

 Szwecja

Reprezentant

Charlotte Nilsson

Piosenka

Take Me to Your Heaven

Muzyka

Lars Diedricson

Tekst

Gert Lengstrand, Marcos Ubeda

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1998 2000 ►

44. Konkurs Piosenki Eurowizji 1999 został rozegrany 29 maja w audytorium Menachema Ussyszkina w Międzynarodowym Centrum Kongresowym w Jerozolimie.

Koncert poprowadzili: Jigga’el Rawid, Dafna Dekel i Sigal Szachamon. Finał konkursu wygrała Charlotte Nilsson, reprezentantka Szwecji z piosenką „Take Me to Your Heaven”, za którą zdobyła łącznie 163 punkty.

Lokalizacja

[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowe Centrum Kongresowe w Jerozolimie, miejsce organizacji konkursu.

Dzięki zwycięstwu Dany International w finale konkursu w 1998 prawo do organizacji Eurowizji 1999 otrzymała izraelska telewizja IBA. Początkowo spekulowano, że konkurs nie odbędzie się w Izraelu, ale na Malcie lub w Wielkiej Brytanii, czyli do krajów z podium konkursu w 1998. Izraelski rząd obawiał się bowiem zbyt wysokich kosztów organizacji widowiska oraz reakcji ortodoksyjnych Żydów, którzy mogliby powstrzymać laureatkę zeszłorocznego konkursu Danę International od przyjazdu na finał konkursu. Ostatecznie konkurs rozegrano w Izraelu[1].

Przebieg konkursu

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 po raz pierwszy wydana została składanka zawierająca prawie wszystkie konkursowe piosenki. Na krążku zabrakło utworów z Polski, Cypru, Holandii i Wielkiej Brytanii. W przeciwieństwie do płyt wydawanych w kolejnych latach, ta z 1999 nie została oficjalne wydana pod szyldem EBU[1].

Po ogłoszeniu wyników konkursu na scenie pojawili się wszyscy uczestnicy, którzy wspólnie zaśpiewali angielską wersję piosenki „Hallelujah”, z którą reprezentanci Izraela, Gali Atari i zespół Milk and Honey wygrali konkurs w 1979. Występ był hołdem dla ofiar wojny w Kosowie po zbombardowaniu, które wysadziło kosowskie nadajniki telewizyjne w powietrze[1].

Zmiana zasad

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 EBU zmieniła kilka punktów konkursowego regulaminu. Podczas 44. konkursu uczestnicy mogli śpiewać piosenki w innym języku niż ojczysty. W tym samym roku wszystkie delegacje wykorzystały możliwość skorzystania z podkładu muzycznego zamiast akompaniamentu orkiestry „na żywo”, co spotkało się z krytyką ze strony wielu widzów konkursu, w tym m.in. trzykrotnego zwycięzcy Eurowizji, Johnnym Loganem, który opisał konkurs jako „karaoke[1].

Począwszy od 2000, cztery kraje wnoszące największy wkład finansowy do EBU (tj. Niemcy, Hiszpania, Francja i Wielka Brytania) miały zapewniony udział w finale kolejnych konkursów, niezależnie od wyników krajowych reprezentacji w poprzednich latach[1].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

Przed rozegraniem finału konkursu zdyskwalifikowane zostały dwie piosenki: utwór zespołu Hari Mata Hari z Bośni i Hercegowiny, który został zaprezentowany w Finlandii kilka lat wcześniej, a także propozycję niemieckiej reprezentantki Corinny May, która została zaśpiewna przez innego wykonawcę w 1997[1].

Chorwacki występ wywołał małe oburzenie w norweskiej delegacji, z powodu syntetyzowanego męskiego wokalu użytego w ścieżce dźwiękowej podczas prezentacji Doris Dragović. W konsekwencji EBU odjęła Chorwacji 1/3 zdobytych w finale punktów[1]. Nie dotyczyło to jednak pozycji finałowej w konkursie, a jedynie o ranking krajów, które mogą uczestniczyć w następnych konkursach (Chorwacja uczestniczyła jednak we wszystkich następnych konkursach, gdzie ten ranking był stosowany, tj. 2000-2003)

Podczas występu interwałowego wystąpiła Dana International, która zaprezentowała swoją interpretację piosenki Steviego Wondera „Free”. Ze względu na słowa piosenki, występ wywołał wiele kontrowersji w Izraelu. Piosenkarka pojawiła się również na koniec konkursu, by wręczyć statuetkę zwyciężczyni, Charlotte Nilsson. Po tym, jak udawała, że trofeum jest za ciężkie do uniesienia, upadła na scenę, ciągnąc za sobą kompozytora zwycięskiego utworu. W tym momencie ochrona rzuciła się na nią myśląc, że to atak terrorystyczny[1].

Kraje uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]

W konkursie wzięły udział telewizje publiczne z 23 krajów. Do konkursu po rocznej przerwie powrócili nadawcy z Austrii, Bośni i Hercegowiny, Danii i Islandii. Po pięciu latach absencji do konkursu wróciła również telewizja z Litwy, która z powodu problemów finansowych otrzymała od EBU możliwość stawienia się delegacji dzień później od pozostałych uczestników[1].

Początkowo chęć udziału w konkursie wyraziła też telewizja z Łotwy, jednak ostatecznie wycofała się z występu, dzięki czemu możliwość startu miał nadawca Magyar Televízió z Węgier. Po jego rezygnacji prawo do udziału otrzymała telewizja z Portugalii, która przyjęła zaproszenie[2].

Powracający wykonawcy

[edytuj | edytuj kod]

W 44. Konkursie Piosenki Eurowizji startowało kilku wykonawców, którzy brali udział w konkursie w przeszłości. Reprezentantką Chorwacji była Doris Dragović, przedstawicielka Jugosławii w finale konkursu w 1986. Słowenię ponownie reprezentowała Darja Švajger, uczestniczka konkursu w 1995.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
L.p. Państwo Język Wykonawca Tytuł Miejsce Punkty
1  Litwa żmudzki Aistė Smilgevičiūtė „Strazdas” 20 13
2  Belgia angielski Vanessa Chinitor „Like the Wind” 12 38
3  Hiszpania hiszpański Lydia No quiero escuchar 23 1
4  Chorwacja chorwacki Doris Dragović „Marija Magdalena” 4 118
5  Wielka Brytania angielski Precious „Say It Again” 12 38
6  Słowenia angielski Darja Švajger „For a Thousand Years” 11 50
7  Turcja turecki Tugba Önal i Grup Etnik „Dön artik” 16 21
8  Norwegia angielski Stig Van Eijk „Living My Life Without You” 14 35
9  Dania angielski Trine Jepsen i Michael Teschl „This Time I Mean It” 8 71
10  Francja francuski Nayah „Je veux donner ma voix” 19 14
11  Holandia angielski Marlayne „One Good Reason” 8 71
12  Polska polski Mietek Szcześniak Przytul mnie mocno 18 17
13  Islandia angielski Selma „All Out of Luck” 2 146
14  Cypr grecki Marlain „Tha'ne erotas” 22 2
15  Szwecja angielski Charlotte Nilsson Take Me to Your Heaven 1 163
16  Portugalia portugalski Rui Bandeira „Como tudo começou” 21 12
17  Irlandia angielski The Mullans „When You Need Me” 17 18
18  Austria angielski Bobbie Singer „Reflection” 10 65
19  Izrael angielski, hebrajski Eden „Yom huledet (Happy Birthday)” 5 93
20  Malta angielski Times Three „Believe 'n Peace” 15 32
21  Niemcy angielski, niemiecki
hebrajski, turecki
Sürpriz „Reise nach Jerusalem – Kudüs'e seyahat” 3 140
22  Bośnia i Hercegowina bośniacki, francuski Dino Merlin i Béatrice „Putnici” 7 86
23  Estonia angielski Eveline Saumel i Camile „Diamond of Night” 6 90

Tabela punktacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Sposób głosowania:
Czerwony: Televoting
Niebieski: Jury
Głosujący
Suma punktów Litwa Belgia Hiszpania Chorwacja Wielka Brytania Słowenia Turcja Norwegia Dania Francja Holandia Polska Islandia Cypr Szwecja Portugalia Irlandia Austria Izrael Malta Niemcy Bośnia i Hercegowina Estonia
Uczestnicy konkursu Litwa 13 2 5 3 1 2
Belgia 38 4 2 10 2 10 5 5
Hiszpania 1 1
Chorwacja 118 6 5 12 12 8 7 1 7 4 2 1 6 6 8 7 5 10 8 3
Wielka Brytania 38 5 4 5 2 4 1 4 4 8 1
Słowenia 50 10 2 2 12 1 6 12 5
Turcja 21 4 5 12
Norwegia 35 7 6 7 7 5 3
Dania 71 5 5 5 1 12 8 8 3 7 5 2 4 6
Francja 14 2 2 8 2
Holandia 71 4 12 3 8 3 5 7 6 4 2 1 4 6 2 4
Polska 17 7 4 6
Islandia 146 8 8 10 10 10 10 12 7 4 12 12 4 4 2 10 10 3 10
Cypr 2 2
Szwecja 163 3 7 6 12 7 6 12 10 3 8 6 10 6 10 5 6 8 12 2 12 12
Portugalia 12 12
Irlandia 18 12 4 1 1
Austria 65 6 7 4 6 3 2 3 8 1 7 5 5 8
Izrael 93 3 8 8 1 3 2 2 10 4 10 1 10 3 8 1 6 7 2 4
Malta 32 6 6 3 1 7 1 7 1
Niemcy 140 10 7 3 1 6 12 3 5 8 12 12 5 2 12 10 12 3 10 7
Bośnia i Hercegowina 86 1 10 10 7 7 8 6 3 5 3 6 12 8
Estonia 90 1 4 1 3 8 5 4 4 5 8 2 10 7 8 3 1 7 6 3

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]