Przejdź do zawartości

Max Verstappen

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Verstappen
Ilustracja
Max Verstappen (2017)
Imię i nazwisko

Max Emilian Verstappen

Państwo

 Holandia

Pochodzenie

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

30 września 1997
Hasselt

Sezon 2024
Seria

Formuła 1

Zespół

Oracle Red Bull Racing

Samochód

Red Bull RB20

Nr startowy

1

Partnerzy

Sergio Pérez

Sukcesy

2014: brąz Europejska Formuła 3
2014: złoto Zandvoort Masters
2019: brąz Formuła 1
2020: brąz Formuła 1
2021: złoto Formuła 1
2022: złoto Formuła 1
2023: złoto Formuła 1

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Max Emilian Verstappen[1] (ur. 30 września 1997 w Hasselt) – holenderski kierowca wyścigowy, trzykrotny mistrz świata Formuły 1.

W wieku 17 lat i 166 dni został najmłodszym kierowcą, który uczestniczył w wyścigu Formuły 1. Jego debiutanckim wyścigiem było Grand Prix Australii 2015 dla Scuderii Toro Rosso. Jest także najmłodszym kierowcą, który zdobył najszybsze okrążenie, miejsce na podium oraz wygrał wyścig Formuły 1.

Verstappen, tak jak większość kierowców zaczął karierę od kartingu, zdobywając kilka tytułów krajowych, dwa tytuły mistrza Europy i tytuł mistrza świata w 2013 roku. Rok później startował w serii Florida Winter Series – tam pięciokrotnie stanął na podium, trzykrotnie startował z pole position i wygrał dwa wyścigi. W tym samym roku startował w Europejskiej Formule 3, dziesięciokrotnie zwyciężając i stając na podium szesnastokrotnie – to dało mu trzecie miejsce, przegrywając w klasyfikacji z Estebanem Oconem i Tomem Blomqvistem.

Od 2015 startuje w Formule 1. Pierwszy sezon spędził w zespole Toro Rosso, który reprezentował także w czterech pierwszych rundach sezonu 2016. Tuż przed Grand Prix Hiszpanii 2016 został awansowany do zespołu Red Bull Racing.

3 września 2023 roku wygrał 10. wyścig Formuły 1 z rzędu bijąc przy tym dotychczasowy rekord Sebastiana Vettela (9 zwycięstw) w liczbie kolejnych zwycięstw w sezonie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karting

[edytuj | edytuj kod]

Verstappen rozpoczął jazdę w kartingu mając 4,5 roku. Swój pierwszy sukces odniósł w 2005 roku, gdzie zajął drugie miejsce w mistrzostwach w belgijskiej prowincji Limburgia, gdzie startował w kategorii Mini Junior[2]. W latach 2006–2008 zdobywał mistrzostwa Belgii startując w serii Rotax Max, w kategorii Minimax, po drodze zdobywając w 2007 tytuł mistrza Holandii[3][4][5], jeżdżąc dla ekipy prowadzonej przez jego ojca. W latach 2008–2009 zdobywał tytuły mistrza Belgii – w 2008 w kategorii Cadet, a rok później – w klasie KF5[6][7], jako kierowca zespołu Team Pex Racing, klienckiej ekipy CRG, w którym także wywalczył tytuł mistrza Flandrii w kartingu w 2009[8].

W 2010 startuje poza granicami Belgii i Holandii, podpisując kontrakt z fabrycznym zespołem CRG – zdobywa drugie miejsce w Pucharze Świata CIK-FIA w klasie KF3, za Alexandrem Albonem[9]. Uczestniczył także w serii WSK World Series, gdzie zwyciężył w klasyfikacji generalnej, wyprzedzając o 33,5 punktu Roberta Vișoiu[10]. W 2011 ponownie zwyciężył w WSK World Series w gokarcie CRG, napędzonym silnikiem Parilla[11]. Rok później Holender został wybrany do programu kierowców Interpid, startując w klasie KF2 i KZ2. Wygrał serię WSK World Series w klasie KF2, wyprzedzając kierowcę fabrycznego zespołu CRG, Felice’a Tiene’a[12]. Bierze również udział w siedemnastej edycji South Garda Winter Cup, zwyciężając w wyścigu, pokonując Dennisa Olsena i Antonio Fuoco[13]. Po roku ogłoszono zakończenie współpracy Interpid z Verstappenem oraz startuje w wyścigu SKUSA SuperNationals w klasie KF2, gdzie zajął 21. miejsce[14]. Potem ogłoszono zakończenie współpracy ekipy z Verstappenem.

W 2013 powrócił do fabrycznego zespołu CRG[15] – wywalczył on Mistrzostwo Europy w klasie KF i KZ. W wieku 15 lat został w Varennes-sur-Allier kartingowym mistrzem świata w klasie KZ1, najwyższej kategorii kartingowej.

Samochody jednomiejscowe

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze doświadczenie Verstappena z samochodem jednomiejscowym miało miejsce 11 października 2013 na torze Pembrey Circuit, gdzie przejechał 160 okrążeń w samochodzie Barazi-Epsilon FR2.0-10, obsługiwanego przez ekipę Manor MP Motorsport[16]. W tym samym roku testował dla pięciu zespołów startujących w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0, w tym też dla ówczesnego mistrza wśród zespołów, Tech 1 Racing[17]. 11 grudnia 2013 testował Dallarę F311, samochód Formuły 3 obsługiwany przez ekipę Motopark Academy. W grudniu 2013 miał miejsce kolejny test w samochodzie Formuły Renault, tym razem na obiekcie Circuito Permanente de Jerez. Testując dla zespołu Josef Kaufmann Racing okazał się szybszy niż kierowcy, którzy startowali już w tej serii, m.in. Steijn Schothorst czy Matt Parry[18]. Na torze Circuit Ricardo Tormo kierowca okazał się szybszy od doświadczonych kierowców, oraz od Tatiany Calderón i Eddiego Cheevera III[19].

16 stycznia 2014 ogłoszono, że Verstappen będzie uczestniczył w serii Florida Winter Series, serii organizowanej przez Ferrari Driver Academy[20]. W dwunastu wyścigach Holender pięciokrotnie stanął podium, trzykrotnie startował z pole position i wygrał dwa wyścigi.

Formuła 3

[edytuj | edytuj kod]
Max Verstappen podczas zawodów Europejskiej Formuły 3 na torze Hockenheimring (2014)

Po występach we Florida Winter Series Holender został kierowcą ekipy Van Amersfoort Racing w Europejskiej Formuły 3, tego samego zespołu, w którym startował jego ojciec. W ciągu 32 wyścigów, w których wystartował, szesnastokrotnie zajmował miejsce na podium, w tym dziesięciokrotnie na jego najwyższym stopniu. Dało mu to w sumie trzecie miejsce, za Estebanem Oconem i Tomem Blomqvistem, chociaż zdobył więcej zwycięstw od francuskiego kierowcy.

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]

12 sierpnia 2014 poinformowano, że Max Verstappen został członkiem Red Bull Junior Team, choć rzekomo też zainteresowani byli Mercedes, Ferrari i Lotus, aby włączyć Holendra do ich programów juniorskich[21]. Sześć dni później ogłoszono, że Verstappen został kierowcą Scuderii Toro Rosso na sezon 2015[22]. Pierwotnie jego kolegą zespołowym miał zostać Daniił Kwiat[22], jednak w wyniku przejścia Sebastiana Vettela do Ferrari, i awansu Rosjanina do Red Bull Racing, ostatecznie drugim kierowcą Toro Rosso został Carlos Sainz Jr.[23]

Pierwszy kontakt Maxa Verstappena z samochodem Formuły 1 miał miejsce 26 sierpnia 2014, testując na torze Rockingham Motor Speedway samochód Red Bull RB7 pomalowany w barwy włoskiego zespołu[24]. Pięć dni później wziął udział w pokazach ulicznych w Rotterdamie – podczas tej imprezy kierowca rozbił swój samochód, biorąc na siebie całą winę[25]. 10 września 2014 odbył test na torze Adria International Raceway samochodem Toro Rosso STR7 – przejechał 148 okrążeń, które pozwoliły mu osiągnąć superlicencję[26].

2014

[edytuj | edytuj kod]

3 października 2014, w wieku 17 lat i 3 dni wziął udział w piątkowym treningu przed wyścigiem o Grand Prix Japonii 2014[27], zastępując Jean-Érika Vergne’a. Został tym samym najmłodszym kierowcą, który wziął udział w weekendzie Grand Prix. Holender uzyskał czas 1:38.157, o 2,696 sekund wolniej od Nico Rosberga z Mercedesa, i zaledwie o 0,443 sekundy wolniejszy od Daniiła Kwiata[28]. Verstappen wziął udział także w piątkowych treningach przed Grand Prix Stanów Zjednoczonych[29] i Grand Prix Brazylii[30], ponownie zastępując Francuza. Ponownie okazał się wolniejszy od rosyjskiego kierowcy, odpowiednio o 0,898 i o 0,104 sekundy[29][30].

Max Verstappen podczas drugiej części sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Malezji 2015

2015

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2015 FIA wprowadziła nowe kryteria przyznawania superlicencji, które weszły od sezonu 2016[31] – kierowca musi mieć skończone osiemnaście lat, musi posiadać prawo jazdy, mieć znajomość przepisów obowiązujących w Formule 1, dwa lata startów w juniorskich seriach bolidów jednomiejscowych oraz standardowo trzysta kilometrów pokonanych za kierownicą konstrukcji wykorzystywanej w Formule 1. Verstappen stał się najmłodszym kierowcą, który brał udział w wyścigu Formuły 1, przystępując do debiutu na rok przed wprowadzeniem planowanych zmian. Holender jako pełnoprawny kierowca najwyższej serii wyścigowej zadebiutował podczas Grand Prix Australii 2015 – w wieku 17 lat i 166 dni pobił rekord Jaime Alguersuariego[32]. W wyścigu jechał na punktowanym miejscu, lecz z rywalizacji odpadł przez awarię silnika Renault[33]. W kolejnym wyścigu, w Malezji zakwalifikował się na szóstej pozycji i zakończył wyścig na siódmym miejscu – w wieku 17 lat i 180 dni został najmłodszym kierowcą, który zdobył punkty w Formule 1.

Podczas Grand Prix Monako Verstappen spowodował kolizję, uderzając w samochód Romaina Grosjeana z Lotusa eliminując siebie z dalszej rywalizacji. Po wyścigu został skrytykowany przez Felipe Massę[a][34] i Felipe Nasra[35] – Verstappen w odpowiedzi na krytykę Massy przypomniał mu incydent z Grand Prix Kanady 2014, gdzie doszło do kolizji Brazylijczyka z Sergio Pérezem, wskazując, że wypadek na torze w Monako wyglądał podobnie jak ten na torze Circuit Gilles Villeneuve[36]. W wyniku kolizji Holender otrzymał karę cofnięcia o pięć pozycji na starcie do Grand Prix Kanady, ponadto otrzymał dwa punkty karne[37]. W całym sezonie Holender uzbierał osiem punktów karnych, najwięcej ze wszystkich kierowców startujących w Formule 1 oprócz punktów zdobytych w Monako, został on ukarany na Węgrzech trzema punktami, za wysoką prędkość za samochodem bezpieczeństwa, i w Abu Zabi, za uzyskanie przewagi wyjeżdżając poza tor i ignorowanie niebieskich flag[38]

Ogółem punktował dziesięciokrotnie, a najlepszy występ zanotował na Węgrzech i w Stanach Zjednoczonych, gdzie zajął czwarte miejsce – w klasyfikacji generalnej został sklasyfikowany na dwunastym miejscu z 49 punktami, lepiej od swojego kolegi zespołowego, który uzyskał 18 punktów i był piętnasty[39]. Po sezonie kierowca odebrał podczas Gali FIA w Teatrze Lido w Paryżu trzy wyróżnienia: dla najlepszego młodego kierowcy, dla osobowości roku oraz za najlepszą akcję roku, którą zostało uznane jego wyprzedzanie z Felipe Nasrem, po zewnętrznej zakrętu Blanchimont podczas wyścigu w Belgii[40].

Max Verstappen celebrujący zwycięstwo w wyścigu o Grand Prix Hiszpanii 2016

2016

[edytuj | edytuj kod]

Zarówno Verstappen, jak i Sainz pozostali w składzie kierowców Toro Rosso na sezon 2016. Do wyścigu w Australii zakwalifikował się na szóstym miejscu, jednak w wyścigu wyraził w komunikatach radiowych swoje niezadowolenie z decyzji o wcześniejszym zjeździe Sainza do alei serwisowej, później domagał się, aby Sainz otrzymał polecenie, by przepuścić Holendra – Hiszpan nie przepuścił Verstappena, który ostatecznie zakończył rywalizację na dziesiątej pozycji[41]. W kolejnych dwóch wyścigach, w Bahrajnie i Chinach zdobywał punkty, zajmując odpowiednio szóste i ósme miejsce. Wyścigu w Rosji nie ukończył ze względu na awarię jednostki napędowej[42].

Po rundzie na torze Sochi Autodrom ogłoszono, że Max Verstappen od Grand Prix Hiszpanii będzie kierowcą Red Bull Racing, zamieniając się miejscami z Daniiłem Kwiatem[43]. Do wyścigu na torze Circuit de Barcelona-Catalunya zakwalifikował się na czwartej pozycji, za Nico Rosbergiem i Lewisem Hamiltonem i swoim kolegą zespołowym, Danielem Ricciardo. W wyścigu wykorzystał moment kolizji kierowców niemieckiego producenta, również strategię, gdyż dwukrotnie znalazł się w alei serwisowej, o jeden mniej niż Ricciardo, ponadto na ostatnich okrążeniach rywalizował zaciekle z Räikkönenem, wychodząc z tego pojedynku zwycięsko. W ostatecznym rozrachunku Holender wyprzedził o 0,616 sekund fińskiego kierowcę, a podium uzupełnił Sebastian Vettel, który stracił 5,581 sekund do Verstappena. Tym samym, w wieku 18 lat i 228 dni został najmłodszym kierowcą, który wygrał wyścig Formuły 1, prowadził wyścig i najmłodszym kierowcą, który stanął na podium wyścigu[44]. Został także pierwszym holenderskim kierowcą, który wygrał wyścig Formuły 1. W pierwszych ośmiu wyścigach dla Red Bulla sześciokrotnie znajdował się w czołowej piątce wyścigu, zdobywając cztery miejsca na podium.

Podczas wyścigu o Grand Prix Belgii doszło do kontaktu, pomiędzy nim a kierowcami Ferrari, wobec czego Vettel obrócił swój samochód, a Räikkönen i Verstappen zjechali na pit stop celem wymiany uszkodzonych elementów. Następnie kierowca swoim defensywnym i agresywnym stylem jazdy przyblokował Fina na prostej Kemmel, przez co Räikkönen stwierdził, że Holender „zamierza spowodować ogromny wypadek prędzej czy później”[45][46], natomiast szef austriackiej ekipy, Christian Horner stwierdził, że jazda Verstappena była „na krawędzi”, ale zgodnie z zasadami[47]. 2 września, Charlie Whiting wezwał kierowcę do dyskusji na temat jego stylu jazdy, dając mu delikatne ostrzeżenie[48]. Po Grand Prix Japonii, gdzie holenderski kierowca w wyniku wejścia w zakręt odbił się w lewo i zmusił Lewisa Hamiltona do ucieczki poza tor, FIA postanowiła doprecyzować przepisy dot. zmiany toru jazdy na dohamowaniach[49]. Reprezentant Red Bulla powiedział wówczas, że skargi kierowców są dla niego „śmieszne”, ponadto uznał, że przepisy faworyzują atakującego[49].

W czasie wyścigu, w Brazylii kierowca po fatalnej decyzji zespołu o założeniu opon przejściowych, w momencie kiedy deszcz coraz mocniej padał szybko nadrabiał straty do innych kierowców, i ostatecznie ukończył wyścig na trzeciej pozycji – jego występ został doceniony m.in. przez Toto Wolffa[50], Niki Laudę[51] i ojca kierowcy, Josa Verstappena[51], a Christian Horner stwierdził, że „jest jednym z najlepszych kierowców, jakiego widział w Formule 1"[52]. Jednakże został skrytykowany przez Vettela, który twierdził, że Verstappen na zakręcie Juncao zepchnął go poza tor, i dzięki temu zyskał przewagę, jednak stewardzi nie podzielili zdania Vettela[53]. Podczas wyścigu wykonał również najszybsze okrążenie, zostając najmłodszym kierowcą, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu, mając 19 lat i 44 dni. Ostatecznie, w całym sezonie uzbierał 204 punkty i został sklasyfikowany na piątej pozycji[54]. W całym roku odebrał trzy nagrody – Trofeum Lorenzo Bandiniego[55] oraz dwa wyróżnienia na Gali FIA w Wiedniu – za osobowość roku i najlepszą akcję roku, którą wybrano wyprzedzenie Nico Rosberga na zakręcie Curva do Sol[56].

Max Verstappen podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii 2017

2017

[edytuj | edytuj kod]

Max Verstappen i Daniel Ricciardo stanowili skład Red Bull Racing w sezonie 2017. W pierwszych czternastu wyścigach, zdołał siedmiokrotnie znaleźć się na punktowanych pozycjach, w tym na najniższym stopniu podium w Chinach. Tyle razy również nie ukończył wyścigów – czterokrotnie z powodu problemów mechanicznych, trzy z powodu kolizji na pierwszych okrążeniach w Hiszpanii, Austrii i Singapurze[57][58][59]. Latem Mercedes próbował podpisać kontrakt z Verstappenem na starty w sezonie 2018, jednak według dyrektora niewykonawczego Nikiego Laudy Red Bull zrobił to wcześniej[60]. Verstappen posiadał kontrakt z Red Bullem ważny do sezonu 2019, który przedłużył w październiku o rok[61].

Podczas Grand Prix Malezji 2017 odniósł swoje drugie zwycięstwo w karierze, a pierwsze w sezonie. W następnej rundzie, w Japonii przegrał z Lewisem Hamiltonem o 1,211 sek. W wyścigu o Grand Prix Stanów Zjednoczonych pierwotnie zajął trzecie miejsce, jednak po wyścigu trzymał pięciosekundową karę za nieprzepisowe ścięcie toru w momencie wyprzedzania Kimiego Räikkönena. Następnie zwyciężył w Grand Prix Meksyku 2017, a w dwóch ostatnich wyścigach sezonu zajmował piąte pozycje. W klasyfikacji kierowców został sklasyfikowany na szóstej pozycji z liczbą 168 punktów[62].

2018

[edytuj | edytuj kod]
Max Verstappen podczas sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Chin 2018

W pierwszych sześciu wyścigach Holedner brał udział w co najmniej jednym incydencie w każdym wyścigu. Do wyścigu o Grand Prix Australii 2018 ruszał z czwartego pola startowego, ale na starcie został wyprzedzony przez Kevina Magnussena. Próbując odzyskać pozycję kilkukrotnie wyjeżdżał zbyt szeroko i uszkodził samochód, a obrót samochodu spowodował, że Verstappen spadał w klasyfikacji wyścigu, lecz ostatecznie udało się ukończyć wyścig na szóstej pozycji[63]. W sesji kwalifikacyjnej do wyścigu w Bahrajnie miał wypadek i ruszał z 15. pola startowego[64]. W wyścigu awansował na punktowaną pozycję, próbując wyprzedzić Lewisa Hamiltona na początku drugiego okrążenia, jednak zderzył się z kierowcą Mercedesa, a następnie przebił koło, które ostatecznie doprowadziło do uszkodzenia zawieszenia, kończąc przedwcześnie wyścig[65].

Do wyścigu w Chinach, Verstappen ruszał z piątego pola i pod koniec pierwszego okrążenia awansował na trzecią pozycję. Razem z Danielem Ricciardo doskonale wykorzystali wyjazd samochodu bezpieczeństwa po wypadku Pierre’a Gasly’ego, ponieważ udało im się zmienić opony na miękkie. Podczas próby wyprzedzenia Sebastiana Vettela w walce o trzecią pozycję, Holender zderzył się z Niemcem, powodując spadek na ósme miejsce, otrzymując dziesięciosekundową karę. Wrócił na czwartą pozycję, jednak kara otrzymana w czasie wyścigu spowodowała spadek na piąte miejsce, natomiast jego kolega zespołowy wygrał wyścig[66]. W Azerbejdżanie, Verstappen został uwikłany w walkę o czwartą pozycję ze swoim partnerem zespołowym. Po wielu zmianach pozycji w czasie eliminacji, Australijczyk uderzył w tył samochodu Holendra podczas próby wyprzedzenia, powodując wycofanie obu samochodów Red Bulla. W Hiszpanii, Verstappen wywalczył pierwsze podium w sezonie, zajmując trzecie miejsce za kierowcami Mercedesa, walcząc z Sebastianem Vettelem. Jednak wyścig również nie był pozbawiony incydentów, ponieważ podczas okresu wirtualnego samochodu bezpieczeństwa, ponieważ uderzył w tył samochodu Lance’a Strolla, powodując niewielkie uszkodzenia przedniego skrzydła[67].

W trzeciej sesji treningowej do Grand Prix Monako, Verstappen uderzył w barierkę, wyjeżdżając z piętnastego zakrętu – ten wypadek bardzo przypominał incydent z tego samego miejsca dwa lata wcześniej. Jego zespół nie był w stanie naprawić samochodu na czas i do wyścigu ruszał z ostatniego pola startowego. Ostatecznie holenderski kierowca ukończył wyścig na dziewiątym miejscu, podczas gdy Ricciardo zwyciężył na ulicach Monte Carlo. Szef Red Bulla, Christian Horner powiedział po wyścigu, że Verstappen musi zmienić swoje podejście do rywalizacji w Formule 1[68]. Po wyścigu w Monako, Verstappen miał 35 punktów i zajmował szóste miejsce, podczas gdy Ricciardo z dwoma zwycięstwami zajmował trzecią pozycję, mając dwa razy więcej punktów od Holendra[69].

W Kanadzie, Verstappen wygrał wszystkie trzy sesje treningowe i zajął trzecie miejsce w kwalifikacjach, będąc gorszym od Vettela o zaledwie 0,2 sekundy. Ostatecznie zajął trzecie miejsce i ustanowił najszybsze okrążenie wyścigu. Kolejny wyścig we Francji przyniósł mu drugie miejsce. W Austrii Holender ruszał z czwartego pola i wyprzedził Räikkönena, później korzystając z wycofania się Valtteriego Bottasa i nieudanej strategii pit-stopów i wycofania się Lewisa Hamiltona, zwyciężył w domowym wyścigu dla Red Bulla[70]. W następnych trzech wyścigach udało mu się jedynie zdobyć czwarte miejsce w Grand Prix Niemiec. Po wyścigu na Węgrzech zbliżył się w klasyfikacji do swojego kolegi zespołowego do trzynastu punktów[71].

W drugiej połowie sezonu, kierowca Red Bulla wyraźnie odżył, zajmując miejsca na podium w wyścigach w Belgii, Singapurze, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Następnie Verstappen wygrał wyścig o Grand Prix Meksyku, wyprzedzając na starcie Hamiltona i Ricciardo[72]. W wyścigu o Grand Prix Brazylii wyprzedził Räikkönena, Vettela, Bottasa i Hamiltona, jądąc po zwycięstwo. Jednak później miał kolizję z dublowanym Esteban Oconem i ostatecznie przegrał z Hamiltonem, zajmując drugą pozycję[73]. Po wyścigu, podczas ważenia kierowców, doszło do przepychanki Holendra z Francuzem, za co Verstappen otrzymał karę dwóch dni prac publicznych na rzecz FIA[74]. Sezon zakończył trzecim miejscem w Abu Zabi. Holenderski kierowca ukończył sezon 2018 na czwartej pozycji z dorobkiem 249 punktów, zdobywając dwa zwycięstwa, jedenaście miejsc na podium i dwa najszybsze okrążenia[75].

2019

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2019, Red Bull Racing zmieniło dostawcę silników na Hondę[76]. Ponadto nowym partnerem zespołowym Verstappena został Pierre Gasly. Do wyścigu w Australii zakwalifikował się na czwartej pozycji, kończąc wyścig o pozycję wyżej, co było pierwszym podium samochodu napędzanego silnikiem Honda od Grand Prix Wielkiej Brytanii 2008[77]. W wyścigu w Bahrajnie był bliski zdobycia po raz drugi z rzędu trzeciego miejsca, jednak wyjazd samochodu bezpieczeństwa uniemożliwił mu wyprzedzenie Charlesa Leclerca, mającego problem z samochodem Ferrari i Holender dojechał na czwartej pozycji[78]. Tę samą lokatę zdobył w dwóch następnych wyścigach, w Chinach i Azerbejdżanie. W Hiszpanii dojechał na trzeciej pozycji. Do wyścigu w Monako zakwalifikował się na trzeciej pozycji. W pit-lane doszło do rywalizacji z Bottasem, a Holender dojechał do mety za Lewisem Hamiltonem, jednak otrzymał karę doliczenia pięciu sekund do końcowego wyniku, przez co spadł na czwartą lokatę[79].

W Kanadzie w drugiej części sesji kwalifikacyjnej, ostatnie okrążenie Verstappena zostało utrudnione przez czerwoną flagę, spowodowaną przez wypadek Kevina Magnussena. To sprawiło, że zajął jedenaste miejsce w kwalifikacjach, kończąc ostatecznie na piątej pozycji. We Francji startował z czwartego pola startowego i na tej samej pozycji ukończył wyścig. W kwalifikacjach do Grand Prix Austrii Verstappen zajął trzecie miejsce, jednak ruszał z drugiego pola, po karze dla Hamiltona. Po starcie spadł na ósme miejsce, awansując w późniejszej części wyścigu na drugą pozycję. Na 69. okrążeniu dogonił Leclerca, spychając Monakijczyka na pobocze, gdzie doszło do drobnego kontaktu. Verstappen wygrał wyścig, co było również pierwszą wygraną samochodu z napędem Hondy od Grand Prix Węgier 2006[80]. Podczas wyścigu o Grand Prix Wielkiej Brytanii został uderzony przez Sebastiana Vettela, wypychając Holendra na żwirowe pobocze. Verstappenowi udało się kontynuować wyścig, kończąc go na piątej pozycji[81].

Max Verstappen podczas Grand Prix Włoch 2019

Wyścig o Grand Prix Niemiec, holenderski kierowca rozpoczął tak jak w Austrii, tracąc kilka miejsc. W połowie wyścigu został liderem wyścigu, po wypadku Hamiltona. Kiedy tor zaczął wysychać Verstappen powiększał przewagę nad rywalami i wygrał po raz drugi w sezonie[82]. W kwalifikacjach do wyścigu na Węgrzech zdobył pierwsze w karierze pole position i prowadził przez większość wyścigu, jednak na ostatnich okrążeniach został wyprzedzony przez Lewisa Hamiltona i ostatecznie Verstappen dojechał drugi. Dobre występy kierowcy Red Bulla spowodowały, że Raymond Vermeulen, menadżer kierowcy i Helmut Marko, doradca Red Bull Racing nie wykluczali, że Verstappen będzie pretendentem w walce o mistrzostwo[83][84].

Przed Grand Prix Belgii, nowym partnerem zespołowym Verstappena został Alexander Albon, dotychczas startujący dla Toro Rosso, do którego trafił ponownie Pierre Gasly[85]. Podczas rundy, Verstappen miał słaby start i zderzył się na pierwszym zakręcie z Kimim Räikkönenem, co spowodowało uszkodzenie zawieszenia i pierwszą w sezonie nieukończoną eliminację[86]. W kwalifikacjach do Grand Prix Włoch nie ustanowił pomiarowego okrążenia, ponieważ w samochodzie Holendra wymieniono silnik i startowałby z końca stawki[87]. Na pierwszym okrążeniu doszło do uszkodzenia przedniego skrzydła, jednak nie miało to później wpływ na wyścig, który ostatecznie ukończył na ósmej pozycji. W wyścigach w Singapurze i Rosji zajmował odpowiednio trzecią i czwartą lokatę. Po kolizji z Charlesem Leclerkiem w Japonii, Holender po raz drugi musiał przedwcześnie zakończyć swój start.

W kwalifikacjach do Grand Prix Meksyku, Verstappen zwyciężył, lecz otrzymał karę cofnięcia o trzy pozycję za ignorowanie żółtych flag po wypadku Valtteriego Bottasa[88]. W wyścigu doszło do kontaktu z fińskim kierowcą, spadając o kilka pozycji, jednak udało mu się ukończyć eliminację na szóstej pozycji[89][90]. W Stanach Zjednoczonych zajął trzecie miejsce. Do rundy w Brazylii ruszał z pole position. W chaotycznym wyścigu dwukrotnie wyprzedził Lewisa Hamiltona o prowadzenie, odnosząc trzecie zwycięstwo w sezonie[91]. Ostatnią eliminację sezonu 2019, czyli Grand Prix Abu Zabi, Verstappen ukończył na drugim miejscu.

W klasyfikacji kierowców, Verstappen zajął trzecie miejsce z 278 punktami, zdobywając trzy zwycięstwa, dziewięć miejsc na podium, dwa pola position i trzy najszybsze okrążenia[92].

2020

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2020, Max Verstappen liczył, że będzie w stanie walczyć o tytuł mistrzowski[93]. Do wyścigu o Grand Prix Austrii ruszał z drugiego pola startowego, jednak nie ukończył go z powodu problemów z samochodem[94]. Przed startem do Grand Prix Węgier, Holender rozbił się w mokrych warunkach, gdy jechał na pola startowe, jednak mechanicy w porę naprawili samochód kierowcy, który ostatecznie dojechał do mety na drugiej pozycji[95].

Verstappen wygrał wyścig o Grand Prix 70-lecia Formuły 1, startując z czwartego pola[96]. W wyścigach o Grand Prix Hiszpanii i Grand Prix Belgii, Verstappen dojeżdżał odpowiednio na drugiej i trzeciej pozycji. Kolejne dwie eliminacje, Grand Prix Włoch i Grand Prix Toskanii, Verstappen nie ukończył – na Monzy, w wyniku problemów z silnikiem na 30. okrążeniu[97], natomiast na torze Mugello najpierw spadł po starcie, z powodu włączenia w jego samochodzie trybu oszczędzania energii, a następnie wpadł w żwirowe pobocze[98]. W dwóch następnych rundach, Grand Prix Rosji i Grand Prix Eifelu staje na drugim stopniu podium. O jedno miejsce niżej dojeżdża w Grand Prix Portugalii. W ostatnich pięciu wyścigach dwukrotnie nie dojechał do mety, był szósty w Turcji, drugi w Grand Prix Bahrajnu i pierwszy na zakończenie sezonu, w Abu Zabi.

W klasyfikacji kierowców, Verstappen zajął trzecie miejsce gromadząc 214 punktów, o dziewięć mniej od drugiego Valtteriego Bottasa z Mercedesa[99].

2021

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2021 rozpoczęło Grand Prix Bahrajnu, które Verstappen zakończył na 2 miejscu, tuż za Lewisem Hamiltonem[100]. W trakcie kolejnych rund nie schodził z podium, wygrywając wyścigi o Grand Prix Emilii-Romanii oraz Grand Prix Monako. Podczas Grand Prix Azerbejdżanu doszło do bardzo poważnego incydentu - na 45. okrążeniu w samochodzie Holendra (prowadzącego do tej pory w wyścigu) pękła opona, co doprowadziło do rozbicia auta i wywołało czerwoną flagę.

Verstappen wygrał kolejne trzy rundy (we Francji[101], Styrii[102] i Austrii[103]), dzięki czemu umocnił swoje prowadzenie w klasyfikacji generalnej nad drugim Hamiltonem. Podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na pierwszym okrążeniu doszło do kolizji pomiędzy startującym z pole position Holendrem, a Lewisem Hamiltonem, goniącym go po starcie z drugiego pola. W wyniku tego zdarzenia Verstappen rozbił się o bandy, a Hamilton otrzymał 10 sekund kary. Podczas następnej rundy, rozgrywanej na Węgrzech, Verstappen zajął 9. miejsce, jadąc autem uszkodzonym w wyniku kolizji na starcie wywołanej przez błąd Valtteriego Bottasa.

Grand Prix Belgii, pierwsza runda po letniej przerwie, zakończyło się skandalem. Na skutek intensywnych opadów deszczu stawka przejechała jedynie trzy okrążenia za samochodem bezpieczeństwa, po czym wyścig przerwano. Ówczesny regulamin stanowił, że jeśli przejechane zostanie mniej niż 75% dystansu wyścigu, przyznana zostanie jedynie połowa punktów i tak też się stało[104]. Podczas Grand Prix Włoch Verstappen i Hamilton zderzyli się ze sobą, na skutek czego obaj kierowcy musieli wycofać się z wyścigu. Za winnego zdarzenia uznano Holendra i nałożono na niego karę trzech miejsc przesunięcia na starcie do kolejnego wyścigu[105].

Kolejne rundy Mistrzostwa Max Verstappen kończył na podium, wygrywając wyścigi o Grand Prix Stanów Zjednoczonych[106] oraz Grand Prix Meksyku[107]. Jego główny rywal do tytułu Mistrza Świata, Lewis Hamilton, odrobił w tym czasie stratę i przed dwoma ostatnimi rundami Mistrzostw obu kierowców dzieliło 8 punktów.

Podczas kwalifikacji do pierwszego w historii Grand Prix Arabii Saudyjskiej Verstappen jadąc w segmencie Q3 rekordowe okrążenie (rekordy w sektorach 1 i 2) zderzył się ze ścianą w zakręcie numer 27, wobec czego startował do wyścigu z trzeciej pozycji. Podczas samego wyścigu doszło do wielu kontrowersji, w tym kolizji między Verstappenem a Hamiltonem przy próbie oddania pozycji, po których Holender otrzymał łącznie 15 sekund kary. Wyścig zakończył się zwycięstwem Brytyjczyka, a Verstappen zajął drugie miejsce[108]. W klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata obaj kierowcy mieli 369,5 punktu, jednakże prowadził Verstappen dzięki większej liczbie zwycięstw (9 do 8).

Finał sezonu miał miejsce podczas Grand Prix Abu Zabi. W kwalifikacjach Holender zdobył pole position, podczas gdy Hamilton zajął drugie pole startowe. Na starcie wyścigu Hamilton wyprzedził Verstappena. Na ostatnim okrążeniu, po restarcie wyścigu dokonanym w kontrowersyjnych okolicznościach, Verstappen skorzystał z przewagi świeżych opon i wyprzedził Lewisa[109]. Mimo złożonych przez zespół Mercedes protestów, wyniki wyścigu zostały utrzymane w mocy, na skutek czego Verstappen zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata, wyprzedzając Brytyjczyka o 8 punktów[110].

2022

[edytuj | edytuj kod]
Max Verstappen podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii 2022

Na początku marca Verstappen przedłużył kontrakt z Red Bull Racing do sezonu 2028[111].

Mimo startu do Grand Prix Bahrajnu z drugiej pozycji, Verstappen na trzy okrążenia przed końcem przedwcześnie zakończył wyścig poprzez usterkę jednostki napędowej[112]. Następnie wygrał z Charlesem Leclerkiem w Arabii Saudyjskiej, by potem odpaść w Australii z powodu wycieku paliwa[113]. W kolejnych trzech wyścigach Holender zwyciężył, dodatkowo wygrywając sprint przed Grand Prix Emilii-Romanii[114]. Po zwycięstwie w Grand Prix Hiszpanii awansował na pozycję lidera[115]. Verstappen po trzecim miejscu w Monako wygrał wyścigi w Azerbejdżanie i Kanadzie, a następnie w Grand Prix Wielkiej Brytanii miał kłopoty z nadwoziem, spowodowane rozerwaniem opony, przez co Holender zakończył wyścig na siódmym miejscu[116]. W Austrii Verstappen zdobył pole position i wygrał sprint, jednak w samym wyścigu przegrał z Leclerkiem, przez co jego przewaga zmniejszyła się do 38 punktów[117].

Kolejne pięć wyścigów należało do Verstappena, mimo że do m.in. Grand Prix Węgier startował jako dziesiąty[118], a do Grand Prix Belgii, ruszał z czternastego pola, po karach za komponenty jednostki napędowej[119]. Passę kierowcy Red Bulla przerwał jego kolega zespołowy Sergio Pérez, który wygrał wyścig o Grand Prix Singapuru. W ostatnich pięciu wyścigach, Holender wygrał czterokrotnie, zapewniając sobie mistrzostwo po Grand Prix Japonii[120].

W klasyfikacji kierowców, Verstappen zgromadził 454 punkty, wygrywając z Charlesem Leclerkiem o 146 punktów i dodatkowo doprowadził z Pérezem do pierwszego od 2013 tytułu dla Red Bull Racing w klasyfikacji konstruktorów[121].

2023

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2023 okazał się dominujący dla Maksa Verstappena. W pierwszych czterech wyścigach, wygrywa dwukrotnie (w Bahrajnie i Australii[122][123]), zaś w dwóch przegrał tylko z Sergio Pérezem. Następnie rozpoczęła się passa dziesięciu zwycięstw z rzędu, wygrywając także sprinty w Austrii i Belgii[124][125].

Po raz kolejny passa pierwszych miejsc została przerwana w Singapurze, gdzie najpierw odpadł w drugiej części sesji kwalifikacyjnej, a następnie zajął piąte miejsce[126]. Tydzień później wygrał Grand Prix Japonii, zapewniając drugie mistrzostwo z rzędu dla Red Bulla, a następnie po drugim miejscu w sprincie w Katarze obronił tytuł mistrzowski, wygrywając wszystkie wyścigi do końca sezonu[127][128]. W sumie Max Verstappen zdobył 575 punktów, dwa razy więcej od partnera zespołowego[129].

Współpraca z Viaplay

[edytuj | edytuj kod]

Od stycznia 2022 Verstappen jest ambasadorem zawodów Formuły 1 dla międzynarodowego serwisu streamingowego Viaplay, który w kilkunastu krajach świata posiada prawa do ich transmisji. Kierowca występuje w spotach promujących współpracę najbardziej prestiżowej organizacji wyścigów samochodowych z platformą. W marcu tego samego roku premierę miał oryginalny serial dokumentalny Viaplay pod tytułem „Verstappen - Lion Unleashed", w którym przedstawia tajniki Formuły 1. Na bieżąco są też tworzone różnego rodzaju materiały z jego udziałem[130][131][132].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Max Emilian Verstappen urodził się 30 września 1997 w belgijskim Hasselt[1]. Jego rodzina przez wiele lat działa w sportach motorowych. Jego ojciec, Jos Verstappen, startował w Formule 1 w sezonach 1994–2003, uczestnicząc w 107 wyścigach, zdobywając siedemnaście punktów, dwukrotnie stając na podium. Jego matka, Sophie Kumpen startowała w kartingu[133], natomiast jego wuj, Anthony Kumpen zdobywał tytuły mistrzowskie w 2014 i w 2016 w serii NASCAR Whelen Euro Series i obecnie jest kierownikiem zespołu PK Carsport w tychże mistrzostwach[134].

Verstappen posiada dwa obywatelstwa – belgijskie (ze względu na fakt, iż jego matka jest Belgijką) i holenderskie. Choć mieszkał w Bree, to postanowił jeździć z holenderską licencją, gdyż „bardziej czuje się Holendrem”, ponadto z powodu działalności kartingowej więcej czasu spędzał z ojcem niż z matką, dodatkowo w okresie dorastania przebywał wśród Holendrów w Maaseik, miasteczku położonego blisko granicy belgijsko-holenderskiej[135].

Verstappen rozpoczął starty w Formule 1, nie posiadając prawa jazdy – dokument ten uzyskał w dniu osiemnastych urodzin[136]. Od października 2015 kierowca mieszka w Monako, zaprzeczając jednocześnie, że przeprowadził się z powodu korzyści w monakijskim prawie podatkowym[137]

Od 2020 roku związany jest z Kelly Piquet, córką Nelsona Piqueta[138].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Europejska Formuła 3

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2014 Van Amersfoort Racing Volkswagen SIL
1 		SIL
2 		SIL
3 		HOC
1 		HOC
2 		HOC
3 		PAU
1 		PAU
2 		PAU
3 		HUN
1 		HUN
2 		HUN
3 		SPA
1 		SPA
2 		SPA
3 		NOR
1 		NOR
2 		NOR
3 		MSC
1 		MSC
2 		MSC
3 		RBR
1 		RBR
2 		RBR
3 		NÜR
1 		NÜR
2 		NÜR
3 		IMO
1 		IMO
2 		IMO
3 		HOC
1 		HOC
2 		HOC
3 		411 3
NU 5 2 NU NW 1 3 NU NU NU 16 4 1 1 1 1 1 1 3 NU 2 5 4 12 1 NU 3 NU 2 1 1 5 6

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2015 Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR10 Renault Energy F1-2015 1.6 V6T Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Włochy Singapur Japonia Rosja Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Zjednoczone Emiraty Arabskie 49 12
NU 7 17† NU 11 NU 15 8 NU 4 8 12 8 9 10 4 9 9 16
2016 Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR11 Ferrari 059/3 1.6 V6T Australia Bahrajn Rosja Hiszpania Monako Kanada Unia Europejska Austria Wielka Brytania Węgry Niemcy Belgia Włochy Singapur Malezja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Zjednoczone Emiraty Arabskie 204 5
10 6 8 NU – – – – – – – – – – – – – – – – –
Red Bull Racing Red Bull RB12 TAG Heuer 1.6 V6T – – – – 1 NU 4 8 2 2 5 3 11 7 6 2 2 NU 4 3 4
2017 Red Bull Racing Red Bull RB13 TAG Heuer 1.6 V6T Australia Bahrajn Rosja Hiszpania Monako Kanada Azerbejdżan Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Włochy Singapur Malezja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Zjednoczone Emiraty Arabskie 168 6
5 3 NU 5 NU 5 NU NU NU 4 5 NU 10 NU 1 2 4 1 5 5
2018 Aston Martin Red Bull Racing Red Bull RB14 TAG Heuer 1.6 V6T Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Zjednoczone Emiraty Arabskie 249 4
6 NU 5 NU 3 9 3 2 1 15† 4 NU 3 5 2 5 3 2 1 2 3
2019 Aston Martin Red Bull Racing Red Bull RB15 Honda RA619H 1.6 V6T Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Meksyk Stany Zjednoczone Brazylia Zjednoczone Emiraty Arabskie 278 3
3 4 4 4 3 4 5 4 1 5 1 2 NU 8 3 4 NU 6 3 1 2
2020 Aston Martin Red Bull Racing Red Bull RB16 Honda RA620H 1.6 V6T Austria Węgry Wielka Brytania Wielka Brytania Hiszpania Belgia Włochy Włochy Rosja Niemcy Portugalia Włochy Turcja Bahrajn Bahrajn Zjednoczone Emiraty Arabskie 214 3
NU 3 2 2 1 2 3 NU NU 2 2 3 NU 6 2 NU 1
2021 Red Bull Racing Honda Red Bull RB16B Honda RA621H 1.6 V6T Bahrajn Włochy Portugalia Hiszpania Monako Azerbejdżan Francja Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Rosja Turcja Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Katar Arabia Saudyjska Zjednoczone Emiraty Arabskie 395,5 1
2 1 2 2 1 18† 1 1 1 NU1 9 1‡ 1 NU2 2 2 1 1 2² 2 2 1
2022 Oracle Red Bull Racing Red Bull RB18 Red Bull RBPTH001 1.6 V6T Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Włochy Stany Zjednoczone Hiszpania Monako Azerbejdżan Kanada Wielka Brytania Austria Francja Węgry Belgia Holandia Włochy Singapur Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Zjednoczone Emiraty Arabskie 454 1
19† 1 NU 11 1 1 3 1 1 7 21 1 1 1 1 1 7 1 1 1 64 1
2023 Oracle Red Bull Racing Red Bull RB19 Honda RBPTH001 1.6 V6T Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Azerbejdżan Stany Zjednoczone Monako Hiszpania Kanada Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Singapur Japonia Katar Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Stany Zjednoczone Zjednoczone Emiraty Arabskie 575 1
1 2 1 23 1 1 1 1 1 1 1 1 11 1 1 5 1 12 11 1 11 1 1
2024 Oracle Red Bull Racing Red Bull RB20 Red Bull RBPTH002 1.6 V6T Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Japonia Stany Zjednoczone Włochy Monako Kanada Hiszpania Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Azerbejdżan Singapur Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia Stany Zjednoczone Katar Zjednoczone Emiraty Arabskie 313* 1*
1 1 NU 1 11 21 1 6 1 1 51 2 5 4 2 6 5

‡ – Przyznano połowę punktów, gdyż zostało przejechane mniej niż 75% wyścigu.

Podsumowanie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2014 Florida Winter Series 12 2 3 3 5 0 NS†
Europejska Formuła 3 Van Amersfoort Racing 32 10 7 7 16 411 3
Zandvoort Masters Motopark Academy 1 1 1 1 1 N/A 1
Grand Prix Makau Van Amersfoort Racing 1 0 0 0 0 N/A 7
2015 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 19 0 0 0 0 49 12
2016 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 4 0 0 0 0 204 5
Red Bull Racing 17 1 0 1 7
2017 Formuła 1 Red Bull Racing 20 2 0 1 4 168 6
2018 Formuła 1 Aston Martin Red Bull Racing 21 2 0 2 11 249 4
2019 Formuła 1 Aston Martin Red Bull Racing 21 3 2 3 9 278 3
2020 Formuła 1 Aston Martin Red Bull Racing 17 2 1 1 11 214 3
2021 Formuła 1 Red Bull Racing 22 10 10 6 18 395,5 1
2022 Formuła 1 Oracle Red Bull Racing 22 15 8 5 17 454 1
2023 Formuła 1 Oracle Red Bull Racing 22 19 12 9 21 575 1
2024 Formuła 1 Oracle Red Bull Racing 17* 7 8 2 10 313 1*

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]

Verstappen jest posiadaczem następujących rekordów w Formule 1:

Rekord Liczba Okoliczność
Najmłodszy kierowca, który wziął udział w weekendzie Grand Prix 17 lat, 3 dni Grand Prix Japonii 2014
Najmłodszy kierowca, który wziął udział w wyścigu 17 lat, 166 dni Grand Prix Australii 2015
Najmłodszy kierowca, który zdobył punkty w wyścigu 17 lat, 180 dni Grand Prix Malezji 2015
Najmłodszy kierowca, który wygrał wyścig 18 lat, 228 dni Grand Prix Hiszpanii 2016
Najmłodszy kierowca, który prowadził w wyścigu 18 lat, 228 dni Grand Prix Hiszpanii 2016
Najmłodszy kierowca, który stanął na podium 18 lat, 228 dni Grand Prix Hiszpanii 2016
Najmłodszy kierowca, który wykonał najszybsze okrążenie 19 lat, 44 dni Grand Prix Brazylii 2016
Rekord okrążenia Autódromo José Carlos Pace 1:11,044 Grand Prix Brazylii 2017[139]
Rekord okrążenia Yas Marina Circuit 1:26,103 Grand Prix Abu Zabi 2021
Najwięcej wygranych wyścigów w jednym sezonie 19 2023
Najwięcej punktów w jednym sezonie 575 2023
Najwięcej zwycięstw z rzędu 10 Grand Prix Miami 2023 – Grand Prix Włoch 2023

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Wynik
2015 Autosport Award Debiutant roku Laureat[140]
Gala FIA Najlepszy młody kierowca Laureat[40]
Osobowość roku Laureat[40]
Najlepsza akcja roku Laureat[40]
2016
Laureus World Sports Awards Przełom roku Nominacja[141]
Trofeum Lorenzo Bandiniego Laureat[55]
Gala FIA Osobowość roku Laureat[56]
Najlepsza akcja roku Laureat[56]
2022 Laureus World Sports Awards Sportowiec roku Laureat[142]


Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Przed kwalifikacjami o Grand Prix Kanady Verstappen został ukarany przesunięciem o dziesięć pozycji ze względu na przekroczony limit wymiany silnika.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Over Max Verstappen. verstappen.nl. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  2. ↑ Limburgs Kart Championship – Mini-Junior 2005 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  3. ↑ Rotax Max Challenge Belgium Minimax 2006 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  4. ↑ Rotax Max Challenge Belgium Minimax 2007 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  5. ↑ Rotax Max Challenge Belgium Minimax 2008 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  6. ↑ Belgian Championship – Cadet 2008 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  7. ↑ Belgian Championship – KF5 2009 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  8. ↑ VAS Championship – Rotax Minimax 2009 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  9. ↑ CIK-FIA World Cup – KF3 2010 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  10. ↑ WSK World Series – KF3 2010 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  11. ↑ WSK World Series – KF3 2011 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  12. ↑ WSK World Series – KF2 2012 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  13. ↑ WSK World Series – KF2 2012 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  14. ↑ SKUSA SuperNationals XVI – KZ2 2012 standings. driverdb.com. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  15. ↑ Max rijdt rest van seizoen op CRG kart met TM motor. verstappen.nl, 2012-08-15. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  16. ↑ Max Verstappen sensationeel in allereerste meters Formule Renault 2.0. racexpress.nl, 2013-10-11. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  17. ↑ Verstappen: „Max al net zo snel als ervaren coureurs”. gpupdate.net, 2013-11-08. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  18. ↑ Max op haar na snelste bij laatste FR 2.0 test van 2013. verstappen.nl, 2013-12-15. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  19. ↑ Max fenomenaal snel bij zijn eerste F3 test op Valencia. verstappen.nl, 2013-12-18. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  20. ↑ Max maakt autosportdebuut in Florida Winter Series. verstappen.nl, 2014-01-16. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  21. ↑ Max Verstappen per direct opgenomen in opleiding Red Bull. nu.nl, 2014-08-12. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  22. ↑ a b Nataniel Piórkowski: Max Verstappen kierowcą Toro Rosso od sezonu 2015. f1wm.pl, 2014-08-18. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  23. ↑ Nataniel Piórkowski, Paweł Zając: Carlos Sainz Jr kierowcą Toro Rosso w sezonie 2015. f1wm.pl, 2014-11-28. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  24. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Verstappen zadebiutuje w F1 już podczas treningu do GP Japonii?. f1wm.pl, 2014-08-27. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  25. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen bierze na siebie winę za błąd popełniony w trakcie pokazów. f1wm.pl, 2014-09-02. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  26. ↑ Paweł Zając: Verstappen zaliczył pierwsze testy w bolidzie F1. f1wm.pl, 2014-09-11. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  27. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Verstappen wystartuje w pierwszym treningu do GP Japonii. f1wm.pl, 2014-09-29. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  28. ↑ Nataniel Piórkowski: Rosberg najszybszy w pierwszym treningu przed GP Japonii. f1wm.pl, 2014-10-03. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  29. ↑ a b Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2014 – Sesja treningowa 1. f1wm.pl, 2014-10-31. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  30. ↑ a b Grand Prix Brazylii 2014 – Sesja treningowa 1. f1wm.pl, 2014-11-07. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  31. ↑ FIA zmieni kryteria przyznawania superlicencji od 2016 roku. f1wm.pl, 2014-12-03. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  32. ↑ Max Verstappen to race with Toro Rosso F1 team in 2015. autosport.com, 2014-08-18. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  33. ↑ Lawrence Barretto: Australian GP: Lewis Hamilton beats Nico Rosberg to win. autosport.com, 2015-03-15. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  34. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Massa: Brak doświadczenia przyczynił się do wypadku Verstappena. f1wm.pl, 2015-05-24. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  35. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Nasr także postanowił skrytykować Verstappena za wypadek z GP Monako. f1wm.pl, 2015-05-26. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  36. ↑ Paweł Zając: Verstappen odpowiada na krytykę Massy. f1wm.pl, 2015-06-04. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  37. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen zostanie cofnięty o 5 pozycji na starcie GP Kanady. f1wm.pl, 2015-05-24. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  38. ↑ Nataniel Piórkowski: Punkty karne po zakończeniu sezonu 2015. f1wm.pl, 2015-11-30. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  39. ↑ Sezon 2015 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  40. ↑ a b c d Nataniel Piórkowski: Hamilton odebrał trofeum mistrza świata Formuły 1 za sezon 2015. f1wm.pl, 2016-04-02. [dostęp 2015-12-05]. (pol.).
  41. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen przeprosił Toro Rosso za zachowanie z wyścigu w Melbourne. f1wm.pl, 2016-04-02. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  42. ↑ Grand Prix Rosji 2016 – rezultat wyścigu. f1wm.pl, 2016-05-01. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  43. ↑ Łukasz Godula: Verstappen zasiądzie za kierownicą Red Bulla w GP Hiszpanii. f1wm.pl, 2016-05-05. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  44. ↑ F1: Max Verstappen wins Spanish GP after Lewis Hamilton and Nico Rosberg crash – as it happened. theguardian.com, 2016-05-15. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  45. ↑ Allan McNish: Formula 1: Max Verstappen gets under the skin of top drivers. bbc.com, 2016-08-31. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  46. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Verstappen: Vettel i Raikkonen powinni się za siebie wstydzić. f1wm.pl, 2016-05-05. [dostęp 2017-08-30]. (pol.).
  47. ↑ Nate Saunders: Christian Horner says Max Verstappen will learn from Belgium. espn.co.uk, 2016-08-30. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  48. ↑ Max Verstappen given ‘gentle warning’ by FIA. bbc.com, 2016-09-02. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  49. ↑ a b Mateusz Szymkiewicz: Verstappen: Skargi rywali są dla mnie śmieszne. f1wm.pl, 2016-10-23. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  50. ↑ Nataniel Piórkowski: Wolff: Verstappen był największą gwiazdą GP Brazylii. f1wm.pl, 2016-11-15. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  51. ↑ a b Nataniel Piórkowski: Jos Verstappen: Max zaskoczył mnie dzisiaj swoją jazdą. f1wm.pl, 2016-11-13. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  52. ↑ Pete Gill, William Esler: Max Verstappen’s Brazilian GP drive hailed as 'one of the best ever in F1'. skysports.com, 2016-11-14. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  53. ↑ Laurence Edmondson: Vettel: Verstappen move was ‘not correct’. espn.co.uk, 2016-11-14. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  54. ↑ Sezon 2016 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  55. ↑ a b Nataniel Piórkowski: Max Verstappen laureatem nagrody imienia Lorenzo Bandiniego. f1wm.pl, 2016-06-09. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  56. ↑ a b c Nataniel Piórkowski: Nico Rosberg odebrał trofeum mistrzowskie za sezon 2016. f1wm.pl, 2016-12-06. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  57. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Hiszpanii 2017 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2017-05-14. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  58. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Austrii 2017 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2017-07-09. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  59. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Singapuru 2017 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2017-09-17. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  60. ↑ Nataniel Piórkowski: Lauda: Mercedes próbował podpisać kontrakt z Verstappenem. f1wm.pl, 2018-07-06. [dostęp 2018-07-19]. (pol.).
  61. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen przedłużył kontrakt z Red Bullem do 2020 roku. f1wm.pl, 2017-10-20. [dostęp 2018-07-19]. (pol.).
  62. ↑ Sezon 2017 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).
  63. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Australii 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-03-25. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  64. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Vettel najszybszy w kwalifikacjach do GP Bahrajnu. f1wm.pl, 2018-04-07. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  65. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Bahrajnu 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-04-08. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  66. ↑ Nataniel Piórkowski: Grand Prix Chin 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-04-15. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  67. ↑ Nataniel Piórkowski: Grand Prix Hiszpanii 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-05-13. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  68. ↑ Nataniel Piórkowski: Horner zachęca Verstappena, by zmienił swoje podejście do ścigania. f1wm.pl, 2018-05-29. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  69. ↑ Grand Prix Monako 2018 – klasyfikacje po wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  70. ↑ Nataniel Piórkowski: Grand Prix Austrii 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-07-01. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  71. ↑ Grand Prix Węgier 2018 – klasyfikacje po wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  72. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Meksyku 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-10-28. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  73. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Brazylii 2018 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2018-11-11. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  74. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Verstappen ukarany pracami publicznymi na rzecz FIA. f1wm.pl, 2018-11-11. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  75. ↑ Sezon 2018 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).
  76. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Red Bull oficjalnie przechodzi na jednostki Hondy od sezonu 2019. f1wm.pl, 2018-06-19. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  77. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Australii 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-03-17. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  78. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Bahrajnu 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-03-31. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  79. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Monako 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-05-26. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  80. ↑ Nataniel Piórkowski: Grand Prix Austrii 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-06-30. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  81. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Wielkiej Brytanii 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-07-14. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  82. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Niemiec 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-07-28. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  83. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Vermeulen: Verstappena i Red Bulla stać na tytuł w 2019 roku. f1wm.pl, 2019-07-29. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  84. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Marko nie wyklucza mistrzostwa świata dla Verstappena w 2019 roku. f1wm.pl, 2019-07-31. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  85. ↑ Łukasz Godula: Albon zastąpi Gasly’ego w Red Bullu. f1wm.pl, 2019-08-12. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  86. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Belgii 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-09-01. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  87. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen i Gasly wyruszą do wyścigu na Monzy z końca stawki. f1wm.pl, 2019-09-05. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  88. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen stracił pole position do GP Meksyku. f1wm.pl, 2019-10-27. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  89. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Meksyku 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-10-27. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  90. ↑ Grand Prix Meksyku 2019 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  91. ↑ Łukasz Godula: Grand Prix Brazylii 2019 – opis wyścigu. f1wm.pl, 2019-10-27. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  92. ↑ Sezon 2019 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  93. ↑ Nataniel Piórkowski: Verstappen: Mamy tylko jeden cel – walkę o mistrzostwo. f1wm.pl, 2020-06-18. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  94. ↑ Grand Prix Austrii 2020 – opis wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  95. ↑ Grand Prix Węgier 2020 – opis wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  96. ↑ Grand Prix 70-lecia 2020 – opis wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  97. ↑ Grand Prix Włoch 2020 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  98. ↑ Łukasz Godula: Hamilton wygrywa szalone Grand Prix Toskanii. f1wm.pl, 2020-09-13. [dostęp 2020-09-19]. (pol.).
  99. ↑ Sezon 2020 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2021-01-03]. (pol.).
  100. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  101. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  102. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  103. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  104. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  105. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  106. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  107. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  108. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  109. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  110. ↑ Results [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  111. ↑ Maciej Wróbel: Verstappen pozostanie w Red Bull Racing do 2028 roku. f1wm.pl, 2022-03-03. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  112. ↑ Charles Leclerc zwycięzcą Grand Prix Bahrajnu. f1wm.pl, 2022-03-20. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  113. ↑ Grand Prix Arabii Saudyjskiej 2022 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-21]. (pol.).
  114. ↑ Verstappen zwycięzcą sprintu na torze Imola. f1wm.pl, 2022-04-23. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  115. ↑ Grand Prix Hiszpanii 2022 – Klasyfikacje generalne po wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  116. ↑ Sainz zwycięzcą szalonego wyścigu na Silverstone. f1wm.pl, 2022-07-03. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  117. ↑ Grand Prix Austrii 2022 – Klasyfikacje generalne po wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  118. ↑ Grand Prix Węgier 2022 – Rezultat kwalifikacji. f1wm.pl, 2022-04-23. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  119. ↑ Leclerc i Verstappen rozpoczną wyścig o GP Belgii z końca stawki (akt.). f1wm.pl, 2022-08-26. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  120. ↑ Verstappen wygrywa w Japonii i po raz drugi zostaje mistrzem świata. f1wm.pl, 2022-10-09. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  121. ↑ Sezon 2022 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  122. ↑ Grand Prix Australii 2023 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  123. ↑ Grand Prix Australii 2023 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  124. ↑ Nataniel Piórkowski: GP Austrii: wyniki sprintu. f1wm.pl, 2023-07-01. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  125. ↑ Mateusz Szymkiewicz: GP Belgii: wyniki sprintu. f1wm.pl, 2023-07-29. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  126. ↑ Łukasz Godula: Carlos Sainz wygrywa po niesamowitej walce w Singapurze. f1wm.pl, 2023-09-17. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  127. ↑ Verstappen wygrywa w Japonii, Red Bull z szóstym tytułem. f1wm.pl, 2023-09-24. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  128. ↑ Piastri wygrywa sprint a Verstappen zostaje mistrzem świata. f1wm.pl, 2023-10-07. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  129. ↑ Sezon 2023 – Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2024-05-20]. (pol.).
  130. ↑ Max Verstappen nawiązał współpracę z serwisem Viaplay! Kiedy trafią tam wyścigi F1, także w Polsce? [online], HDTVPolska, 18 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-19] (pol.).
  131. ↑ Tomasz Kubiak, Verstappen zostanie ambasadorem Viaplay [online], ŚwiatWyścigów.pl [dostęp 2022-01-19] (pol.).
  132. ↑ Gwiazda Manchesteru City rozpoczyna współpracę z Viaplay [online], Media2.pl [dostęp 2022-08-13] (pol.).
  133. ↑ PREVIOUS CLASS WINNER JOS VERSTAPPEN’S SON IN F1 IN 2015. 24h-lemans.com, 2014-08-18. [dostęp 2020-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (ang.).
  134. ↑ Dylan Derdaele met PK Carsport naar EK NASCAR op derde wagen!. autosport.be. [dostęp 2020-09-19]. (niderl.).
  135. ↑ Marc Cornelissen: Geen rijbewijs, wel in de F1. nieuwsblad.be, 2014-08-16. [dostęp 2020-09-19]. Cytat: Max heeft een Belgische moeder, is geboren in Hasselt, woont in Bree en reist met een Belgisch paspoort. Genetisch en cultureel is hij Belgischer dan de gemiddelde Rode Duivel. Maar racen doet hij met een Nederlandse licentie. 'Ik heb heel mijn leven in België gewoond, maar ik voel meer Nederlander. Door al dat karten trek ik meer met mijn vader op dan met mijn moeder. Ik zit gewoon altijd tussen de Nederlanders (niderl.).
  136. ↑ Road legal at last! Verstappen passes driving test on 18th birthday. formula1.com, 2015-09-30. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  137. ↑ Verstappen moves out of home for Monaco. grandprix.com, 2015-11-28. [dostęp 2020-09-19]. (ang.).
  138. ↑ Emilia Kozłowska, Partnerka Maxa Verstappena. Kim jest urocza Kelly Piquet? [online], Clamor, 29 kwietnia 2022 [dostęp 2022-09-12] (pol.).
  139. ↑ FORMULA 1 GRANDE PRÊMIO HEINEKEN DO BRASIL 2017. formula1.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
  140. ↑ 2015 Autosport Award winners. awards.autosport.com. [dostęp 2016-03-14]. (ang.).
  141. ↑ LAUREUS WORLD BREAKTHROUGH OF THE YEAR 2016 NOMINEES. lwsa16.laureus.com. [dostęp 2016-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)]. (ang. • niem.).
  142. ↑ Max Verstappen [online], Laureus [dostęp 2022-07-31] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Oracle Red Bull Racing

Sezon 2024

Kierowcy
Kierowcy wyścigowi
Kierowcy rezerwowi i testowi
Red Bull Junior Team
Mistrzowie świata F1
Zwycięzcy wyścigu F1
Sztab
Założyciel
Prezesi i dyrektorzy
Szef zespołu
Pojazdy
Red Bull Advanced Technologies

Mistrzostwa świata konstruktorów F1: 2010, 2011, 2012, 2013, 2022, 2023

Mistrzowie świata kierowców Formuły 1
Lista startowa sezonu 2024 Mistrzostw Świata Formuły 1
Red Bull Racing (MŚ)
RB (D)
McLaren (MŚ)
Alpine (P1)
Aston Martin Aramco
Ferrari (MŚ)
Haas
Williams (MŚ)
Kick Sauber (D)
Mercedes (MŚ)
  • (MŚ) – mistrz świata; (P1) – zwycięzca Grand Prix; (D) – debiutant
Zdobywcy Trofeum Lorenzo Bandiniego
Laureaci nagrody sportowca roku – Laureus World Sportsman of the Year

Przekreślone nazwisko oznacza unieważnioną nagrodę

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Max_Verstappen&oldid=74915992”