Melchizedek (Lebiediew)

Melchizedek

Wasilij Lebiediew
Arcybiskup briański i siewski
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1927 Nowo-Czerkasow
Data i miejsce śmierci	8 czerwca 2016 Klimowsk
Arcybiskup briański i siewski
Okres sprawowania	1994–2002
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia briańska
Śluby zakonne	1963
Diakonat	18 lipca 1950
Prezbiterat	21 lipca 1850
Chirotonia biskupia	17 czerwca 1965

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	17 czerwca 1965
Konsekrator	Nikodem (Rotow)
Współkonsekratorzy	Aleksy (Konoplow), Filaret (Denysenko), Pitirim (Nieczajew)
Współkonsekrowani biskupi Michał (Mudjugin) 6 listopada 1966 Hermogen (Oriechow) 25 grudnia 1966 Wiktoryn (Bielajew) 3 czerwca 1973 Juwenaliusz (Tarasow) 16 listopada 1975 Cyryl (Gundiajew) 14 marca 1976 Izydor (Kiriczenko) 19 czerwca 1977 Serafin (Tichonow) 18 października 1978 Longin (Tałypin) 11 października 1981 Wiktor (Olejnik) 4 grudnia 1988 Michał (Raskowałow) 3 kwietnia 1993 Jan (Popow) 4 kwietnia 1993

Melchizedek, imię świeckie Wasilij Lebiediew (ur. 26 stycznia 1927 w Nowo-Czerkasowie, zm. 8 czerwca 2016 w Klimowsku) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1950 ukończył moskiewskie seminarium duchowne i 18 lipca tego samego roku przyjął z rąk arcybiskupa możajskiego Makarego święcenia diakońskie, zaś trzy dni później – kapłańskie. Został wówczas proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Biesowie. Następnie służył w świątyniach we wsiach Tugoles i Mołodi, zaś od 1961 był proboszczem parafii przy cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Oriechowie-Zujewie oraz dziekanem dekanatu oriechowo-zujewskiego. W 1962 podjął studia w Moskiewskiej Akademii Duchownej. Rok później złożył wieczyste śluby zakonne w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując imię Melchizedek. W 1965 otrzymał godność archimandryty.

17 czerwca tego samego roku miała miejsce jego chirotonia na biskupa wołogodzkiego i wielkoustiuskiego, w której jako konsekratorzy wzięli udział metropolita leningradzki i ładoski Nikodem, arcybiskup tulski i bielowski Aleksy, biskup dmitrowski Filaret oraz biskup wołokołamski Pitirim. Od 1967 był biskupem wiedeńskim i austriackim, zaś od 1970 – penzeńskim i sarańskim, od 1976 jako arcybiskup.

29 września 1978 został biskupem biskupem berlińskim i wschodnioeuropejskim, egzarchą Europy Środkowej. Po sześciu latach przeniesiony do eparchii swierdłowskiej i kurgańskiej. W związku z przywróceniem miastu Swierdłowsk jego pierwotnej nazwy Jekaterynburg, od 1991 jego tytuł brzmiał arcybiskup jekaterynburski i kurgański, zaś po podziale eparchii – jekaterynburski i wierchoturski. W 1991 pobłogosławił wzniesienie krzyża w uroczysku Ganina Jama, na miejscu ukrycia zwłok rozstrzelanego cara Mikołaja II i jego rodziny, sankcjonując tym samym nieformalny kult ostatnich Romanowów.

W 1994 został pierwszym zwierzchnikiem nowo powstałej eparchii briańskiej i siewskiej.

W 2002 odszedł w stan spoczynku w związku z osiągnięciem wieku 75 lat. Zmarł w 2016. 10 czerwca 2016 został pochowany w sąsiedztwie cerkwi Zmartwychwstania w Mołodi.